Rok 2020 przyniósł odroczenie wielu planów, również tych dotyczących uroczystej gali wręczenia Nagrody Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” im. Włodzimierza Pietrzaka, ale jednocześnie zapoczątkowano nową inicjatywę. Powstał materiał filmowy o Laureatach Nagrody, który w dniu planowej uroczystości za pośrednictwem naszej strony i mediów społecznościowych dotarł do szerokiego grona odbiorców.

Komentarz wprowadzający do filmu dodał JE ks. bp. dr hab. Michał Janocha, prezentując wybitnych przedstawicieli działalności formacyjnej, społecznej i kulturowej i podkreślając ich zasługi. Wymienieni Laureaci Nagrody przesłali swoje refleksje i pozdrowienia. Wiele z ich słów to nie tylko podziękowania za otrzymane wyróżnienie, ale również wskazówki i inspiracje do działania. Jako reprezentanci pierwszego podmiotu, czyli Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku, wystąpili JE ks. bp Wiesław Mering, Ordynariusz diecezji włocławskiej oraz ks. dr hab. Jacek Szymański, Rektor Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku. W imieniu kolejnego Laureata – Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, głos zabrał ks. Dariusz Kowalczyk, Przewodniczący Zarządu Fundacji. Nie mogło też zabraknąć trzeciego z uhonorowanych, czyli prof. Gustawa Zemły.

Zapraszamy do obejrzenia filmu:

Obiecuję, że diecezja włocławska będzie robiła wszystko co możliwe, aby pozostać wierną tradycji duchowej nauczania Wielkiego Prymasa, który jednocześnie jest patronem Katolickiego Stowarzyszenia ,,Civitas Christiana’’.

Seminarium włocławskie jest jednym z najstarszych w Europie. Wśród wielu absolwentów jest kilku szczególnych, wśród nich kard. Stefan Wyszyński. Nagroda im. Włodzimierza Pietrzaka jest dla nas dodatkowym impulsem, aby dołożyć jeszcze większych wysiłków w celu formowania kapłanów w duchu Jezusowego Serca i wierności ideałom, którym służył Prymas.

Żywy pomnik wdzięczności św. Jana Pawła II, jakim jest Fundacja, budujemy wszyscy razem – to ludzie dobrej woli, ale przede wszystkim to Kościół katolicki w naszej ojczyźnie, który ten pomnik tworzy po to, aby okazać swoją solidarność z potrzebującymi, a w ten sposób zrealizować wezwanie do wyobraźni miłosierdzia.

Ale czym ja się tak zasłużyłem? To, że ja rzeźbię i pracuję, to jest dla mnie dar z Nieba, że ja mam tą potrzebę tworzenia i że to we mnie tkwi. Tutaj nie ma mojej wielkiej zasługi. To jest moje życie, a za takie życie trzeba dziękować, a nie się nim chełpić.

/mwż