Środowisko Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” od trzydziestu trzech lat podąża na Jasną Górę w swych ogólnopolskich pielgrzymkach. Podąża wraz z kard. Wyszyńskim, by przemierzać te same ścieżki, stawiając wszystko na Maryję. Związanie naszego pielgrzymowania do Jasnogórskiego Sanktuarium ze  Sługą Bożym Prymasem Tysiąclecia wiąże się ze śp. Józefem Wypychem z Częstochowy. On to był inicjatorem i organizatorem jasnogórskich pielgrzymek.

Józef Wypych często podkreślał, że fascynuje go postać Stefana kard. Wyszyńskiego. Wspominał, że najbardziej utkwiło mu w pamięci kazanie, które ks. Prymas wygłosił na Jasnej Górze kilka dni po powrocie z Komańczy, miejsca odosobnienia, gdzie powstały Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego. „Nasza moralna słabość i chwiejność, pomimo silnej wiary, nasz relatywizm moralny, skłonny do ulegania złym przykładom i prądom, posłuch najrozmaitszym błędom, nieraz wprost absurdalnym, upadek moralności małżeńskiej, niewierność, rozwiązłość, nietrzeźwość – to wszystko sprawia, że pion moralno-społeczny Narodu jest tak chwiejny (…). Jesteśmy duchowo rozdwojeni, rozbici psychicznie, a stąd pozbawieni stylu życia i charakteru narodowego. To wszystko umiemy dziwnie łączyć z naszym przywiązaniem do Kościoła, którego nie słuchamy w codziennym życiu” – mówił kard. Stefan Wyszyński w 1956 roku.

W latach 70., kiedy na Jasną Górę przybywały małe grupy pielgrzymów głównie z regionu katowickiego, ale potem także z różnych innych części kraju, Józef Wypych organizował dla nich, obok modlitwy przed Cudownym Obrazem Matki Bożej, także spotkania, podczas których sięgano do nauczania Prymasa Tysiąclecia. Potem po śmierci Prymasa w 1982 roku termin pielgrzymki został wyznaczony na rocznicę śmierci Sługi Bożego. Jasnogórskie spotkania jeszcze bardziej połączone zostały z rozważaniem jego nauczania, zwłaszcza dotyczącego nauki społecznej Kościoła. Był to zresztą w naszym środowisku silny nurt myślenia, który zaowocował takimi inicjatywami, jak Prudnickie Dni Społeczne organizowane w miejscu odosobnienia ks. Prymasa.

W 1991 roku, a więc podczas 11. pielgrzymki na Jasną Górę, przewodniczący Zarządu Głównego Stowarzyszenia PAX Maciej Wrzeszcz mówił: „W idei naszych pielgrzymek jest zakodowane to, że chcemy czcić pamięć Prymasa Tysiąclecia. W jakiś szczególny sposób splotły się nasze pielgrzymki z myśleniem o tym wielkim człowieku, z którego bierze się nasza obecna wolność, z którego bierze się siła narodu polskiego. Byliśmy zawsze przekonani o tym, że to związanie naszej pielgrzymki z jego nauczaniem ma szczególnie głęboki sens, także zważywszy na nasze historyczne losy, na różne trudne momenty, które były w tej historii”.

Pielgrzymki stały się nie tylko okazją do przypominania nauki kard. Stefana Wyszyńskiego, ale i wielkim wołaniem o wyniesienie go na ołtarze, co znalazło szczególny wyraz w Aktach Zawierzenia składanych corocznie, począwszy od 1992 roku. Tak jest do dzisiaj. Nasze spotkania jasnogórskie odbywają się zawsze w pobliżu 28 maja, a więc daty śmierci tego wielkiego Kapłana i Ojca Narodu. Tegoroczna pielgrzymka (24–25.05) będzie miała jednak wyjątkowy wymiar, bowiem połączona będzie z oficjalnym przyjęciem za patrona Stowarzyszenia „Civitas Christiana” Stefana kard. Wyszyńskiego.

Decyzją Walnego Zebrania, które odbyło się na Jasnej Górze 23 czerwca 2012, przyjęto uchwałę o podjecie starań, by Instytut Prymasa Wyszyńskiego wyraził zgodę na uznanie Prymasa Tysiąclecia patronem naszego Stowarzyszenia. Taką zgodę Instytut podjął, a nasze środowisko rozpoczęło czas przygotowań do tego doniosłego aktu. Decyzja o obraniu Prymasa Tysiąclecia naszym patronem jest wielką radością, ale i ogromnym zobowiązaniem. Do tego aktu przygotowywaliśmy się poprzez „regionalne” spotkania naszych Oddziałów w różnych miejscach Polski, związanych z życiem i posługą kard. Stefana Wyszyńskiego. W spotkaniach uczestniczył Ziemowit Gawski, przewodniczący Stowarzyszenia, a także Pani Anna Rastawicka z Instytutu Prymasowskiego, świadek życia i posługi ks. Prymasa. Warto podkreślić, że proces przygotowania „Civitas Christiana” do przyjęcia tego szczególnego Patrona zainicjował Pan Przewodniczący, który przez wiele lat nie tylko „spotykał” nasze środowisko z myślą Prymasa Tysiąclecia, ale wskazywał na „drogę”, którą Stowarzyszenie winno podążać.

Postać Prymasa Polski, autora tekstu Jasnogórskich Ślubów Narodu, wciąż jest mało znana i doceniana, a przecież to ten, o którym bł. Jan Paweł II powiedział: „nie byłoby na Stolicy Piotrowej tego papieża-Polaka (…), gdyby nie było Twojej wiary, nie cofającej się przed więzieniem i cierpieniem, Twojej heroicznej nadziei, Twego zawierzenia bez reszty Matce Kościoła, gdyby nie było Jasnej Góry – tego całego okresu dziejów Kościoła w Ojczyźnie naszej, który jest związany z Twoim biskupim i prymasowskim posługiwaniem”.

Wielkim zadaniem jest dla nas wszystkich, Polaków, program Jasnogórskich Ślubów Narodu, o których sam ks. Prymas powiedział: „zapaliliśmy Wam pochodnię „Jasnogórskich Ślubów” na górach wysokich (…), aby światłość ich świeciła wszystkim, którzy są w domu i tym w kraju, i tym w rozproszeniu, którzy w domu być nie mogą, ale są domownikami i dziećmi najmilszymi Polskiego Domu – Ojczyzny naszej”.

Na podstawie Jasnogórskich Ślubów Narodu Ksiądz Prymas napisał Wielką Nowennę – program duszpasterskiego przygotowania Polski do Tysiąclecia Chrześcijaństwa. W ten sposób zainicjował wielką pracę nad religijno-moralną odnową Narodu, którą po uwolnieniu z wiezienia ożywiał i aktualizował. Ten program jest wciąż aktualny, wciąż trzeba do niego wracać. W Ślubach kard. Wyszyński zawarł całą swą pasterską troskę o Kościół i naród oraz heroiczną wiarę, promienną w miłość i zaufanie do Królowej Polski. Potwierdzają to Jego słowa: „Wiele przedsięwzięć w swoim życiu mogłem zrobić lepiej, może niektóre moje kroki szły w niewłaściwym kierunku. W jednym jednak nie pomyliłem się na pewno. Droga duchowa narodu na Jasną Górę, którą wytyczyłem okazała się prawidłowa”.

Dziś, gdy Ojczyzna nasza jest tak boleśnie doświadczana, gdy trwa walka z Bogiem i Kościołem, trzeba nam wracać do słów, myśli i nauczania Sługi Bożego, który był patriotą godnym szacunku i naśladowania. Jak sam wyznał, kochał Polskę bardziej niż własne serce. Prymas Tysiąclecia to wybitna postać nie tylko Kościoła polskiego i powszechnego. To przede wszystkim wielki Polak, którego życie, działalność i twórczość odcisnęły się jak pieczęć na polskiej historii, kulturze, duchowości i myśli społeczno-politycznej XX wieku. Wartości, którym był wierny i które głosił, to m.in.: poszanowanie życia i godności każdego człowieka, uznanie prymatu rodziny w społeczeństwie, obrona ziemi i praw ludzkich, obrona pracy i praw ludzi pracujących, a także niepodważalne prawo Narodu do samostanowienia, do własnej kultury oraz dziedzictwa narodowego.

Izabela Tyras