Papież Franciszek wziął udział w obradach VII Kongresu Przywódców Religii Światowych i Tradycyjnych, które odbyły się 13-15 września w stolicy Kazachstanu Nur-Sułtanie. Kongres obradował pod hasłem „Rola zwierzchników światowych i tradycyjnych religii w duchowym i społecznym rozwoju ludzkości w okresie popandemicznym” i zakończył się podpisaniem wspólnej deklaracji.

Ojciec Święty podkreślił, że Kazachstan jest miejscem spotkania i zgody. 70% ludności tego kraju stanowią wyznawcy islamu, ale jest tu zarejestrowanych ponad 20 innych Kościołów i wyznań. Kazachstan konstytucyjnie gwarantuje pokojowe współistnienie wszystkich religii i to się przekłada na codzienność. Potwierdzeniem jest przyjazd przywódców religijnych z różnych stron świata, którzy usiedli przy jednym okrągłym stole, rozmawiając o wartości religii i o tym, jak jest ona istotna w życiu każdego społeczeństwa.

Dla niewielkiej wspólnoty kazachskich katolików (stanowią oni 1% 19-milionowego społeczeństwa) wizyta Ojca Świętego była ogromnym, wręcz przełomowym wydarzeniem. Franciszek stawia sobie za cel docieranie na tak zwane peryferia Kościoła – do malutkich, niewielkich wspólnot. Od poprzedniej papieskiej wizyty, gdy był tu Jan Paweł II, minęło 21 lat. Tutejszy Kościół diametralnie zmienił się na przestrzeni tego czasu. Przed dwudziestoma laty Kościół zaczynał wychodzić z podziemia, dopiero się organizować. Teraz ma już swoje struktury – obiekty sakralne, funkcjonuje nawet seminarium w Karagandzie. Kościół w Kazachstanie przestał być czymś obcym, budzącym zdziwienie, wręcz przeciwnie – jest tutaj jednym z bardzo ważnych czynników funkcjonowania społeczności i jest wielu ludzi, którzy się w nim odnaleźli.

Wyjątkowym dla mnie przeżyciem było spotkanie, które odbyło się w katedrze w Astanie, w niewielkim, wręcz kameralnym gronie, z tamtejszym duchowieństwem i siostrami zakonnymi. Kościół katolicki w Kazachstanie, jeśli chodzi o posługujące w nim duchowieństwo, jest absolutnie międzynarodowy. Papież, patrząc na nas, powiedział: „Zdecydowana większość z nas tutaj to obcokrajowcy, ale tak naprawdę w Kościele nie ma obcokrajowców. Jesteśmy jedną, wielką, Bożą rodziną”. To jest piękne przesłanie. Jesteśmy jedną wielką rodziną, która stara się służyć Bożej sprawie. Oni tam – w Kazachstanie, my tutaj – w Polsce. Tak można powiedzieć o każdym kraju.

Ks. Leszek Kryża SChr

Tekst pochodzi z kwartalnika "Civitas Christiana" nr 4 | październik-grudzień 2022

/em