Wczoraj, 24 października, niedługo przed swoimi 102 urodzinami odeszła dr Wanda Półtawska. Wszyscy znają ją z wieloletniej przyjaźni z Janem Pawłem II i jej niezłomnej walki o życie nienarodzonych, jednak chcemy przypomnieć również współpracę z lubelskim oddziałem Civitas Christiana.
Wanda Półtawska, zd. Wojtasik, urodziła się 2 listopada 1921 roku w Lublinie. Jako dziewczynka uczęszczała do szkoły sióstr Urszulanek i była bardzo zaangażowaną harcerką. W momencie wybuchu II wojny światowej, była w drugiej klasie liceum, a jako harcerka zajęła się służbą pomocniczą. Z nastaniem okupacji przystąpiła do konspiracyjnej walki jako łączniczka, uczestnicząc jednocześnie w tajnym nauczaniu.
W lutym 1941 roku została aresztowana przez Gestapo i osadzona w więzieniu na Zamku Lubelskim. 22 września przewieziono ją do obozu koncentracyjnego Ravensbrück, a marcu 1945 do Neustadt-Gleve, gdzie przebywała do końca wojny, tj. do 8 maja 1945r. Została cudem uratowana, gdyż z powodu wyczerpania głodem wyrzucono ją już do trupiarni.
Doświadczenie okrucieństwa wojny zaowocowało w niej nie nienawiścią, a pytaniem: jak jest możliwe, aby człowiek człowiekowi mógł zadawać takie cierpienia? Postanowiła więc zostać psychiatrą, aby spróbować to zrozumieć i móc pomagać ludziom. W 1951 roku ukończyła studia medyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Wyszła za Andrzeja Półtawskiego 31 grudnia 1947. W 1951 roku na świat przyszła ich pierwsza córka, Kasia, 1954 r. Ania, a w 1958 r. bliźniaczki Basia i Marysia.
Pracę lekarza rozpoczęła w szpitalu psychiatrycznym w Kobierzynie koło Krakowa w lutym 1952, a już w kwietniu, otrzymawszy stypendium specjalizacyjne w psychiatrii przeniosła się do Kliniki Psychiatrycznej Akademii Medycznej w Krakowie. Przez 18 lat (1954-1972) działała w Poradni Wychowawczo-Leczniczej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Prowadziła badania tzw. "dzieci oświęcimskich" - ludzi, którzy jako dzieci trafili do obozów koncentracyjnych. Opracowała też metodę "psychoterapii obiektywizującej", opartą na uświadamianiu nieprzystosowanej młodzieży jej miejsca w rodzinie i społeczeństwie. Zajmowała się też, w oparciu o swe doświadczenia w poradnictwie, wpływem przerywania ciąży na psychikę kobiety oraz wpływem postawy antykoncepcyjnej na współżycie małżeńskie i rodzinne.
Przez 42 lata (1955-1997) wykładała medycynę pastoralną na Wydziale Teologicznym, a potem na Akademii Papieskiej w Krakowie. W latach 1981-84 wykładała też medycynę pastoralną w Instytucie Jana Pawła II przy Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. W roku 1967 zorganizowała Instytut Teologii Rodziny przy tymże Wydziale i kierowała nim przez 33 lata, szkoląc młode małżeństwa i narzeczonych (dwuletnie studium z comiesięcznymi sesjami) oraz księży. W roku 1994 została mianowana członkiem Papieskiej Akademii Życia.
Przez 10 lat była radną miasta Krakowa i w 1964 roku została odznaczona Złotą Odznaką "Za pracę społeczną dla miasta Krakowa", w 1981 - medalem "Pro Ecclesia et Pontifice", a w roku 1999 Medalem Polskiego Senatu, Medalem św. Jadwigi Akademii Papieskiej w Krakowie i Komandorią papieskiego Orderu św. Grzegorza. Otrzymała też w roku 1987 honorowy doktorat Notre Dame Pontifical Catechetical Institute w Arlington, Virginia.
Przyjaźń z Civitas Christiana
Dr Wanda Półtawska odbywała spotkania w wielu oddziałach Stowarzyszenia w całej Polsce, uczestniczyła w projekcie "Szczęśliwa rodzina", gdzie wygłosiła wykład "Jak rozwiązywać konflikty w małżeństwie".
Szczególnie związana była z rodzinnym Lublinem, w którym bywała przynajmniej raz w roku i m.in. na wniosek Katolickiego Stowarzyszenia "Civitas Christiana" oddział Lublin Uchwałą z dnia 15 października 2009 roku Rady Miasta Lublin zostało nadane jej Honorowe Obywatelstwo Miasta Lublin.
Civitas Christiana nie tylko włączało dr Półtawską w organizowane wydarzenia na przestrzeni lat, ale również chciało przybliżać jej postać sympatykom i członkom Stowarzyszenia poprzez różnego rodzaju spotkania, jak np. pokazy filmu Wandy Różyckiej Zborowskiej pt. "Duśka" poświęconego sylwetce dr Wandy Półtawskiej.
Niech spoczywa w pokoju.
Źródło: kul.pl
/ab