Zobaczyłem migawkę z informacją o tym, co ostatnio wydarzyło się w Muzeum II Wojny Światowej i od razu zacząłem zastanawiać się, jaki tytuł mógłby nosić felieton na ten temat. Intuicja podpowiedziała najpierw: „Mają rozmach...”. Ale skoro to bardzo brzydki tytuł jest, to stwierdziłem, że dam sobie chwilę na to, by pojawił się kolejny pomysł. Pomysłu nie było, ale za chwilę podsunęło go samo życie, a w zasadzie samo Muzeum.

W wydanym oświadczeniu pojawiło się bowiem takie zdanie: „Wprowadzenie gabloty poświęconej wyłącznie duchownym rzymskokatolickim oraz zawieszenie w centralnych punktach tej przestrzeni portretów o. Kolbego i rtm. Pileckiego zaburzyło antropologiczny charakter narracji”.

Oświadczenie, przesiąknięte tego rodzaju piękną nowomową, sprowadza się do tego, że w pierwotnym kształcie wystawy tych dwóch postaci, jak i dodanej jeszcze później błogosławionej rodziny Ulmów, nie było. A że wraz z nastaniem uśmiechniętej Polski wróciła wolność artystyczna (o wymianie ekipy zarządzającej placówką nie wspominając) to teraz jest czas, by wrócić do pierwotnej koncepcji.

Kluczową wartością nie są zasługi tych wielkich Polaków, a to, żeby państwo artyści mieli prawo do ekspresji swojego pomysłu. Na pewno jest to ważne. Ale czy ważniejsze, niż rola o. Kolbego, rtm. Pileckiego i rodziny Ulmów w historii Polski?

W komentarzach pojawiają się dodatkowe wątki: a to swoistej alergii twórców do kwestii ratowania Żydów przez Polaków, a to coś na kształt uprzedzenia do kleru katolickiego. Ja tam nie wiem, w myślach nikomu nie czytałem, ale faktem jest, że opinie określające całe to zdarzenie mianem hucpy i skandalu są bardzo liczne. Co ciekawe, na skali partyjnej linia graniczna przebiega przez sam środek Trzeciej Drogi: PSL wyraża oburzenie, Polska2050 apeluje, by sprawy nie upolityczniać.

Co możemy zrobić? Według mnie informować o sprawie możliwie szeroko i włączyć się we wszelakie petycje i protesty w tej sprawie. Może władze Muzeum, czując presję, zmienią zdanie? Może pan Premier skalkuluje, że ta sprawa szkodzi mu politycznie i spróbuje „pogadać” z nowym szefostwem placówki? Miał czas na jeżdżenie do Krakowa, by reklamować kandydata na prezydenta miasta, to zapewne znajdzie też czas, by zajrzeć w rodzinne strony.

/ab