Święty Ambroży urodził się w Trewirze ok. roku 340. Jak czytamy w dostępnych źródłach, po narodzeniu na wargach niemowlęcia osiadł rój pszczół, których matka nie mogła odpędzić. Po wielu bezskutecznych próbach ojciec Ambrożego miał powiedzieć "Jeśli niemowlę żyć będzie, to będzie kimś wielkim!"

W czasach Ambrożego z sakrament chrztu odkładano w czasie. Uważano, iż najlepiej do niego przystąpić przed samą śmiercią, by z niewinnością dziecka Bożego wejść do wieczności. Fakt odkładania go w czasie podyktowany był także wielką powagą, z jaką go traktowano. Chciano, by w pełni świadomie przyjąć zobowiązania jakie wiążą się z sakramentem chrztu oraz by je należycie wypełniać. 

Po śmierci ojca, Ambroży wraz z matką i rodzeństwem zamieszkał w Rzymie. To właśnie tam uczył się gramatyki i wymowy. W wieku 25 lat udał się do Syrmium, gdzie przebywał pięć lat. Ambroży, dzięki protekcji przyjaciela swego zmarłego ojca, Rufina został mianowany przez cesarza namiestnikiem prowincji, której stolicą był Mediolan. Trzy lata po objęciu urzędu i uporządkowaniu spraw finansowych został wybrany biskupem miasta. Wybór Ambrożego na biskupa wywołał wielki spór wśród katolików i arian, którzy chcieli obsadzić urząd "swoim" kandydatem.

Chcąc zapobiec rozruchom, Ambroży na mocy sprawowanego urzędu udał się do kościoła. Legenda głosi, iż w momencie, gdy żadna ze stron - ani arianie, ani katolicy, nie chciała ustąpić, jakieś dziecko zawołało "Ambroży biskupem!" Zebrani mieli uznać to za Bożą interwencję i jednogłośnie krzyneli "Ambroży biskupem!" Zdumiony namiestnik miał poprosić o czas do namysłu i zbiegł z miasta. Nad ranem ujrzał się na koniu u bram Mediolanu i uznając to za wolę Bożą przyjął powierzony urząd. Po uzyskaniu zgody cesarza Walentyniana, przyjął chrzest i wszystkie święcenia. 7 grudnia 373 roku przyjął sakrę biskupią. Biskup rozdał biednym cały swój majątek.

Według dostępnych przekazów Ambroży był rozważnym, spokojny, życzliwy, ale i sprawiedliwy. Ogromną czcią otaczał liturgię i do niej przykładał wielką wagę. Biskup dał się poznać jako wrażliwy na krzywdę i niedolę drugiego człowieka pasterz. Mówiono o nim "kolumna Kościoła". Święty Ambroży dążył do ideału, w którym Kościół i władza świecka udzielałyby sobie wzajemnej pomocy, a jedna wiara spajałaby państwo.

Ambroży zmarł 4 kwietnia 397 roku, w wieku ok. 57 lat. Pozostały po nim liczne pisma moralno-ascetyczne i dogmatyczne. 

Opracowano na podstawie:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Ambro%C5%BCy_z_Mediolanu
https://es.wikipedia.org/wiki/Ambrosio_de_Mil%C3%A1n
https://www.brewiarz.pl/czytelnia/swieci/12-07a.php3
http://www.kerygma.pl/swieta/568-sw-ambrozy

/em