Mamy kolejną burzę na Twitterze. Bo to dzięki temu medium szeroka publiczność dowiedziała się jaką kurację proponuje wiodący amerykański szpital dziecięcy Boston Children’s Hospital dziewczynom i młodym kobietom, nieakceptującym swojej kobiecości. Nic innego jak „potwierdzającą płeć histerotomię”.

Dla nie będących w temacie dr Frances Grimstad - w filmie wyprodukowanym przez szpital - z uśmiechem wyjaśnia, że to operacja polegająca na usunięciu macicy, szyjki macicy i jajowodów. Nic to, ze dysforia płciowa to problem psychologiczny - tutaj zamiast długotrwałej terapii sterylizacja i jesteś zdrowy! Film z Internetu usunięto, ale absmak pozostał.

Nazwisko Amerykanina Walta Heyera nie jest obce zainteresowanym tematyką dysforii płciowej. Inżynier, mąż i ojciec dzieciom odrzucił całe swoje dotychczasowe życie, przeszedł operację korekty płci i przez osiem lat żył jako Laura Jensen, by odkryć, że będąc transpłciową kobietą dalej jest nieszczęśliwy i wciąż nie czuje się komfortowo w swoim ciele. Wrócił do bycia mężczyzną, ale pierwotne operacje pozostawiły trwałe ślady. Dziś pomaga niezliczonym osobom, które padają – jak niegdyś on sam – ofiarą oszukańczej psychologii i żądnych zysków medyków, a potem żałują swojej decyzji. Twierdzi, że osoby transgenderowe potrzebują fachowej opieki psychologicznej i psychiatrycznej, a nie operacji zmiany płci, a na dowód jej nieskuteczności mówi o nieproporcjonalnie wysokiej liczbę samobójstw w grupie zoperowanych.

Informacje upubliczniane (nie bez trudu i przeszkód) przez Heyera nigdy nie dotarły do Sam. Brytyjka od swoich nastoletnich lat czuła się bardzo niekomfortowo we własnym ciele. Gdy miała 21 lat internetowe poszukiwania zaprowadziły ją na strony transpłciowego kolektywu i odtąd zaczęła się zastanawiać, czy przypadkiem nie jest mężczyzną uwięzionym w kobiecym "opakowaniu". W prywatnym centrum medycznym, gdzie trafiła, sprawy potoczyły się nadzwyczaj szybko. Już po dwóch wizytach lekarskich postawiono diagnozę. Jako 24-latka była po operacji usunięcia piersi, a męskie hormony sprawiły, że obniżył jej się głos, na twarzy i klatce piersiowej pojawił się zarost, a emocje stonowały. Po niespełna dwóch latach jej pewność siebie i radość zaczęły przygasać. Będąc wśród mężczyzn czuła się jak oszust. Doświadczyła tego, co tysiące osób przed nią – że operacja zmiany płci nie jest lekarstwem na dysforię płciową. Do tego doszły niezwykle bolesne problemy zdrowotne, przed którymi nikt jej nie uprzedził. Jako remedium na nie zaproponowano jej …histerotomię właśnie. Problem w tym, że na tym etapie Sam chciała na powrót stać się kobietą. Przyjaciele, którzy znali ją od lat i okazali jej tyle wsparcia w procesie stawania się mężczyzną, teraz odsunęli się od niej. Dostała łatkę osoby „anty-trans”, bo dziś niepoprawnie, a nawet niebezpiecznie jest żałować zmiany płci, a tym bardziej o tym opowiadać.

Walt Heyer twierdzi, że współcześnie dzieci żyją pod wielką presją psychologiczną i emocjonalną, bo edukacja seksualna jest wobec nich czystą przemocą. Wszystkie te „przebieranki” chłopców za dziewczynki i odwrotnie (sam doświadczył tego jako 4-latek, co stało się źródłem jego późniejszych problemów), wczesne wprowadzanie w tematykę seksu we wszelakich jego odmianach, nie wspominając już o podawaniu hormonów dzieciom i młodzieży i poddawaniu ich operacjom, nie pozostaną bez poważnych konsekwencji. Przemoc ta jest instytucjonalnie i państwowo wspierana i rujnuje życie dzieci, ale dla czynników decyzyjnych zdaje się nie mieć to znaczenia. Gdy rządzą utopijne ideologie, prawdy naukowe nie mają znaczenia. Niestety, nawet tam, gdzie odgórnego przymusu brak „nowocześni” i „wyedukowani” rodzice często biorą sprawy w swoje ręce - oczywiście w jak najlepszym interesie dzieci - ale to już temat na odrębny felieton.

/mdk