Duch Prawdy zasiewa w sercu człowieka wierzącego miłość do Boga i miłość do drugiego człowieka i powoduje swoim działaniem, że przykazania dane nam przez Jezusa stają się możliwe do wypełnienia.
Duch Prawdy zasiewa w sercu człowieka wierzącego miłość do Boga i miłość do drugiego człowieka i powoduje swoim działaniem, że przykazania dane nam przez Jezusa stają się możliwe do wypełnienia.
On nie jest dla nas drogowskazem, czy nawet przewodnikiem, ale samą drogą, po której mamy ze spokojem i radością kroczyć.
Jak odnaleźć się w dzisiejszym fragmencie ewangelii? Jak właściwie i owocnie przeżyć Niedzielę Dobrego Pasterza?
Droga do Emaus okazała się dla dwóch uczniów niezwykle odkrywcza. W trakcie wędrówki rozmawiali z Jezusem Zmartwychwstałym. Uczniowie przez cały czas Go nie rozpoznawali. Ich oczy były jakby przesłonięte. Nasze oczy też często przesłaniają ciemne zasłony.
Rany pozostały jako świadectwo tego, co Jezus przeżył i na potwierdzenie tego, że to ten sam Chrystus, a nie ktoś do Niego podobny. Rany po zmartwychwstaniu nie powodują już cierpienia, ani nie prowadzą do śmierci. Jezus żyje w swoim ciele, pomimo nich.
Odkrycie pustego grobu daje nam to siłę do prawdziwej fascynacji dziełem Jezusa i niemalże zmusza nas do tego, abyśmy dzielili się tym z innymi.
Ta liturgia wielkopiątkowa daje nam podstawową naukę - bądź wdzięczny. Na pierwszym miejscu Jezusowi, ale także bądź wdzięczny za wszystko co otrzymujesz od Boga, ale za pośrednictwem drugiego człowieka.
Wyjątkowa niedziela - palmowa, z dwiema Ewangeliami jest szansą na odnowienie swojej przyjaźni z Chrystusem. Dziś widzimy bowiem Jezusa, który niezaprzeczalnie triumfuje wjeżdżając do Jerozolimy. Tłum wita Go jako proroka i śle przed nim palmy i płaszcze.…
Słabość, grzech i zamęt życia pogrąża nas niejednokrotnie w otchłani śmierci duchowej. Jednakże mocą sakramentów, w których działa obecny w nich Chrystus, wskrzesza nas do życia.
Czemu Chrystus posługuje się tak dziwnym znakiem, aby uzdrowić człowieka niewidomego od urodzenia?