1 lutego 1411 roku w Toruniu Król Władysław Jagiełło oraz Wielki Książę Witold zawarli pokój z krzyżakami, nazywany niekiedy „pierwszym pokojem toruńskim”.

Wydarzenie to było zakończeniem wojny Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego oraz ich sojuszników i wasali z Zakonem Krzyżackim. Najważniejszym wydarzeniem walk była Bitwa pod Grunwaldem, która rozegrała się 15 lipca 1410 roku, do dziś dnia stanowi ona ważny element polskiej narracji historycznej.

Same postanowienia pokojowe na pierwszy rzut oka nie wydają się bardzo imponujące dla strony polsko – litewskiej.  Na ich podstawie Korona odzyskała Ziemię Dobrzyńską,  do Mazowsza przyłączono Zawkrze, czyli niewielki obszar w widłach rzek Łydynia i Wkra. Litwa z kolei odzyskiwała Żmudź ale tylko jako dożywocie Księcia Witolda.

Państwo Polskie nie odzyskiwało dostępu do Bałtyku, na to wydarzenie trzeba było czekać jeszcze kilkadziesiąt lat, pewne drobne kwestie poddano arbitrażowi międzynarodowemu.

Niemniej jednak pokój z Krzyżakami umożliwił Jagielle rozpoczęcie rozmów pokojowych na innym odcinku zmagań a mianowicie z Królem Węgierskim Zygmuntem Luksemburskim, zakończonych w roku 1412 Traktatem w Lubowli.

Trzeba stwierdzić, że po wojnie z lat 1409-1411, Państwo Krzyżackie nigdy nie wróciło do dawnej potęgi i Polska Jagiellonów stopniowo posuwała się w swej ekspansji ku Bałtykowi, niemniej kolejne zmagania trwały jeszcze ponad wiek, aż do sekularyzacji Krzyżaków w Prusach, co dało początek nowemu rozdziałowi historii relacji polsko–niemieckich nad Bałtykiem.

Opr. P.S