Święty Franciszek przyjaźnił się ze św. Piotrem Favre’em oraz ze św. Ignacym Loyolą. Jako bliscy przyjaciele wspólnie powzięli zamiar założenia nowej rodziny zakonnej, która będzie oddana służbie Kościołowi Chrystusa. 

Franciszek urodził się 7 kwietnia 1506 roku w Hiszpanii. Mając zaledwie 15 lat doświadczył wraz z całą rodziną upadku Królestwa Nawarry. Dramatyczne wydarzenia związane z przejmowaniem władzy przez hiszpańskiego króla Ferdynanda i Elżbietę Katolicką oraz szykany kierowane wobec ojca przyszłego świętego, przyczyniły się do jego rychłej śmierci.

Mając zaledwie piętnaście lat Franciszek przedostał się na teren Francji, gdzie podjął studia na uniwersytecie w Paryżu. Właśnie tam zapoznał się z Piotrem Favre’em oraz Ignacym Loyolą.  W niedługim czasie Franciszek zaczął dzielić wspólną celę z Ignacym, co dało im sposobność do lepszego poznania i rozmów o własnych ideałach, a także zamiarach związanych z przyszłością.

15 sierpnia 1534 roku Franciszek wraz ze swoimi dwoma przyjaciółmi przyjęli w kaplicy Męczenników na Montmartre śluby zakonne. Przed oddaniem się na wieczną służbę boku doświadczyli licznych ćwiczeń duchowych pod kierownictwem Ignacego. Po dwóch latach wybrali się do Wenecji, skąd chcieli udać się w dalszą podróż morską do Ziemi Świętej, która niestety okazała się później niemożliwa. Oczekując na statek pełnili posługę wśród pacjentów szpitala miejskiego oraz w przytułkach. 

Zmieniwszy cel swojej podróży, współzałożyciele Towarzystwa Jezusowego, udali się do Rzymu. To właśnie tam, w wieku 31 lat - 24 czerwca 1537 r., Franciszek przyjął święcenia kapłańskie. Po święceniach głosił Dobrą Nowinę w Bolonii. Misja ta trwała niespełna rok, a po jej zakończeniu św. Franciszek wrócił do Rzymu, gdzie wraz z towarzyszami oddawał się posłudze charytatywnej oraz duszpasterskiej. 

Dzięki staraniom Franciszka, Piotra oraz Ignacego Towarzystwo Jezusowe zostało zatwierdzone 3 września 1540 roku przez papieża Pawła III. Dwadzieścia cztery dni później papież wydał osobną bullę dając tym samym ostateczną aprobatę dla tworzącego się nowego dzieła, które miało w niedługim czasie zadziwić świat oraz stać się ogromnym wsparciem dla dzieł Kościoła Bożego.

Franciszek wziął udział w ewangelizacji Indii całkiem przypadkowo - chociaż dla chrześcijan nie ma przypadków. Król Portugalii, Jan III, wysyłał do św. Ignacego petycje, prosząc o wsparcie dla kapłanów, których wysłał do niedawno odkrytych Indii. Ignacy Loyola wybrał grupę kapłanów, z których jeden - Szymon Rodriguez, zachorował i musiał zrezygnować z wyprawy misyjnej. Jego miejsce zajął św. Franciszek Ksawery.

Wraz z grupą oddanych sobie kapłanów - towarzyszy, udał się do Lizbony, by tam dopełnić wszelkich formalności. Oczekując na okręt poświęcał się posłudze wobec więźniów, osób chorych, a także głoszeniu Słowa Bożego. 

Otrzymawszy od króla potrzebne pełnomocnictwa oraz mandat legata papieskiego, udał się na misje do Indii. W czasie wyprawy morskiej pełnił posługę kapelana statku. Trudy związane z podróżą oraz zmiana klimatu przyczyniły się do choroby Franciszka. Nie dawano  mu zbyt wielkich szans na przeżycie, a jednak, cudem został uzdrowiony. 

Podczas postoju w Sokotrze zajął się grupą chrześcijan, którzy nie mieli opieki duszpasterskiej. Po 13 miesiącach podróży dotarł do Goa, politycznej i religijnej stolicy kolonii portugalskiej w Indiach. Po wielu wygłoszonych kazaniach i katechizacji dzieci oraz dorosłych udał się w dalszą podróż na "Wybrzeże Rybackie", gdzie posługiwał dwa lata. 

Wśród krajów, do których zawitał Franciszek Ksawery była Japonia. Z racji na różnicę w języku zatrudnił sobie tłumacza, Japończyka Anjiro, który posługiwał się językiem portugalskim. Według informacji, do których jesteśmy w stanie dotrzeć, Anjiro oskarżony był o straszne przestępstwa, a poczucie winy doprowadziło do tego, że zapytał Franciszka, czy ten jego Bóg naprawdę przebacza grzechy. W odpowiedzi miał otrzymać proste TAK. 

Franciszek Ksawery chciał udać się z misją ewangelizacyjną także do Chin. Niestety, bezskutecznie próbował znaleźć dla siebie towarzysza. Wrogie nastawienie Chińczyków do mieszkańców Europy oraz kary za przekraczanie granic Chin były na tyle straszne, że nikt nie chciał zaryzykować. Misjonarz umęczony podróżami i zabójczym klimatem oddał ducha na wyspie Sancian w 2 na 3 grudnia 1545 roku. Ciało Franciszka zostało nienaruszone przez kilka miesięcy. W późniejszym czasie zostało przewiezione do Goa i złożone w kościele jezuitów.

Po św. Franciszku pozostało wiele jego listów. Są one ilustracją dla bogatego życia wewnętrznego, oddania sprawie Bożej i zbawieniu dusz Świętego. 

Osobę św. Franciszka Ksawerego wyniósł do rangi błogosławionego papież Paweł V. W trzy lata od tego momentu, w 1622 r., papież Grzegorz XV dokonał kanonizacji Świętego wraz z Ignacym Loyolą, Filipem Nereuszem, Izydorem Oraczem oraz Teresą z Avila. 

W 1910 roku papież Pius X ogłosił św. Franciszka Ksawerego patronem Dzieła Rozkrzewiania Wiary. W roku 1927 papież Pius XI ogłosił go głównym patronem misji katolickich wraz ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus.

Święty Franciszek Ksawery uznawany jest za orędownika w czasu zarazy i burz.

Opracowano na podstawie:
www.bp.ecclesia.org.pl/swiety.franciszek.ksawery.html
niezbednik.niedziela.pl/artykul/7/Sw-Franciszek-Ksawery-prezbiter
es.wikipedia.org/wiki/Francisco_Javier
brewiarz.pl/czytelnia/swieci/12-03.php3
jezuici.pl/2014/12/sw-franciszek-ksawery-historia-ciala/
www.przymierzezmaryja.pl/wielki-misjonarz-wschodu--sw-franciszek-ksawery,730,a.html
mbtrybunalska.pl/patron-kosciola-sw-franciszek-ksawery/

Obrazy wykorzystane w materiale:
Francisco Javier, por Bartolomé Esteban Murillo. Óleo sobre tela, ca. 1670
Saint Francis Xavier preaching in Goa (1610), by André Reinoso
Saint Francis Xavier taking leave of King John III (1635), by José de Avelar Rebelo

/em