Kilka dni między Bożym Narodzeniem a Nowym Rokiem to czas specyficzny, kiedy Polska działa na 60 procent. Polacy są w rozjazdach, przy stołach, w gościach, a najwytrwalsi – mimo marnej aury – na spacerach. Pewnie jakaś część siedzi przed telewizorami, obserwując igrzyska, jakie zorganizowali nam politycy. Choinki w domach pachną upojnie, a w perspektywie jest jeszcze Święto Objawienia Pańskiego. W dodatku luźno w sklepach i na drogach. Piękny czas.

Jest jakaś mądrość w tym wyhamowaniu na parę dni. Człowiek każdej epoki potrzebuje i świętować, to co ważne, i reflektować, a tu zyskujemy czas potrzebny na to, by spojrzeć na rok, który mija, podsumować, co było, ucieszyć się dobrem, wyciągnąć wnioski z tego, co się udało i z tego, co się nie powiodło oraz snuć plany na rok następny. Oby tego czasu nie zmarnować wpatrując się w taki, czy inny ekran. Generalnie to, co z ekranów płynie rodzi wiele frustracji oraz poczucia własnej bezradności. Oto na naszych oczach mielą młyny historii – w kraju wielka zmiana, na świecie wojny i choroby, no i te wszystkie informacje, po lekturze których człowiek zaczyna mieć wątpliwości co do znaczenia podstawowych terminów, jak np. „patriotyzm”, „tolerancja” czy „rodzina”. I tylko Maryla Rodowicz znów zaśpiewa nam w Sylwestra, co daje poczucie, że jednak są na tym świecie rzeczy trwałe i niezmienne, uff…

Porzucając na chwilę ten żartobliwy ton, bo w końcu kolejny rok to niebagatelna sprawa, zachęcam by spojrzeć na niego przez perspektywę szans i wyzwań. Każdy, o ile głowa na to pozwala, ma przed sobą paletę możliwości co do budowania i rozwijania swoich umiejętności i wnętrza. Jeżeli dobrze wykorzystamy nadchodzący czas staniemy się lepszą wersją samych siebie. A jeśli będzie nas odpowiednio dużo, to przynajmniej kawałek świata stanie się szlachetniejszy, czego sobie i Państwu szczerze na Nowy Rok życzę.

/mdk