Wczoraj w kaplicy Kurii Metropolitalnej w Krakowie dokonano uroczystego zakończenia diecezjalnego etapu procesu kanonizacyjnego rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Sługa Boży o. Jacek Woroniecki OP był odnowicielem Polskiej Prowincji Dominikanów i założycielem Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi.

Abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski, który dokonał oficjalnego zamknięcia diecezjalnego etapu procesu wyniesienia o. Woronieckiego na ołtarze, podkreślił, że Sługa Boży "pokazuje nam, jak być do końca człowiekiem głębokiej wiary, zawierzenia Bożej opatrzności, ufności w Boże miłosierdzie, a jednocześnie żarliwym patriotą i swoistym wizjonerem, gdy chodzi o nadawanie nowego kształtu różnego rodzaju bardzo ważnym inicjatywom duszpasterskim, będącym odpowiedzią na tamte czasy".

Ci, którzy mieli szczęście się z nim spotkać, szli pełni ufności w nieznaną dla siebie przyszłość. Módlmy się drodzy siostry i bracia, aby ta postać wybitnego syna św. Dominika była drogowskazem dla Kościoła – mówił o Jacku Woronieckim abp Jędraszewski.

O. Łukasz Wiśniewski, prowincjał polskich dominikanów przypomniał o tym, że wczorajsza uroczystość zbiegła się w czasie z zakończeniem jubileuszu 800-lecia przybycia dominikanów do Polski. Prowincjał wyraził też nadzieję, że o. Woroniecki razem z bł. o. Michałem Czartoryskim OP, męczennikiem II wojny światowej, stworzą duet błogosławionych odnowicieli Polskiej Prowincji Dominikanów w XX w.

Życie o. Woronieckiego

O. Jacek Woroniecki urodził się w 1878 roku i miał pochodzenie książęce. Studiował nauki ścisłe oraz teologię we Fryburgu, a po święceniach wstąpił do zakonu dominikanów. W 1919 roku rozpoczął pracę na ówczesnym Uniwersytecie Lubelskim, gdzie wykładał m.in. teologię moralną, etykę i pedagogikę. W roku akademickim 1921/22 był prodziekanem Wydziału Teologicznego, a w latach 1924/25 – 1928 dziekanem tegoż wydziału.

Po niespodziewanej śmierci założyciela uczelni, w 1922 roku zastąpił ks. Idziego Radziszewskiego na stanowisku rektora. Przyczynił się także do powstania Towarzystwa Przyjaciół KUL. W marcu 1924 roku, ze względu na pogarszający się stan zdrowia, złożył dymisję ze stanowiska rektora.

W 1929 roku o. Woroniecki udał się na polecenie władz zakonnych do Rzymu, gdzie podjął wykłady w Collegium Angelicum.

Był jednym z najwybitniejszych polskich tomistów, posiadał najwyższy dominikański tytuł naukowey – mistrza świętej teologii. Sługa Boży pozostawił po sobie ogromny dorobek literacki, co jest tym bardziej godne podziwu, gdyż większość życia chorował.

Proces beatyfikacyjny

S. Gabriela Wistuba OP ze Zgromadzenia Sióstr Dominikanek Misjonarek Jezusa i Maryi, wicepostulator procesu beatyfikacyjnego, zaznaczyła, że już w 1949 roku, czyli zaraz po śmierci duchownego, panowało przekonanie o jego świętości. Doczesne szczątki o. Jacka przeniesiono 7 lat po śmieci z Cmentarza Rakowickiego w Krakowie do kościoła św. Jacka w Warszawie.

Jak informuje portal wiara.pl, bezpośrednie starania do rozpoczęcia procesu beatyfikacyjnego nastąpiły pod koniec XX w. Postulatorem był o. Maurycy Niedziela OP. Przestudiowano blisko 300 tytułów dzieł zostawionych przez o. Woronieckiego. Komisja historyczna zbadała wszystkie dokumenty dotyczące życia Sługi Bożego i pisma niepublikowane; przeprowadziła gruntowną kwerendę w 53 archiwach i na tej podstawie przygotowała Relację.

Proces beatyfikacyjny rozpoczął się 7 grudnia 2004 r. Trybunał przesłuchał 51 świadków i odbył 58 sesji. Przygotowano prawie 1000 stron akt i 4000 stron archiwaliów, pism Sługi Bożego i świadectw na temat jego życia.

Po wczorajszym zakończeniu etapu diecezjalnego, akta trafią do Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, w której będzie prowadzona dalsza część procesu.

Źródła: gosc.pl, youtube.com/Archidiecezja Krakowska, wiara.pl, kul.pl

/ab