Coraz więcej dobiega do nas informacji o paleniu i wyburzaniu we Francji kościołów katolickich. Trzy lata temu, 14 kwietnia 2019 roku podpalono gotycką katedrę Notre Dame w Paryżu. Jak już wiadomo, nigdy nie powróci do swojej pierwotnej świetności noszącej ślady wieków chrześcijaństwa we Francji. W marcu 2021 roku byliśmy świadkami rozbiórki XIX-wiecznej kaplicy św. Józefa w Lille. W kolejce na zburzenie oczekuje około 5 tys. kościołów. Są to kościoły przede wszystkim stanowiące własność państwa francuskiego, odebrane Kościołowi w wyniku rewolucji francuskiej. Dostępne jeszcze francuskim katolikom świątynie dawno już opustoszały. Część z nich zbezczeszczono urządzając lokale gastronomiczne, sklepy, a nawet – jak donosi codzienna prasa – miejsca schadzek.

Przedstawiciele papieskiego stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie twierdzą, że za taki stan rzeczy odpowiada bardzo silna laicyzacja naszego kontynentu, odcinająca się od korzeni chrześcijańskich. To są wciąż nasilające się tendencje antychrześcijańskie, wyraźnie odczuwalne w Europie, spowodowane między innymi gwałtownym napływem uchodźców muzułmańskich. Odpowiedzialnymi są również rządzący europejskimi państwami oraz lewacko-liberalne media nieustannie stawiające Kościół w złym świetle. Podkreśla się, że jeżeli Europa wyzbędzie się  chrześcijaństwa, to w zamian otrzyma islam. Proroctwo to powoli sprawdza się na naszych oczach. Niemal każdego dnia jesteśmy tego świadkami.

Jest jednak pocieszająca strona trudnej sytuacji Kościoła we Francji. Warto w tym miejscu przypomnieć słynne pytanie św. Jana Pawła II skierowane do francuskich katolików podczas pielgrzymki do tego kraju w 1986 roku:

Francjo, najstarsza córo Kościoła, co zrobiłaś ze swoim chrztem?

I choć wciąż dochodzi do fizycznego niszczenia świątyń i kaplic, oraz mimo restrykcyjnych przepisów zabraniających sprawowania kultu w miejscach publicznych, we Francji wierni powoli budzą się do życia duchowego. Odradza się wiara. Organizowane są protesty w obronie burzonych obiektów sakralnych oraz zaniechania przez władze różnego rodzaju prześladowań. W minionym czasie pandemii Francuzi dopominali się otwarcia kościołów i możliwości sprawowania w nich kultu. Z różańcami w ręku klękali przed zamkniętymi drzwiami świątyń, aby władze państwowe zezwoliły im, w reżimie sanitarnym, uczestniczyć we Mszach św. i nabożeństwach.

Słabe przez ostatnie lata serce wiary bije we Francji na nowo ożywczym rytmem. Rośnie nadzieja na odrodzenie chrześcijańskiego ducha.

A w Polsce? Podobnie jak we Francji: pustoszenie świątyń, które odwiedza coraz mniej młodych ludzi, wzbierająca fala apostazji. Jak wskazują badania – polska młodzież to najszybciej laicyzująca się grupa społeczna. Nienawistne ataki na Kościół i katolików, z zapowiedzią „opiłowywania” nas, gdy tylko dojdą do władzy lewacko-liberalne siły polityczne. To częste przeszkadzanie w sprawowaniu Eucharystii, nabożeństwach, demonstrowanie wewnątrz kościołów haseł LGBT, ścinanie przydrożnych krzyży, ostatnio niszczenie pomników św. Jana Pawła II. Na mniejszą skalę, lecz i na tzw. głębokiej prowincji ma miejsce niszczenie obiektów sakralnych. Dla przykładu, niedaleko mojego miejsca zamieszkania, na Zachodnich Mazurach, w pobliżu wsi o nazwie Kraplewo, w lipcu 2021 roku doszło do zdewastowania przydrożnej kapliczki. Nieznany sprawca, po rozbiciu szyby, wyjął figurkę Matki Bożej i rozbił ją na twardym podłożu. Stan zniszczenia kapliczki obrazuje załączone zdjęcie.

Fot. Archiwum domowe autora

Na szczęście, dzięki zdecydowanej postawie władz państwowych, nie grozi nam islamizacja. Tylko jak długo, skoro w kościołach w Polsce coraz mniej młodych ludzi?

/mdk