Niedziela w oktawie Bożego Narodzenia to niedziela Świętej Rodziny – Jezusa, Maryi i Józefa. Ewangelia tej niedzieli ukazuje nam scenę ofiarowania Jezusa w świątyni jerozolimskiej. Towarzyszy temu wystąpienie Symeona i prorokini Anny, którzy rozpoznają w małym dziecięciu zapowiadanego Mesjasza. Maryja i Józef są tym mocno zdziwieni, ale przyjmują to ze spokojem, bez zbędnej ekscytacji i dalej normalnie toczy się ich życie rodzinne.

Panu Bogu spodobało się zbawić człowieka we wspólnocie, ale to nie wszystko, bo Bóg stwarzając mężczyznę i niewiastę zapragnął, aby tworzyli oni małżeństwa i rodziny, w których będą wychowywali swoje dzieci. Bóg wcielony – Jezus Chrystus – przychodzi na świat w normalnej rodzinie ludzkiej i aż do osiągnięcia trzydziestu lat współdzieli z Maryją i Józefem zwykłe życie rodzinne. Niedziela Świętej Rodziny obchodzona w bezpośredniej bliskości Narodzenia Pańskiego uświadamia nam ważną rolę rodziny w procesie przekazywania wiary.

Jezus od narodzin był otoczony miłością i czułą troską swoich ziemskich rodziców. Starajmy się odkrywać w obrazie Świętej Rodziny wagę relacji rodzinnych. Dziś, kiedy zarówno małżeństwo, jak i rodzina przeżywa kryzys, odbija się to na wszelkich płaszczyznach życia społecznego, ale także religijnego. Dzieci i młodzież pozbawione dobrych wzorców w swoich rodzinach dużo trudniej odnajduje swoją rolę w świecie i niestety dystansuje się do spraw wiary.

Tymczasem nie możemy się skupić na tej smutnej diagnozie, ale pozwólmy sobie na wiele ufności względem Boga, który chce, abyśmy odkrywając pozytywne strony życia rodzinnego, starali się je pielęgnować i rozwijać. Tak jak Symeon i Anna zobaczyli w Jezusie kogoś niezwykłego, tak i my dostrzeżmy, że każde ludzkie życie jest wyjątkowe i powołane do wypełnienia planu, który Bóg ma względem każdego człowieka.

/ab