Wywiad rzeka z abp. Józefem Michalikiem otwiera nowy cykl wydawniczy poświęcony życiu i działalności Kościoła w Polsce. W zamyśle wydawców ma on pokazać współczesny Kościół, zachodzące w nim zmiany, ale także przybliżyć ważne postacie dzisiejszych „apostołów”, pokazać ich od mało znanej, choć interesującej strony życia prywatnego, pasji, wspomnień z młodości i kształtowania się powołania do kapłaństwa.

Fot. Milena Kindziuk

Fakt, że pierwszym rozmówcą jest metropolita przemyski Józef Michalik z pewnością nie jest przypadkowy. Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski obchodził właśnie 20. rocznicę sakry biskupiej, ale z racji funkcji jest też wśród biskupów pierwszym wśród równych. Jego wizja Kościoła w znaczący sposób musi rzutować na duszpasterskie koncepcje całej wspólnoty wierzących w Polsce. Warto więc przyjrzeć im się z bliska.

„Kochać Boga, rozumieć człowieka” – tytuł książki prezentowanej 17 października w Warszawie to nie tylko streszczenie misji arcybiskupa przemyskiego, ale również naturalne rozwinięcie jego zawołania biskupiego: Numine Tuo Domine – Mocą Twoją Panie.

Arcybiskup przywołuje wspomnienia z lat dzieciństwa i młodości, z początków posługi kapłańskiej i studiów w Warszawie oraz w Rzymie i pracy w Watykanie. Abp Józef MIchalik diagnozuje zagrożenia dla chrześcijaństwa. „Jednym z tych niebezpieczeństw jest odwrócenie się od Boga, zagubienie perspektywy wertykalnej, co wiąże się bezpośrednio z przekreśleniem bezpiecznej i bezpieczeństwo dającej hierarchii wartości. To z kolei prowadzi do odejścia od porządku natury”. Hierarcha odpowiada także na trudne pytania Elżbiety Olejnik o sens celibatu księży, o status małżeństw niesakramentalnych, a także o aktualne sprawy, którymi żyje polskie społeczeństwo.

– Praca nad tą książką była dla mnie swego rodzaju rekolekcjami, z których bardzo wiele skorzystałam – mówi autorka wywiadu red. Elżbieta Olejnik, dodając, że podczas rozmowy abp Michalik dał się poznać jako człowiek bardzo ciepły, choć jednocześnie bezkompromisowy w sprawach doktrynalnych.

TG

Abp Józef Michalik. „Kochać Boga, rozumieć człowieka”. Wywiad z red. Elżbietą

Olejnik. Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna „ADAM”. Warszawa 2006.

Abp Michalik o…

Nowych ruchach w Kościele: inspirują nowością i zapełniają pewną lukę w parafii i w życiu Kościoła. Obserwując życie duchowe człowieka widzimy, że potrzebuje on kontaktu z Panem Bogiem nie tylko na samotnej modlitwie, ale również we wspólnocie.

Laikacie: Dowartościowanie jakiejś kategorii ludzi, księży, zakonnic czy świeckich winno polegać na tym, żęby ksiądz był bardziej księdzem, zakonnica pełniej realizowała te zadania, które do niej należą, i żeby świeccy lepiej, pełniej, z większym poświęceniem i skutecznością mogli realizować te zadania, które mają jako świeccy obecni w rzeczywistościach ziemskich.

Co zmienić w stylu duszpasterzowania: Myślę, że trzeba pokazywać program pozytywny – chrześcijaństwo ma w sobie wielki potencjał, ma wiele do zaoferowania człowiekowi. Wiara nie jest pozbawieniem czy obcięciem pewnych wartości, ale ich uzupełnieniem. Stanowi dodatkową motywację i daje szansę, żeby człowiek się rozwinął, żeby znalazł radość, cel, sens życia.

O Prymasie Wyszyńskim: Nie mam cienia wątpliwości, że jest świętym.

O Dobrym Łotrze: To był pierwszy wielki święty kanonizowany przez Pana Jezusa – święty ostatniej nadziei na zbawienie. Niezwykle optymistyczny święty. Z nim bardzo często rozmawiam.

O swoim życiu duchowym: Muszę powiedzieć, że wygląda bardzo źle i liczę na modlitewną pomoc wielu ludzi – nawet tego, kto będzie to czytał, żeby pomodlił się za mnie, ażebym zdążył w pełni nawrócić się tak, jak Pan Bóg tego ode mnie oczekuje.

Tomasz Gołąb

Artykuł ukazał się w numerze 11/2006.

Abp Józef Michalik Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Metropolita przemyski, Ur. 20 IV 1941, Zambrów (woj. podlaskie). Wykształcenie: studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży (1964), studia teologii dogmatycznej na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, studia na Uniwersytecie Angelicum w Rzymie, dr teologii (1972). Działalność duszpasterska: święcenia kapłańskie – 1964; wikariusz w Jelonkach koło Ostrowii Mazowieckiej (1964–65). Pełnione funkcje: wicekanclerz w Kurii Biskupiej w Łomży (od 1973); praca w Papieskiej Radzie ds. Świeckich w Rzymie (od 1978), szef Biura ds. Młodzieży przy Papieskiej Radzie ds. Świeckich (od 1985), brał aktywny udział w przygotowaniu I Światowego Dnia Młodzieży w Rzymie (1985); członek grupy roboczej przy Sekretariacie Synodu Biskupów dla przygotowania Synodu Europejskiego (1991); konsultor Papieskiej Rady ds. Świeckich (od 1990); członek Kongregacji Biskupów (od 1990); przewodniczący. Komisji ds. Laikatu w Radzie Konferencji Episkopatów Europy (CCEE 1994–2004). Działalność naukowo-dydaktyczna: wykładowca teologii dogmatycznej i homiletyki w Seminarium Duchownym (od 1973); rektor Papieskiego Kolegium Polskiego w Rzymie (od 1978). Konferencja Episkopatu Polski: (1978-2004) – przewodniczący Komisji ds. Duszpasterstwa Akademickiego, wiceprzewodniczący Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego, wiceprzewodniczący Komisji ds. Duszpasterstwa Świeckich, przewodniczący Zespołu KEP ds. Akcji katolickiej i ds. Konstytucji Rzeczypospolitej, przewodniczący Rady ds. Polonii i Polaków za Granicą. Wiceprzewodniczący Konferencji Episkopatu Polski (od 1999), wybrany przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski na pięcioletnią kadencję (marzec 2004). Sakra biskupia – 1986, z rąk papieża Jana Pawła II w Bazylice św. Piotra w Rzymie; nominacje biskupie: biskup gorzowski (od 1986), arcybiskup metropolita przemyski obrządku łacińskiego (od 1993).