W lipcu 1981 roku, na prośbę prof. Manuela Lopez-Linareza, geofizyka z Madrytu, powiadomiłem Ojca Świętego Jana Pawła II, przebywającego po zamachu z 13 maja w Poliklinice Agostino Gemelli, iż strzały oddane na Placu Św. Piotra przez Ali Agcę rozległy się dokładnie o godzinie 17.19. Tego samego dnia i o tej samej godzinie, w 1917 roku w portugalskiej wiosce Fatima po raz pierwszy objawiła się Matka Boża.

Bezpośrednio po zamachu, gdy ranny Papież był transportowany do szpitala, jeszcze przed utratą świadomości był przekonany, że zadane rany nie są śmiertelne. Zebrane i uporządkowane niezliczone „cuda”, jakie towarzyszyły tamtym wydarzeniom, wskazywały na nadzwyczajną opiekę Matki Najświętszej. Można sądzić, że Ojciec Święty otrzymał od Pana dodatkowe zadania. Jednym z nich było odczytanie na nowo orędzia Pani Fatimskiej dzięki zawierzeniu ludzkości i świata Bogu przez Niepokalane Serce Maryi, a także ukazanie współczesnym apelu Matki Bożej wzywającej do nawrócenia się do Boga, pokuty i modlitwy.

Wypełnienie tajemnicy

18 lipca 1981 roku Ojciec Święty poprosił prefekta Kongregacji Nauki Wiary kardynała Franjo Šepera o oryginalny tekst trzeciej tajemnicy fatimskiej, a także o udostępnienie materiałów o wydarzeniach w Fatimie w czasie sześciokrotnych objawień Matki Boskiej. Kontemplacja treści objawień fatimskich i odczytanie znaku danego przez Pana swojemu Następcy Chrystusa na ziemi spowodowały, że Jan Paweł II szedł wytrwale na fatimskim szlaku, inspirowany przez Bożą Opatrzność. My z kolei mogliśmy obserwować tego widoczne skutki.

Z potrzeby serca Papież udał się do Fatimy w pierwszą rocznicę zamachu na Jego życie, aby podziękować nie tylko za cudowne ocalenie, ale także w celu zawierzenia ludzkości Niepokalanemu Sercu Maryi, wypełniając jedną z próśb Maryi.

To że strzały zamachowca Ali Agcy nie okazały się smiertelne było widomym znakiem opieki Matki Boskiej Fatimskiej  | 

Gdy okazało się, że życzeniem Matki Boskiej Fatimskiej było, aby Papież kolegialnie dokonał Aktu Zawierzenia Świata, wówczas Biskup Rzymu 25 marca 1984 roku wraz z biskupami świata na placu św. Piotra, w obecności ponad 150 tysięcy wiernych, przed statuą Matki Bożej z kaplicy Objawień w Fatimie, zawierzył i poświęcił doczesny i wieczny los ludzi i narodów, zwłaszcza tych, które tego zawierzenia i poświęcenia najbardziej potrzebowały. Ojciec Święty ofiarował również swoje życie w słowach: „O, jak głęboko odczuwamy potrzebę ofiarowania się za ludzkość i za świat, za świat naszych czasów w zjednoczeniu z samym Chrystusem!”. W żarliwej modlitwie, w głosie pełnym powagi i głębokiego wzruszenia Jan Paweł II (między innymi) wołał: „O, Niepokalane Serce! Pomóż nam odeprzeć groźbę zła, które tak łatwo zakorzenia się w sercach ludzi współczesnych, a którego nieobliczalne skutki ciążą już dziś nad naszym życiem i zdają się zamykać drogi ku przyszłości! Od głodu i wojny – wybaw nas! Od wojny atomowej, od niewyobrażalnego samozniszczenia, od wszelkich wojen – wybaw nas! Od grzechów przeciw życiu człowieka od chwili poczęcia wybaw nas!”.

Znak dla Wschodu

W 1991 roku, w dziesiątą rocznicę zamachu na placu św. Piotra Ojciec Święty ponownie zawitał do Portugalii, aby podziękować Matce Najświętszej za dokonane zmiany w świecie, w wyniku usilnego błagania w akcie zawierzenia w 1984 roku. W czasie pielgrzymki w 2000 roku dokonał beatyfikacji Sług Bożych Franciszka i Hiacynty, współuczestniczących z Łucją w widzeniach Matki Bożej w Fatimie w 1917 roku, a także podjął decyzję ujawnienia trzeciej tajemnicy fatimskiej.

Nade wszystko wymowny był fakt przejścia Ojca Świętego do Domu Ojca w dniu pierwszej soboty miesiąca.

Niezwykłe owocne poświęcenia świata i ofiarę życia Jana Pawła II można było zobaczyć, gdy Pan Bóg, przy pomocy ludzi, w 1987 roku w ogłoszonym przez Jana Pawła II Roku Maryjnym w Kościele katolickim – rozpoczął stopniowo proces „bezkrwawej degradacji” Związku Radzieckiego. Zniknęło widmo ewentualnej wojny atomowej między Układem Warszawskim a NATO. Wiele państw odzyskało swoją niepodległość. W 1989 roku przestał istnieć Mur Berliński, symbol podziału w Europie. Wśród wielu narodów pojawiły się oznaki wolności religijnej. Ustępowała przemoc władzy opartej na ateistycznym materializmie.

W tym kontekście fakt przybycia na Jasną Górę na uroczystości związane z VI Międzynarodowym Dniem Młodzieży 14–15 sierpnia 1991 roku ponad 100 tysięcy osób z Rosji, Białorusi, Ukrainy oraz krajów nadbałtyckich, należy uznać za swoisty cud. Do Częstochowy przybyli ze Wschodu głównie młodzi ludzie, często bez paszportu i pieniędzy.

Matka Boska Fatimska, ukazując swoją łaskę młodym ludziom ze Wschodu, posługując się swoimi „współpracownikami” w naszym kraju, odpowiedziała na głośne wołanie Jana Pawła II w Akcie Zawierzenia Świata w 1984 roku. Papież, zwracając się do młodych w powitalnym przemówieniu, powiedział do pielgrzymów mówiących po rosyjsku: „Przybyliście do stóp Jasnogórskiej Matki Bożej na spotkanie z Chrystusem, który jest prawdą każdego człowieka i wszystkich ludzi. Niechaj Duch Święty towarzyszy Wam w przejściu z niewoli do wolności dzieci Bożych!”.

Gabriel Turowski

Artykuł ukazał się w numerze 10/2009.