Wspomnienie Prymasa  (nagranie mp3. By wysłuchać nagrania proszę kliknąć w link) .

Świętej Pamięci kardynał prymas Józef Glemp był wielką postacią Kościoła Powszechnego , a szczególnie Kościoła w Polsce. Przeprowadził Kościół i Naród przez bardzo trudny czas przełomów wieków.

Dość przypomnieć, że kiedy obejmował swój urząd prymasowski jako metropolita Gniezna i Warszawy, był to czas Solidarności. W niespełna pół roku później został wprowadzony stan wojenny. Przeprowadzić wspólnotę przez okres, tego wielkiego napięcia społecznego i narodowego,  nie było rzeczą łatwą, a wykonał to w sposób bardzo właściwy i godny. Nadszedł czas przemian ustrojowych, przełomu lat 80-tych, 90-tych, wreszcie czas wolnej Polski – to w wymiarze politycznym.

A w wymiarze kościelnym był inicjatorem ważnych wydarzeń w życiu Kościoła. Można wymienić tutaj choćby wszystkie papieskie wizyty,które były w Polsce (poza pierwszą). Synod ogólnopolski i jego dokumenty, to w dużej części jego dzieło. A także inicjatywy związane z rokiem jubileuszowym. Można by tak długo wymieniać.

Postać naprawdę wielka i zasłużona. Ostatni prymas, który pełnił wszystkie swoje funkcje prymasowskie, jako przewodniczący Episkopatu, jako arcybiskup metropolita Gniezna i Warszawy.

Jako człowiek, który wniósł niewyobrażalnie wielki wkład w życie Kościoła i Narodu, co będzie pewnie docenione po czasie, bo był człowiekiem wielkiej, ale to naprawdę wielkiej pracy.Trzeba pamiętać, że oprócz tego, co dotykało spraw krajowym, był także opiekunem Polonii. Odwiedził w czasie swojego prymasostwa wszystkie ośrodki polonijne na świecie.

To była gigantyczna praca i gigantyczny wysiłek, a jednocześnie był człowiekiem wielkiej pokory, wielkiego szacunku dla człowieka, potrafił przyznać się do błędu, potrafił przeprosić, sam tego doświadczyłem osobiście.

Z punktu widzenia Stowarzyszenia bardzo, ale to bardzo pomógł w tym, co my nazywamy „przejściem”. Przejściem z tamtej rzeczywistości, nazwijmy ją ludową, czy socjalistyczną, do rzeczywistości wolnej Polski i obecności Stowarzyszenia, jako Stowarzyszenia katolickiego w Kościele.

Bez tego prymasa, bez jego ogromnej dobrej woli, tego wszystkie pewnie by nie było. Niech, więc pozostanie dzisiaj to wspomnienie krótkie i bardzo zwięzłe, jako wspomnienie o człowieku o którym trudno mówić że go nie ma, a który przechodzi do historii, a wraz z nim kończy się cała epoka.

Ziemowit Gawski

Od Redakcji: Zachęcamy do podzielenia się Państwa wspomnieniami ze spotkań z Księdzem Prymasem.