Wybitny polski biblista ks. prof. Waldemar Chrostowski i religioznawca prof. Anne-Marie Pelletier z Francji zostali laureatami tegorocznej Nagrody Ratzingera. Laureatów nagrody w wysokości 50 tys. euro typuje założona w 2010 roku Watykańska Fundacja Józefa Ratzingera – papieża Benedykta XVI.

Ks. prof. Waldemar Chrostowski urodził się 1 lutego 1951 r. w miejscowości Chrostowo k. Ostrołęki. W 1968 r. wstąpił do seminarium duchownego w Łomży, a rok później rozpoczął studia na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. We wrześniu 1970 r. rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął 6 czerwca 1976 r. z rąk kard. Stefana Wyszyńskiego.

W latach 1976-1978 był wikariuszem w parafii w Ząbkach. W latach 1978-1983 studiował w Papieskim Instytucie Biblijnym we Rzymie i w międzyczasie na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie (1979-1980). W 1981 r. uzyskał w Rzymie licencjat nauk biblijnych. Od 1983 r. pracował jako wikariusz w parafiach warszawskich. Od 2003 r. jest rezydentem w parafii św. Jakuba w Warszawie.

W 1986 r. obronił pracę doktorską “Interpretacja dziejów Izraela w Ez 16,20 oraz 23, również jego reinterpretacja w Septuagincie oraz w Targumie”. Promotorem pracy był bp prof. Henryk Muszyński. Dziesięć lat później ks. Chrostowski uzyskał stopień doktora habilitowanego w zakresie nauk teologicznych na podstawie rozprawy habilitacyjnej “Ogród Eden – zapoznane świadectwo asyryjskiej diaspory”. W 1998 r. otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a od 2005 r. jest profesorem zwyczajnym nauk teologicznych.

W 1987 r. ks. Chrostowski został wykładowcą na Akademii Teologii Katolickiej, gdzie od 1996 jest kierownikiem Katedry Egzegezy Starego Testamentu. Od 1999 r. jest wykładowcą na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, gdzie od 2009 r. kieruje utworzoną przez siebie specjalnością Turystyka Krajów Biblijnych na Wydziale Teologicznym. W 2013 r. stanął na czele Instytutu Nauk Biblijnych.

W latach 1999-2002 pełnił funkcję prorektora Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego ds. nauczania i studenckich. W latach 2001-2010 był wykładowcą i kierownikiem Katedry Biblistyki na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Prowadził wykłady zlecone na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Kultury Religijnej im. św. Tomasza z Akwinu w Kijowie i Wyższej Szkole Nauk Religijnych w Rydze. Był promotorem 91 prac magisterskich i 14 rozpraw doktorskich oraz recenzentem w 31 przewodach habilitacyjnych i 15 postępowaniach o nadanie tytułu naukowego profesora.

Do głównych obszarów badawczych ks. prof. Chrostowskiego należą: pionierska teza o istnieniu prężnej i owocnej diaspory Izraelitów w Asyrii (VIII-VI w. przed Chr.); natura i natchnienie Septuaginty jako Biblii Greckiej; piśmiennictwo targumiczne jako Biblia Aramejska; rozejście się dróg Synagogi i Kościoła; problematyka dialogu chrześcijańsko-judaistycznego ze szczególnym uwypukleniem opracowania katolickiej teologii judaizmu oraz problematyka relacji polsko-żydowskich.

Od 1990 r. ks. prof. Chrostowski jest redaktorem naczelnym kwartalnika “Collectanea Theologica”, a od 1996 redaktorem naczelnym “Maqom. Biuletynu Informacyjnego Instytutu/Zakładu Dialogu Katolicko-Judaistycznego”. Ponadto w latach 2003-2013 był redaktorem naczelnym rocznika “Zeszyty Naukowe Stowarzyszenia Biblistów Polskich”.

Od dziesiątków lat ks. prof. Chrostowski jest zaangażowany w dialog międzyreligijny. Był m. in. członkiem Komitetu Episkopatu Polski do spraw Dialogu z Judaizmem (1996-2006), w latach 1994-1996 jego wiceprzewodniczącym, a w latach 1990-1997 współzałożycielem i współprzewodniczącym Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. W latach 1990-2000 był także członkiem Międzynarodowej Rady Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, a od 1991 r. jest członkiem Rady Fundacji Pamięci Ofiar Obozu Zagłady Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu.

W ramach działalności jako biblisty ks. prof. Chrostowski był wiceprezesem Sekcji Biblijnej Konferencji Episkopatu Polski (1998-2003) i przewodniczącym Stowarzyszenia Biblistów Polskich (2003-2013). Od 2008 r. jest członkiem Komitetu Teologicznego Polskiej Akademii Nauk, a od 2011 należy do Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski.

Ks. prof. Chrostowski był organizatorem licznych sympozjów i konferencji, znany jest też ze swej filatelistycznej pasji. Posiada imponujące zbiory: “Jan Paweł II” i “Stary Testament”. Od 2000 r. jest członkiem Polskiej Akademii Filatelistyki. Zdobył nagrody filatelistyczne w Genewie, Genui, Rzymie, Sztokholmie i Tokio.

Ks. prof. Waldemar Chrostowski jest autorem ponad 2 200 publikacji naukowych i popularnonaukowych, w tym kilkunastu książek, m.in.: „Prorok wobec dziejów. Interpretacje dziejów Izraela w Księdze Ezechiela 16, 20 i 23 oraz ich reinterpretacja w Septuagincie”, „Ogród Eden – zapoznane świadectwo asyryjskiej diaspory”, „Rozmowy o dialogu”, „Biblijny Izrael – dzieje i religia”, „Dialog w cieniu Auschwitz”, „Asyryjska diaspora Izraelitów i inne studia”, „Papież – Pielgrzym. Jan Paweł II na znaczkach pocztowych 1978-2003”, „Żydzi i judaizm w nauczaniu Jana Pawła II (1978-2005)”, „Bóg, Biblia, Mesjasz, Warszawa 2006, 2007, 2012”, „Kościół, Żydzi, Polska”, „Babilońskie deportacje mieszkańców Jerozolimy i Judy i inne studia”, „Trzecia Świątynia w Jerozolimie i inne studia”.

Ks. prof. Chrostowski był konsultantem merytorycznym emisji Narodowego Banku Polskiego: “Wielki Jubileusz Roku 2000”, “Historyczne miasta w Polsce” (2005), “Beatyfikacja Jana Pawła II” (2011) i “Kanonizacja Jana Pawła II” (2014) oraz konsultantem filmu “Quo vadis” Jerzego Kawalerowicza (2011) i polskiej wersji filmu “Pasja” Mela Gibsona (2004). Był przewodnikiem ponad 100 pielgrzymek i podróży studyjnych do krajów biblijnych oraz pierwszej pielgrzymki Rodzin Katyńskich do Katynia (1989).

Otrzymał wiele nagród, odznaczeń i godności, m.in.: Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1994), Pamiątkowy Pierścień “Golgoty Wschodu” (2002), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2003), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2004). Od 2008 r. jest Kapelanem Honorowym Jego Świątobliwości, a od 2012 r. członkiem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie.

Drugim tegorocznym laureatem Nagrody Ratzingera jest prof. Anne-Marie Pelletier, doktor habilitowany literatury, wykładowca kolejno: lingwistyki, literatury porównawczej, a potem Starego Testamentu, Pisma Świętego, antropologii biblijnej i poetyki na Uniwersytetach Paris X-Nanterre i Paris-Est Marne-la-Vallée. Jest autorką książek: „Pismo Święte z pokolenia na pokolenie – Biblia i współczesna hermeneutyka”, „Znak kobiety” i „Księga Izajasza albo historia przez pryzmat proroctwa”.

W 1986 roku obroniła doktorat z religioznawstwa „Odczytania Pieśni nad Pieśniami. Od zagadki sensu do postaci czytelnika”. Była wiceprezydentem Służby Informacji i Dokumentacji Żydowsko-Chrześcijańskiej. Jest członkiem Francuskiego Stowarzyszenia Katolickiego Studiów Biblijnych (ACFEB). Wykłada w Europejskim Instytucie Nauk o Religii (IESR) w École Pratique des Hautes Études i kieruje katedrą Starego Testamentu na Wydziale Teologicznym Notre Dame w Szkole Katedralnej w Paryżu.

Nagrodę Ratzingera po raz pierwszy przyznano w czerwcu 2011 r., a laureatami zostało wówczas trzech teologów: o. Maximilian Heim, opat cystersów w austriackim Heiligenkreuz, włoski znawca Ojców Kościoła, Manlio Simonetti i hiszpański teolog-dogmatyk, Olegario Gonzalez de Cardedal.

W 2012 r. laureatami zostali: francuski filozof i historyk myśli Rémi Brague oraz teolog i patrolog amerykański, jezuita Brian E. Daley. W 2013 r. nagrodę otrzymali: anglikański pastor i egzegeta Richard Burridge oraz edytor dzieł zebranych Josepha Ratzingera, świecki teolog Christian Schaller.

Na podstawie: Deon.pl

mm