Nie wiem, czy to kwestia majowej, wiosennej pogody, czy też klimat przydrożnych kapliczek otoczonych gromadkami śpiewających ludzi, ale zawsze nabożeństwa majowe kojarzyły mi się ze świeżością. Z czasem ową świeżość coraz bardziej dostrzegałem w przesłaniu jakie przekazuje nam Maryja.

Nabożeństwo majowe jest nabożeństwem wybitnie maryjnym, polega przecież głównie na odśpiewaniu, czy recytacji litanii do Matki Bożej. W Polsce, chociaż nie tylko u nas, ukształtował się zwyczaj, że jest ono sprawowane samodzielnie przez wiernych, gromadzących się wokół kapliczek przydrożnych. Jeśli sprawowane jest w kościele, śpiew litanii odbywa się przed wystawionym Najświętszym Sakramentem. Wynika to ze specjalnego przywileju udzielonego przez Stolicę Apostolską dla Kościoła w Polsce. Dla mnie osobiście jest to piękny i czytelny znak, że Maryja zawsze prowadzi nas do Jezusa.

Maryja powoduje, że Kościół czuje powiew świeżości. W Jej postawie nigdy nie było nic z siermiężnych, ukutych schematów. Wszystkie sytuacje, które przeżywała były nowe, świeże. Stanowiły zaproszenie do zaufania Panu Bogu i Ona stanowi wzór takiego zaufania. O Maryi Kościół naucza, że jest pełna Ducha Świętego, a zatem każde Jej działanie i każde Jej wstawiennictwo jest przepełnione nowością i świeżością działania Boga.

Spiesząc do Maryi z naszymi prośbami i starając się naśladować Jej postawę mamy okazje, aby zaznać tej świeżości i nowości Ducha. Zostało jeszcze kilka dni, aby wziąć udział w nabożeństwie majowym. Proponuję, aby śpiewając litanię loretańską zatrzymać się w medytacji nad jednym z wyliczanych w litanii Jej tytułów. Zatrzymaj ten tytuł w swym sercu i umyśle. Czy to będzie „stolica mądrości”, czy „Królowa Apostołów”, czy jakiś inny tytuł, niech pozostanie z Tobą na dłużej. Bądź pewien, że owoce tego będą niezwykle. Powodzenia.

/mdk