„Oczywiście, że jestem staroświecka i sobie to chwalę. Nowoczesność, która jest poniżeniem człowieka, nie jest żadnym postępem”. Wanda Półtawska

Jak rozumiemy postęp, rozwój, bieg? Jeśli zatrzymamy się tylko na tych słowach, łatwo jest samemu dopisać sobie wygodne zakończenia, mogące zaprowadzić do pewnego hedonizmu, egoizmu. Z przykrością obserwuję – jako chrześcijanin - ostatnie wydarzenia i zadaję sobie pytanie: co można zrobić jeszcze dla życia, jak głosić jego wartość? Może warto odnaleźć nowe znaczenie rozwoju, takie które ukazałoby piękno człowieka, a nie prowadziło do jego poniżenia? Może warto sobie uświadomić, że dla nas kariera w Kościele, to droga w dół, w kierunku służby? Wtedy uda się do człowieka dotrzeć i ukazać jego życie jako wartościowe.

Czy jako młoda osoba – odnosząc się do wypowiedzi Wandy Półtawskiej - mogę równocześnie być staroświecka? Tak. Bycie pro-life nie wydaje się być modne, jednak to nie od panujących trendów zależy obierane stanowisko, ale od Prawdy, która jest niezmienna. Wrażliwość, jaką przekazały poprzednie pokolenia nie pozwala mi stanąć obojętnie wobec sytuacji, w której nienarodzone życie staje się punktem wielu dyskusji, które niestety potrafią przyjąć charakter sporu i naruszać jedność społeczeństwa. Ta perspektywa prowadzi do spojrzenia na nowoczesność jako zadanie, do którego jesteśmy wezwani, by głosić Piękno życia.

Nie zapominajmy także, że poniżenie człowieka może dotyczyć każdej istoty ludzkiej. Trzeba, by stwierdzenie „Miłuj bliźniego swego jak siebie samego” stało się najważniejszym punktem wyjścia do dialogu, przez który okażemy troskę temu bezbronnemu, o którego życie toczy się teraz walka, jak i temu, który życiu nie chce dać szansy. Głośmy Ewangelię Życia tak, by stojąc w jego obronie nie prowadzić do podziału, ale pełni szacunku głosić jego wartość. „Chwałą Bożą jest człowiek żyjący”, powtarza św. Ireneusz. Jest to apel do każdego z nas, wypływający z godności, jaką otrzymaliśmy poprzez ofiarę Chrystusa, jednocześnie niezakładający naszego permisywizmu w stosunku do poglądów, sprzecznych z wiarą. Czy nadszedł czas na dialog i porozumienie, na nowoczesność w naszych relacjach? Jeśli tak, niech będzie to postęp w czynieniu dobra i okazywaniu szacunku sobie nawzajem.

/mwż