„Każdy człowiek świecki winien być wobec świata świadkiem zmartwychwstania i życia Pana Jezusa i znakiem Boga żywego.” – z Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen Gentium”.

W nowosądeckim Oddziale Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”, 23 maja 2019 r., doszło do ważnego spotkania z ks. Ireneuszem Stolarczykiem, profesorem Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Tym razem, tematem wykładu było zagadnienie niezwykleaktualne i dotyczące każdego z wierzących: „Świeccy w życiu Kościoła”. Wprowadzenia dokonałaAleksandra Ślusarek, przewodnicząca Oddziału. Po wspólnej modlitwie, we wstępie, ksiądz profesor podkreślił, że na mocy wspólnej godności Chrztu św. każdy świecki jest współodpowiedzialny, wraz z kapłanami, zakonnikami i zakonnicami, za misję Kościoła.

Wprowadzając uczestników w tematykę spotkania, ks. profesor Stolarczyk podał cytat z Ewangelii wg św. Jana: „Ja jestem krzewem winnym, wy — latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić”(J 15, 5), a także uzupełnił słowami Ojca Świętego Jana Pawła II z posynodalnejadhortacji apostolskiej „Christifideles laici”: „Obraz winnicy użyty jest w Biblii w wielu ujęciach i w różnych znaczeniach. Wyraża on przede wszystkim tajemnicę Ludu Bożego. W tej, poniekąd bardziej wewnętrznej perspektywie świeccy są nie tylko robotnikami pracującymi w winnicy, ale stanowią jej organiczną część:, mówi Jezus”. Oczywiście, wszyscy członkowie Kościoła mają swój udział w jego świeckim wymiarze. Udział ten posiada jednak wielorakie formy. (…)„świat” staje się polem i narzędziem ludzi świeckich w realizacji ich chrześcijańskiego powołania, sam bowiem przeznaczony jest na to, by wysławiać Boga Ojca w Chrystusie.”

Wśród wielu wiernych utrzymuje się zadawniony i błędny pogląd, jakoby religia zarezerwowana została tylko dla księży, zakonników i duchownych. To bezmyślne przekonanie oddala świeckich od pogłębiania życia i wiedzy religijnej oraz przestrzegania zasad moralnych. Nauka Kościoła nieustannie przypomina o godności świeckich i ich wezwaniu do uświęcenia siebie i świata. Jan Paweł II w adhortacji „Christifideles laici” wzywa wiernych: „Idźcie i wy. To wezwanie dotyczy nie tylko biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnic, ale wszystkich, także świeckich, których Bóg wzywa osobiście, powierzając im do spełnienia misję w Kościele i w świecie. Św. Grzegorz Wielki przypomina o tym w kazaniu komentującym przypowieść o robotnikach winnicy: „Popatrzcie, najmilsi bracia, jak żyjecie, i sprawdźcie, czy już jesteście robotnikami Pana. Niech każdy oceni to, co czyni i osądzi, czy pracuje w winnicy Pańskiej”.

Cały rozdział Konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen Gentium” jest zatytułowany „Katolicy świeccy” i w nim zawarte jest ważne zdanie: „Otóż jeśli wszystko, co powiedziano o Ludzie Bożym, stosuje się w równym stopniu do świeckich, zakonników i kleru, to jednak pewne rzeczy w sposób szczególny dotyczą świeckich – mężczyzn i kobiet – z racji ich stanu i posłannictwa”.

Świeccy ze względu na swoją przynależność do ludu Bożego i powszechnego kapłaństwa realizują swoje posłannictwo w świecie na rozmaite sposoby, każdy według swoich indywidualnych predyspozycji. Kościół pragnie, aby ci wierni, dając przykład swojej wiary w życiu codziennym, uświęcali świat i swoją postawą oraz nauczaniem zgodnym z prawdami Ewangelii prowadzili ludzi do Chrystusa. Spośród wielu różnych miejsc w Kościele, w których ludzie świeccy mogą realizować swoje powołanie, na szczególną uwagę zasługuje parafia. Poprzez uczestnictwo grupach parafialnych świeccy mogą odczuwać większą i pełniejszą łączność nie tylko z parafią, ale także z całym Kościołem powszechnym.

Podsumowując, należy stwierdzić, że zarówno osoby świeckie, jak i konsekrowane oraz duchowne są członkami Kościoła powszechnego, którego Głową jest Jezus Chrystus. Ojciec Święty Jan Paweł II już podczas swojej pierwszej pielgrzymki do ojczyzny zwracał uwagę na apostolat chrześcijan świeckich. Terenem działalności apostolskiej świeckich jest cała rzeczywistość tego świata, a więc rodzina, życie zawodowe, służba publiczna i polityczna oraz płaszczyzny kultury, a szczególniewszechobecna kultura masowa. Są to strefy, gdzie rola świeckich jako apostołów jest niezastąpiona, tam bowiem uobecniają oni Kościół: “Dla każdego ochrzczonego, który chce iść wiernie za Chrystusem – fabryka, biuro, biblioteka, laboratorium, warsztat, dom, mogą stać się miejscem spotkania z Panem, który z wyboru 30 lat żył w ukryciu. (…) Uświęcając własną pracę – przy zachowaniu obiektywnych norm moralnych – wierny świecki wydatnie przyczynia się do budowania społeczeństwa bardziej godnego człowieka”.

Adam Śledź

/md