Tylko dzięki Bożej Opatrzności w roku beatyfikacji bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej tegoroczne Adwentowe Dni Skupienia członkowie Białostocko-Olsztyńskiego Oddziału Okręgowego odbyli w Domu Rekolekcyjnym na terenie Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Laskach koło Warszawy.

Ośrodek w Laskach to dzieło bł. Matki Elżbiety Róży Czackiej, miejsce wyjątkowe, powstałe z założonego w 1911 roku Towarzystwa Opieki nad Ociemniałymi. Tam też Błogosławiona, sama będąc niewidoma, po życiu pełnym oddania i poświęcenia ludziom potrzebującym specjalistycznej opieki, szczególnie dzieciom, zakończyła życie w opinii świętości 15 maja 1961 roku i została pochowana na miejscowym cmentarzu.

Niezwykłe w swej istocie dzieło bł. Matki Czackiej pozostało i trwa rozwijając swoją działalność. Pozostało ideą, z której dziś czerpią inne ośrodki w Polsce. Laski stały się ośrodkiem duchowości franciszkańskiej. Kierują nim Siostry Franciszkanki Służebnice Krzyża. Jest miejscem, gdzie cierpienie spowodowane brakiem wzroku przyjmowane jest z męstwem i pogodą ducha, gdzie na równych prawach współpracują ze sobą osoby niewidome, pracownicy świeccy i siostry zakonne.

W Dniach Skupienia udział wzięli członkowie ze wszystkich niemal Oddziałów. Grupa liczyła około 40. osób i została rozlokowana w niezwykłych wnętrzach Domu Rekolekcyjnego, pełnych nieprzeniknionych tajemnic chwalebnej historii i została objęta troskliwą opieką Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Dni skupienia prowadził ks. Marcin Grabowski – wikariusz parafii pw. Św. Stanisława Kostki w Warszawie. Słowo Boże, które rekolekcjonista kierował do zebranych, opierało się na słowach bł. Stefana Kardynała Wyszyńskiego: Samotność jest wyjątkowym czasem i miejscem dla Boga…. Stąd też przewodni temat Dni Skupienia: „Samotność, która może być twórcza”.

Z wielu powodów przeżywamy samotność: gdy ktoś nie ma dla nas czasu; gdy nie chce nas wysłuchać; gdy jesteśmy zamknięci, nieufni, gdy nie potrafimy się otworzyć, gdy poddajemy się lękowi, że nikt nas nie kocha. Może stać się drogą do izolacji, ale także do głębokich relacji, do osamotnienia i do życia hojnie dzielonego z Bogiem i ludźmi.

W perspektywie tego pytania, członkowie z Regionu a szukali odpowiedzi na nurtujące współczesnego człowieka zagadnienie w oparciu o postać błogosławionego Prymasa Wyszyńskiego, który również w tym miejscu doświadczył samotności. Rekolekcjonista kończąc Dni Skupienia wskazał, że kluczem do tego by nie być samemu to kochać.

Zbigniew Połoniewicz, Aneta Kowalska-Siedlecka

/ut