Cisza poranka, w którym Jezus Zmartwychwstał, jest zupełnie niezwykła. Nie wiemy, kiedy dokładnie w nocy Jezus uwolnił się z kajdan śmierci, ale nadchodzące niewiasty i uczniów w poranek, zmartwychwstanie zadziwia wszechogarniającą ciszą. Jest to cisza, która ma moc, która przeszywa i umacnia człowieka w wierze w zmartwychwstanie Pana.

Fakt pustego grobu zdumiewa i zupełnie wywraca do góry nogami ludzkie rozumienie. Człowiek w swej naturze buntuje się przeciwko nieuchronności śmierci, bo przecież Bóg stworzył go do nieśmiertelności, ale kiedy jednak zetknie się z nieuchronnością śmierci i przemijania, poddaje się i zaczyna godzić się z faktem, że ktoś nieodwołalnie odszedł. Niewiasty zmierzające do grobu nie spodziewały się tego, że doświadczą zmartwychwstania Jezusa. Chciały zgodnie ze zwyczajem namaścić Jego ciało i w ten sposób oddać Mu szacunek. Zastają jednak pusty grób. W kompletnej ciszy widzą, że umęczonego Jezusa nie ma w grobie. Nie wiążą tego jednak z zapowiedziami zmartwychwstania, ale spieszą do apostołów, aby ich poinformować, że ciało Jezusa zabrano i nie wiadomo, gdzie je położono.

Dopiero Piotr i Jan dotarłszy do grobu, stwierdzają, że faktycznie grób jest pusty. Jednak to doświadczenie pustego grobu w przypadku Piotra łączy się z łaską wiary i zrozumienia tego, co Jezus wcześniej mówił. Piotr ujrzał i uwierzył. Uwierzył, że to, co było niewiarygodne, stało się faktem. Najmocniejszym faktem w historii ludzkości, który właśnie się dokonał na jego oczach. To dlatego uwierzył, bo niepozorna cisza poranka zmartwychwstania zawierała w sobie prawdziwą moc. Moc uzdrawiającą i przemieniającą człowieka.

Dzisiaj i my chcemy doświadczyć ciszy i jej mocy, ukrytej w fakcie pustego grobu. Chcemy dobiec do grobu Jezusa, odkryć, że jest on pusty, zobaczyć i uwierzyć. Uwierzyć raz na zawsze. Później każdej niedzieli doświadczać tego samego, aby mieć w sobie moc Zmartwychwstałego, aby kochać i przebaczać, aby nieść dobrą nowinę całym swoim życiem, że jest ostateczne rozwiązanie ludzkich problemów.

Odkrycie pustego grobu zawsze pozwala zrozumieć pisma, że On miał powstać z martwych. Pozwala podążać za Zmartwychwstałym po ścieżkach swego życia, pozwala odnaleźć sens naszych codziennych zmagań i zaufać Bogu, że wszystko, co nas spotyka, jest zawsze po coś. Daje nam to siłę do prawdziwej fascynacji dziełem Jezusa i niemalże zmusza nas do tego, abyśmy dzielili się tym z innymi.

/ab