W cyklu audycji prezentujących nauczanie Prymasa Tysiąclecia, realizowanych przez red. Izabelę Tyras, przewodniczącą oddziału w Częstochowie „Civitas Christiana”, usłyszymy dziś słowa kard. Stefana Wyszyńskiego z 1961 r. skierowane do maturzystek, po zdanym egzaminie dojrzałości.

- Zwycięstwo nad sobą jest najtrudniejsze, ale też i najbardziej wartościowe: najwięcej daje osobiście i wychowuje do życia, które jest przed nami. Nie sztuką jest zwyciężać innych, sztuką jest zwyciężać siebie samego. Znacie z dziejów przykłady takich ludzi, którzy zwyciężali innych, ale przekonali się, że sami są słabymi i marnymi ludźmi. Znacie z historii literatury przykłady ludzi, którzy pozostawili po sobie wspaniałe pomniki twórczości, ale ostatecznie sami zbankrutowali, a nawet targnęli się na własne życie. Nie mieli pionu moralnego, nie mieli ładu ducha i umiejętności zwyciężania siebie – mówił bł. Prymas.

Podkreślał, że panowanie nad sobą i walka ze złymi skłonnościami, zakończona zwycięstwem, daje radość i rodzi doniosłe owoce osobiste i społeczne, ale to kosztuje. - A cóż nie kosztuje? Każda rzecz wielka musi kosztować i musi być trudna. Tylko rzeczy małe i liche są łatwe – dodawał.

Kard. Wyszyński mówił, że „właściwością duszy młodzieńczej jest to, że młody człowiek musi się zmagać ze sobą, ze swoim rozumem, ze swoją wolą, ze swoim sercem. To jest właściwość młodzieży. Słuszną jest rzeczą, że młodzież musi przeżyć okres samodzielnego zmagania się z własnym mózgiem, z własnym rozumem”.

- Człowiek musi się zmagać ze sobą. Musi się zmagać ze swoim rozumem, z własną wolą. Jest to zagadnienie bardzo doniosłe, zagadnienie doświadczenia osobistego. Zapewne pomaga nam wola, bo ona jest przez Stwórcę ukierunkowana ku dobremu. I przynosi nam zadowolenie tylko wtedy, gdy nasze idą po linii dobra. A jednak i w tej drodze do dobra człowiek zachowuje wolność – podkreślał błogosławiony.

- A więc musi być zmaganie się ze sobą. I każdy musi osobiście przejść to zmaganie ze swoim rozumem, ze swoją wolą, ze swoim sercem. Jeśli nie pozwoli się, by człowiek przeżył to doświadczenie, następuje katastrofa – dodawał.

Prymas Wyszyński uważał, że „Kościół w swej etyce mówi raczej o jakimś samookreśleniu, o autodeterminizmie, i to idącym tak daleko, że nawet sam Bóg na niebie, a Kościół na ziemi dopuszcza niejeden błąd człowieka i niejeden upadek. Za cenę tego upadku człowiek poznaje wartość dobra. I mogą być te upadki bolesne i ciężkie, a jakżeż uczą one rozumu. Człowiek musi i w tej dziedzinie doświadczać sam – mocą własnej woli. Nie ma tu zastępczego urządzenia. Można wzmocnić gmach żelbetonowym rusztowaniem, ale woli człowieka nie wzmocni się niczym – tylko doświadczeniem osobistym”.        

/em