Odosobnienie i niepokój społeczny związane z pandemią stały się dla „Civitas Christiana” na Opolszczyźnie inspiracją do wnikliwej lektury „Zapisków więziennych” Prymasa Stefana Wyszyńskiego. Poszukiwaliśmy w ich treści źródła nadziei i inspiracji dla naszej codziennej pracy, aby nauczyć się od Prymasa wiary i naśladować w miłości do ludzi i ojczyzny.

Nie po raz pierwszy pochylamy się nad tekstem „Zapisków więziennych”. Nasze próby przekazu cennych słów prymasowskich w formie artystycznej spotkały się z ciepłym przyjęciem i zainteresowaniem wśród uczestników spotkań ,,Z Prymasowskim Nauczaniem” w Opolu i Prudniku. Sytuacja pandemii wymusiła, a tym samym zachęciła nas do rozwinięcia nowej formy w postaci paradokumentalnego filmu krótkometrażowego.

Dzięki życzliwości braci franciszkanów w Prudniku, prace nad tekstem postanowiliśmy przenieść do miejsca uwięzienia, do celi, w której Stefan kardynał Wyszyński przebywał w latach 1954-1955. Do współpracy w realizacji tego przedsięwzięcia zaprosiliśmy aktora teatru opolskiego Andrzeja Jakubczyka i ks. Mateusza Dąbrowskiego. Realizacji zdjęć podjął się Mariusz Huk. Mamy nadzieję, że film stanie się programem edukacyjnym, nie tylko dla członków Stowarzyszenia, ale także inspiracją dla innych do poznania treści „Zapisków więziennych” oraz do odwiedzenia celi Prymasa.

Czytając, a w naszej realizacji słuchając „Zapisków…”, możemy dowiedzieć się, co pochłaniało Prymasa w czasie uwięzienia. Jakie nurtowały go myśli? Skąd czerpał moc przetrwania i jakie miał obawy? Zapisane słowa pozwalają zrozumieć nam, że Prymas wszystkie swoje sprawy złożył w ręce Matki Najświętszej. To uczyniło go spokojnym i mocnym.

To właśnie w prudnickiej celi narodził się pomysł ratowania ojczyzny przed zalewem przez komunizm. Tutaj też, w duszy Prymasa narodziła się myśl o odnowieniu Ślubów Jana Kazimierza w ich trzechsetlecie.

Cela odosobnienia stała się dla kardynała miejscem wielkiej inspiracji, twórczej wizji. Tak podczas nawiedzin tego miejsca powiedział wielki duchowo prudniczanin ojciec Jan Góra: „Wizyta w celi, w której więziony był Prymas, pozwala mi zrozumieć, że tego człowieka nie można było zamknąć, bo tego ducha nie dało się opanować siłą fizyczną. A chociaż zamknięto jego ciało, to jego duch szedł naprzód z nadzieją. Myślał stale o przyszłości”.

Alina Kostęska

/mwż