Od kiedy skończył 20 lat działał w konspiracji. Jako 23-latek walczył w Powstaniu Warszawskim na Mokotowie, dowodząc drużyną w kompanii B–3 pułku „Baszta”. Ciężko ranny w nogę cudem przeżył bombardowanie szpitala na Chełmskiej. Gdy Powstanie dogasało pisał na gorąco swoje wspomnienia, relacjonując powstańczą rzeczywistość dzień po dniu. O tym jaki był Bronisław Wojciechowski opowiada w rozmowie z Martą Karpińską jego syn prof. Michał Wojciechowski.

Ojciec już w czasie Powstania prowadził dzienniki, zapiski. One przepadły przy bombardowaniu szpitala na Chełmskiej, gdzie ledwo uszedł życiem. Potem natomiast, jak się już znalazł tam w Pyrach i leżał w łóżku, nie mogąc chodzić (...) to wziął jakiś zeszyt i zaczął to spisywać jeszcze raz z pamięci. (...) Potem na wiosnę jeszcze chodził po Mokotowie, oglądał te wszystkie miejsca, przypominał sobie, poprawiał. No i potem ten rękopis został już dużo później przypisany na maszynie, ale wtedy to już były tylko redakcyjne poprawki. (...) I to zresztą moim zdaniem stanowi o wyjątkowości tej książki, dlatego że nie słyszałem o innych wspomnieniach tego typu, żeby ktoś jeszcze w czasie wojny, zaraz po Powstaniu, był w stanie napisać dokładną relację o tym, gdzie był i co przeżył.

Zapraszamy do wysłuchania audycji:

/mdk