Wiesław Janusz Mikulski – poeta, podróżnik, autor i współautor wielu tomików poezji, sympatyk Katolickiego Stowarzyszenia “Civitas Christiana”

 z cyklu „Ikar”

 *  *  *

 Żonie

Ten cichy jesienny liść

weź ode mnie i przytul

ja też tak spadnę jak liść

wichrem porwany błękitu

Ten cichy jesienny liść

który włożyłaś do Biblii

niech Ci jej miłość gra

i niech Cię w sen uskrzydli

A gdy go wyjmiesz z tych kart

nie dozwól by się skruszył

bo w nim me życie drga

– niebieski odlot duszy …

 *  *  *

Ty sny me osłoń

które drżą

jak płatki kwiatów

gdy wieje wiatr

Ty sny me otul

dłonią swą

gdy na nie spada

ciszy grad

Ty sny mi ukaż

w nocy mgle

kiedy nie widać srebra gwiazd

gdy się zagubił świtu brzeg …

   *  *  *

 Powracam do Ciebie

dotknieniem  ust

które wiatr ziemski

wciąż chłodzi

i ciszy kapie

milczący plusk

na świtu sennej

łodzi

Powracam do Ciebie

szelestem dnia

co jak drzewo

się łamie

i spływa z niego

rosa jak łza

na Twoje

– moje ramię

 z cyklu „Krzyk wiatru”

 *  *  *

Panie oto stągwie

które napełniłem tęsknotą

pełno wokół chorych

trędowatych sparaliżowanych ślepych

przyjdź i dotknij

uzdrów

umarłych przywróć życiu

oczyma wypełnionymi po brzegi

miłością przywróć spokój

naszym duszom

gdy stopy Twoje rosimy łzami

gdy wchodzimy na drzewa

naszych osamotnień

wypatrując Ciebie

z cyklu „Marzenie słońca”

 *  *  *

kiedy wznoszę do Ciebie serce

niebo rośnie we mnie

gwiezdną falą

kołysze się kołysze się

noc

kiedy wznoszę do Ciebie serce

cisza wzbiera się

w morze tęsknoty

morzem tęsknoty

faluje noc …

 z cyklu „Kołysanie morza”

 *  *  *

lato

plaża

i morze

słońce

i niebo

przypieka

chodzę brzegiem

wśród fal

szumu

szukam czasu

miłości

człowieka.

z cyklu „Pustynia światła”

 *  *  *

w Twojej łasce

jak w słońcu

dojrzewam

niby owoc

który strąci

wiatr

w Twoim słońcu

rumienię się

czekam

bym dla Ciebie

już dojrzały

spadł …

 z cyklu „Rozrzucone sny”

 *  *  *

z dzbanów marzeń

wypłukuję kurz

okruszyny wspomnień

liście lata

płynie życie

wartkim nurtem dni

z tego świata

do tamtego świata …

z cyklu “Samotność gwiazd

 *  *  *

tak wiele interesów spraw

uliczek krętych naszych godzin

Panie oczyść nas i spraw

by zachwyt Tobą miłość rodził

w zmęczeniu minut w pocie dni

które jak chmury przemijają

oczyść nas Panie i spraw by

deszczem spadały w ziemię czasu

tak wiele interesów spraw

i słów i słów zbyt wiele pada

oczyść nas Panie z kłamstwa prawd

miłością swoją wyspowiadaj …

 z cyklu „Sny słońca”

*  *  *

wiem że jesteś przy mnie

gdy szaleją strugi deszczu

po szybach dni

kiedy nocą otwierają się oczy

zbudzone bólem

wiem że jesteś przy mnie

kiedy płonie ściana ciszy

gdy z wyschniętej rzeki słów

nie ma już co pić

kiedy nogi plączą się wśród

kamieni krzywd

wiem że wtedy jesteś przy mnie …

z cyklu „Tulipany w słońcu”

   *  *  *

nie pytaj co słychać

za oknami wiatr

chmury w niebo pędzi

właśnie deszcz już spadł

obmył drzew konary

napoił i znikł

nie pytaj co słychać

jest już noc jest cisza

i daleko świt …

z cyklu „Tulipany w słońcu”

 *  *  *

Pamięci Mamy Żanety

noc rozorana jest bólem

w jej grudy wpadają

krople Twoich łez

światło szpitalnej ciszy

miesza się ze srebrem gwiazd

za oknami

pamięć obraca się jak karuzela

serce Twoje coraz bardziej zmęczone

usypia wieczność

z cyklu „Twarze miłości”

NA  CMENTARZU

tu są wasze choroby

zmartwienia i lęki

troski o pieniądze

pierwsze i ostatnie miłości

odeszły stąd w zaświaty

nieustanne boje o prawdę

pozostały tu pobojowiska

zwycięzców i zwyciężonych …