5 sierpnia Kościół Katolicki wspomina postać świętego Oswalda, króla i męczennika. Co warto wiedzieć na jego temat? Odpowiedzi w poniższym materiale.

Święty Oswald był synem króla Northumbrii Etelfryda. Mając zaledwie 12 lat, po podniesieniu przez Brytów powstania, w którym poległ jego ojciec, musiał uciekać z kraju wraz z matką i braćmi. Schronienie znaleźli na szkockiej wyspie Iona, gdzie znaleźli się pod opieką mnichów ze zgromadzenia świętego Kolumbana. To właśnie w tym miejscu Oswald odnalazł wiarę i przyjął chrzest święty.

W czasie pobytu prawowitej rodziny królewskiej na wyspie Iona, tron Northumbrii objął Caedwall. Poganin zabił dwóch braci Świętego, co sprawiło, że został on ostatnim sukcesorem tronu królewskiego. W roku 634, gdy Oswald miał 30 lat, postanowił wyruszyć z niewielką ilością wojska, by wyegzekwować należne mu miejsce na tronie Northumbrii. Cały moment przejęcia władzy w kraju przez Oswalda związany jest z podaniem [legendą] o cudownej Bożej pomocy w gromieniu pogan władających krajem.

Według podania, przed rozpoczęciem bitwy, Oswald padł na kolana wraz ze swoimi rycerzami przed drewnianym krzyżem, który miał zostać wystawiony na Hewenfeld (Heaven Field), aby ukorzyć się przed Panem Zastępów i błagać o Jego błogosławieństwo dla zbrojnego działania. Siły Caedwalla były zdecydowanie większe od tych, które posiadał prawdziwy sukcesor tronu królewskiego. Według podania, podobno w nocy poprzedzającej starcie Oswald został zapewniony przez świętego Kolumbana o Bożej pomocy.

Święty Oswald rozgromił wrogie siły i został wdzięcznie powitany przez uciemiężony przez Caedwalla lud. Królowi udało się dokonać całościowego zjednoczenia królestwa Northumbrii oraz wprowadzenia chrześcijaństwa w kraju. W misji chrystianizacyjnej Oswalda wspierali mnisi ze szkockiej wyspy Iona, wśród których wyróżnił się święty Aidan, biskup. Chcąc utrwalić wiarę w Northumbrii król założył drugi klasztor o regule świętego Kolumbana w Lindisfarne, gdzie powstała stolica biskupia. Święty sprowadził do kraju kapłanów i zakonników z różnych stron świata, zlecał budowy kościołów oraz fundował ośrodki parafialne. Oswald przyczynił się Anglii jednocząc skłócone dzielnice. Król Northumbrii poślubił Cyneburgę, córkę Cynegilda, króla Wessexu. To wydarzenie przyczyniło się do pozyskania kraju Cynegilda dla wiary i ewangelii. Monarcha zasłynął jako misjonarz chrystianizujący ziemie pogrążone w pogaństwie.

Działalność Oswalda nie przypadła pogańskim możnowładcom, który czując zagrożenie zawarli sojusz z królem Pendą, który panował w Mercji i wypowiedzieli wojnę Oswaldowi. 5 sierpnia 642 roku, podczas starcia pod Maserfield (Shropshire), w wieku zaledwie 38 lat ginie król Northumbrii. Ciało Świętego zostało porąbane na kawałki, a głowa zawisła na żerdzi. Po 8 latach w Anglii zapanowało po raz kolejny pogaństwo, które nie trwało długo. Śmierć króla-męczennika nie poszła na marne, nie była daremna.

Kult świętego rozpowszechnili w Europie irlandzcy mnisi, który zebrali sprofanowane ciało Oswalda i umieścili w swoich klasztorach.  Rozczłonkowane ciało króla nabrało dla rycerstwa i ludu wartości RELIKWII, a wierni nadal oddają im cześć. Podobno w miejscu, w którym Oswald przed bitwą pod Hewenfeld wraz z rycerzami postawił drewniany krzyż miały miejsce liczne cuda. Kawałki owego krzyża były troskliwie przechowywane jako relikwie. 

Święty Oswald został ogłoszony patronem rycerzy krzyżowych, żniwiarzy oraz angielskiej rodziny królewskiej.

Opracowano na podstawie: brewiarz.pl, swzygmunt.knc.pl, myslkonserwatywna.pl.

/em