Z reżyserem Michałem Kondratem, laureatem 71. Nagrody im. Włodzimierza Pietrzaka, rozmawia Marta Kowalczyk. Reżyser po sukcesie “Dwóch koron” przygotowuje w USA niezwykłą produkcję o Bożym Miłosierdziu!

Przez 5 lat pomagał Pan przy egzorcyzmach. Czy to doświadczenie ukształtowało Pana wyobraźnię metafizyczną?

Na pewno utwierdziło mnie to w przekonaniu, że świat duchowy naprawdę istnieje, i że diabeł próbuje oddzielić nas od Miłości Bożej. Dzięki posłudze zrozumiałem, że niezwykle ważne jest życie w bliskiej relacji z Bogiem. Tylko dzięki Niemu możemy odczytać i wypełnić nasze powołanie, a przez to być szczęśliwi już tu na ziemi. Diabeł chce zniszczyć Boży plan i zabrać nam to szczęście doczesne, a także wieczność. Kiedy to zrozumiałem, postanowiłem pogłębić swoją wiedzę poprzez ukończenie Kierownictwa Duchowego – dwuletnich studiów podyplomowych na Wydziale Teologii UKSW. Te doświadczenia z pewnością pomagają mi wydobyć głębię duchową podczas realizacji filmów.
Jakimi emocjami chce się Pan dzielić w swoich produkcjach? Wartości są ewangeliczne, a konkretne uczucia?

Moim celem jest dawać ludziom nadzieję. Wielu z nas łatwo ją traci, a bez niej niemożliwy jest rozwój duchowy. Zły duch jako oskarżyciel też często przychodzi z takimi podszeptami. Dlatego korzystam z tego, że poprzez film mogę wpływać na emocje widzów i je w jakiś sposób kształtować. I właśnie dlatego w moich filmach staram się ukazać wartości, które płyną z prowadzenia głębokiego życia duchowego.

Czy film może pełnić rolę nawracania?

Oczywiście. Czytając maile od widzów, wiem, że wielu z nich moje filmy zachęciły do modlitwy. Niektórzy wracają do Boga po wieloletniej przerwie, a zdarzają się i tacy, którzy przychodzą do Niego po raz pierwszy. Przykładem jest japońska buddystka, która pomagała nam przy realizacji zdjęć w Japonii przy filmie Dwie Korony. Dziś potrafi modlić się na różańcu. A ostatnio wysłała jeden swojej koleżance z Hiszpanii, która choruje.
Czy spodziewał się Pan tak wielkiego zainteresowania filmem Dwie korony? Czy to jest ten czas, gdy publiczność upomina się wreszcie o wartościową produkcję?

Liczyłem, że wiele osób zobaczy ten film i cieszę się, że zdobyliśmy najlepszy od wielu lat wynik oglądalności w kategorii dokument. Najbardziej jednak pozytywnie zaskoczyło mnie, że był lub będzie wyświetlany w kinach w 12 krajach na świecie. Dystrybutor hiszpański zrobił nawet wersję z dubbingiem.
Na planie Miłości i Miłosierdzia, potężnej i niezwykle ważnej produkcji, dzieją się niekoniecznie przewidywalne rzeczy…

Tak. Diabeł miesza… Na zdjęciach w USA na teleprompterze zniknął jeden cytat z dzienniczka siostry Faustyny, który cały czas był widoczny na ekranie komputera. Z punktu technicznego jest to niemożliwe. Niezwykłe jest też to, że, kiedy prowincjał Marianów ze Stockbridge w USA – o. Kazimierz Chwałek – pobłogosławił komputer, cytat „wrócił”. To zdarzenie utwierdza mnie w przekonaniu, że produkcja wspomnianego filmu jest niezwykle ważna i powinna być wspierana modlitwą. Dlatego proszę każdego z Państwa, którzy przeczytacie tę rozmowę, o odmówienie choćby jednego Zdrowaś Mario w intencji powstania filmu o miłosierdziu.

Zachęcam też do poczytania więcej na temat tego projektu na stronie Fundacji Filmowej im. Św. Maksymiliana Kolbe – kolbe.org.pl. Można też na niej wesprzeć film finansowo, co z pewnością przybliży nas do ukończenia jego realizacji. Każdy darczyńca przyczyni się w ten sposób do potężnej ewangelizacji, ponieważ Miłość i Miłosierdzie planujemy dystrybuować w co najmniej 30 krajach na świecie.
Może warto wspomnieć, które zdanie z Dzienniczka tak bardzo nie podoba się złu? Jak je opublikujemy, to pomieszamy mu trochę szyki.

„Niechaj sądy wasze umilkną o duszach, bo przedziwne jest z nimi miłosierdzie Boże” (Dz. 1684).

***

“Nie ma innego źródła nadziei dla świata, jak tylko orędzie o Bożym miłosierdziu!”. Film ukaże potęgę przesłania, które Jezus przekazał ludzkości za pośrednictwem św. Siostry Faustyny. Ujawni też nieznane dotąd listy Błogosławionego księdza Michała Sopoćko.

mak