Jezus nie strzeże zazdrośnie swojej mocy, ale daje swoim apostołom udział w Jego misji. Dziś wysyła ich po dwóch, aby głosili Dobrą Nowinę, uzdrawiali i wyrzucali złe duchy. Oni czynią to z absolutnym sukcesem, co oznacza, że moc Jezusa się udziela nie tylko na apostołówi i ich następców, ale także na każdego ochrzczonego i wierzącego. Dodatkowo Jezus zabrania brać ze sobą czegokolwiek, co miałoby im tę misję ułatwić. Mają zdać się tylko na Jego łaskę. Mają Mu zaufać i skupić się na posłudze. 

Tak jak Jezus działa w mocy Boga, tak Jego uczniowie mają działać w Jego mocy. Udziela im jej i posyła ich po dwóch, aby mogli być dla siebie umocnieniem. Gdyby poszli samotnie, mogliby sami powątpiewać, czy to, czego doświadczają, nie jest jedynie złudzeniem, produktem wyobraźni ludzkiego umysłu, albo mogliby dojść do wniosku, że to oni sami są źródłem tej przeogromnej mocy. Tymczasem kiedy idą we dwóch są dla siebie wzajmnie obiektywnymi świadkami, że to nie złudzenia i że ta moc nie jest od nich samych. Jest od Pana.

Bardzo ważnym elementem ich posługi jest brak wszelkich ludzkich zabezpieczeń. Bardzo lubimy te nasze ludzkie zabezpieczenia i podpórki. Czujemy się wtedy pewniej, ale uczniowie Pana mają żyć tylko Jego mocą, a nie własnymi, ludzkimi projektami. My także jesteśmy wezwani, aby tak postępować. Zaufać i iść w mocy Boga, reagując jedynie na to, co nas spotyka. Jeśli nas przyjmą, to mamy korzystać z gościnności, jeżeli odrzucą, to strzepnąć pył z nóg i spokojnie odejść. Nie spinać się, że nasza posługa i świadectwo jest bardziej, czy mniej owocne. To nie statystyki się tutaj liczą, ale wymiar duchowy, który absolutnie wymyka się ludzkim miarom i osądom.

Efekty posłanych apostołów były ogromne. Wyrzucili wiele złych duchów. Tak bowiem dzieje się, kiedy głoszona jest Dobra Nowina. Zły duch ustępuje, a człowiek nie tkwi w lęku i cierpieniu. Odrzuca ciemności, a żyje w świetle. Stąd pojawia się grunt do uzdrowień, również tych fizycznych. Apostołowie namaszczali chorych, a ci odzyskiwali zdrowie. Tam gdzie pojawia się moc Boga, tam rozszerza się wolność i zdrowie duszy i ciała. 

My także chcemy doświadczać mocy Boga w swoim życiu, aby sami z niej czerpać i udzielać jej innym. Dary Ducha świętego nie są bierne i statyczne, nie są także dane ku pożytkowi samych obdarowanych, ale ku posłudze, dla wspólnoty. Tak właśnie działa to w Królestwie Bożym, moc Boga udzielając się, nie wyczerpuje się, ale wręcz przeciwnie wzrasta i rozszerza się. 

/mdk