Z cyklu: Edukacyjne MarzyMisie

Każdy z nas zna uczucie przyspieszonego bicia serce, gdy spotykamy coś nowego. Nowy smartphone cieszy bardziej, nowy samochód jeździ lepiej, nowy przyjaciel bardziej angażuje. Taka jest natura człowieka.

Szczególnie mocne przeżycia towarzyszą sytuacji, gdy owa nowość jest wyczekiwana, nieznana, wymarzona. Gdy jest zwyczajnie nowe może rodzić również nieco obaw, ale zawsze jest ekscytacja. Rozpoczynamy właśnie nowy rok szkolny. Dla jednych kolejny w tym samym miejscu, dla innych nowy do kwadratu. Wśród uczniów, rodziców czy nauczycieli wzmożone bicie serca jest wyraźnie odczuwane. Pomimo, że każdy odczuwa to inaczej i każdy ma pewną dozę obaw to każdy wie, że szkoła istnieć musi. Dla dobra wspólnego.

I właśnie ta ekscytacja z możliwości budowania czegoś dobrego powinna towarzyszyć nam wszystkim. Uczniom, którzy w grupie klasowej nie tylko zdobywają nową wiedzę, ale budują swoje życiowe doświadczenie. Nieustanne mieszanie się emocji radości z wypracowanej oceny, goryczy niepowodzenia na sprawdzianie, kojących słów najlepszego przyjaciela i niesmaku po sporze z nieprzychylnym Misiem siedzącym w rzędzie obok. Jednak MarzyMiś podekscytowany powinien być ciekawością wobec nowej wiedzy, przekazywanej przez zaangażowanego nauczyciela w bezpiecznej atmosferze i estetycznej sali lekcyjnej.

MarzyMiś nauczycielski podekscytowany jest dzięki odnalezieniu pasjonata wśród kilkuset uczniów, których dostał pod edukacyjną opiekę. No właśnie belfer będący strażnikiem uczniowskiej ciekawości. Ten, który doleje oliwy do ognia tylko po to, aby oświetlić to co w cieniach mroku niewiedzy się schowało. Ten płomyk pozwala również dostrzec to co uczeń już zrobił. To czego się nauczył i czym się zaciekawił. Lont ciekawości, który prowadzi do wybuchu pasji, to ten ekscytujący moment, gdy błysk w oku nauczyciela i wychowanka zwiastuje nie kłopoty, a długoletnią przyjaźń wynikającą z naukowej fascynacji.

Jest też podekscytowany MarzyMiś rodzic. Kocha on swoją pociechę tak mocno, że ekscytacja często przekłada się na działanie. Dobrze jest, gdy ramiona wagi, obciążone opiekuńczością z jednej a nauką samodzielności z drugiej strony, dopasowują swoje proporcje adekwatnie do rozwoju pociechy. Zbyt wczesne przesunięcie w kierunku samodzielności rodzi zagubienie dziecka i zbyt wielkie jego obciążenie. Zbyt późne grozi zagubieniem ekscytacji Misia zdobywającego wiedzę i bezsilność opiekuna rozwoju wiedzy.

Wszystkie Misie szkolne są podekscytowane. Jedno jest jednak na 100% pewne. To jak będzie wyglądała szkoła jest wspólnym wysiłkiem tych emocjonalnie zaangażowanych osób. Ten nowy rok szkolny niech da nam wszystkim szansę, aby nie popaść w rutynę, nie dać się zwieść stereotypom, aby nie dać się pobrudzić błotem rzucanym w stronę procesu nauczania. Szkoły nie da się ani zepsuć, ani naprawić odgórnymi nakazami. Szkołę musimy budować, każdego dnia pielęgnując praktyczną miłość bliźniego. Opartą na miłości bliźniego, Nie zapominajmy, że uczeń jest bliźnim nauczyciela, a nauczyciel rodzica.

Dla najważniejszego uczestnika procesu edukacyjnego konieczne jest pielęgnowanie podekscytowania nowym, nie tylko w pierwszych tygodniach nowego roku szkolnego. Miś uczeń bywa bardzo skomplikowany, ale i bardzo kruchy. Tak samo kruchy i przemijający jak noworoczny slogan „Nowy rok, nowy ja”. Warto jednak dać sobie szansę, aby pozytywna ekscytacja towarzyszyła nam nie tylko w każdym nowym roku szkolnym, nie tylko w każdym nowym semestrze, miesiącu czy tygodniu, ale w każdym, tak męczącym jak fascynującym, Nowym Dniu Szkolnym. I tej ekscytacji z odkrywania nowości życzę każdemu z nas.

/mdk