Wiele osób kojarzy ją za sprawą syna – św. Augustyna. Przysparzał on św. Monice wielu trosk i stawiał w sytuacjach, w których musiała wykazywać się heroizmem i zaufaniem Bogu.

Urodziła się ok 332 r. w Tagaście (dzisiejsza Algieria). Pochodziła z rzymskiej, chrześcijańskiej rodziny. Kiedy była młoda, wydano ją za mąż za poganina patrycjusza, który był członkiem rady miejskiej. Małżonkowie różnili się od siebie charakterami. On był porywczy i zmienny, ona spokojna i łagodna. Niestety mąż zdradzał ją, co wytrwale znosiła i modliła się za niego. W wieku 22 urodziła pierwsze dziecko – Augustyna. Potem jeszcze Nawigiusza i córkę Perpetuę. Negatywnie nastawiona była do niej teściowa, którą z czasem przekonała do swojej osoby. Jednała ludzi, nie znosiła plotkarstwa.

W 371 r. umarł mąż św. Moniki (przed śmiercią przyjął dzięki niej chrzest), a w jej życiu rozpoczął się trudny okres. Zmartwień zaczął dostarczać jej Augustyn. Naśladował ojca, żył swobodnie, miał nieślubne dziecko, pił dużo alkoholu, związał się także z sektą manicheistyczną. Matka towarzyszyła mu, wspierając obecnością, modlitwą, namawiając do nawrócenia przez 16 lat. Kiedy zwierzyła się pewnemu biskupowi, gdy ten zauważył jej łzy, powiedział jej:

Matko, jestem pewien, że syn tylu łez musi powrócić do Boga.

Te słowa miały się wypełnić, jednak wcześniej św. Augustyn przeżywał bardzo trudny, smutny, depresyjny okres. Kiedy udał się Mediolanu, pod wpływem kazań św. Ambrożego nawrócił się i przyjął chrzest.

Mój synu, jeżeli chodzi o mnie, to nic już nie trzyma mnie w tym życiu… Co jeszcze trzymało mnie przy życiu, to była jedynie nadzieja zobaczenia ciebie jako wierzącego chrześcijanina. W swojej dobroci Bóg udzielił mi tego, gdyż teraz zobaczyłam ciebie jako Jego sługę

– powiedziała św. Monika.

Krótko po nawróceniu syna zachorowała na febrę i zmarła w 387 r. Została pochowana w Ostii. Jej ostatnie słowa skierowane do synów brzmiały:

Pochowajcie to ciało gdziekolwiek; o nie nie róbcie sobie zmartwień. O jedno tylko was proszę: Gdzie byście tylko nie byli, wspominajcie mnie przy ołtarzu Pańskim.

W 1945 r. natrafiono na część kamienia nagrobnego z miejsca jej pochówku. Napis na nim został sporządzony po wyniesieniu Augustyna na urząd biskupa. Autorem był prawdo podobnie Anicjusz Ancheriusz Bassus Starszy, Konsul z 408 r. Na kamieniu napisano:

Tutaj znalazła miejsce spokoju najbardziej oddana matka swego syna. Drugie światło świeci przez twoje zasługi – Augustyn: Ty, który jako kapłan pokoju pilnujesz nakazów nieba, dobrych obyczajów nauczasz lud, który jest tobie powierzony. Sławne czyny wzniosły pochwałę z powodu cnoty, koronują was oboje, o matko, która w swym synu jesteś błogosławioną.

Św. Monika jest patronką kobiet chrześcijańskich, matek, wdów, kobiet zamężnych, tych, które przeżywają kłopoty małżeńskie i nieudane małżeństwa, kobiet, które zawiodły się na dzieciach lub mają z dziećmi kłopoty, kobiet będących ofiarami cudzołóstwa, alkoholizmu, złorzeczeń i oszczerstw. Do niej odprawia się modlitwy w intencji ratowania duszy dziecka, męża.

Modlitwa żony i matki:

Boże, Ty, który dostrzegłeś szczere łzy i błagania św. Moniki i odpowiedziałeś na jej modlitwy nawróceniem jej męża i syna, udziel mi łaski, abym i ja potrafiła modlić się do Ciebie z takim samym szczerym zapałem i abym wyprosiła, tak jak ona, zbawienie własnej duszy oraz tych bliskich mi osób, za które jestem odpowiedzialna. Przez Chrystusa, naszego Pana, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego. Amen.

Modlitwa o nawrócenie dziecka:

Zwracam się do Ciebie, św. Moniko, wspaniały wzorze wysłuchanej modlitwy za dziecko, o pomoc i radę. W Twoje kochające ramiona oddaję moje dziecko (dzieci)……, aby dzięki Twemu potężnemu wstawiennictwu mogło(-y) ono(-e) otrzymać łaskę szczerego i prawdziwego nawrócenia do Chrystusa, naszego Pana. Proszę Cię również pokornie, abyś wyprosiła mi u Pana ducha takiej samej wytrwałej i nieustannej modlitwy, jakiego udzielił On Tobie. Proszę o to przez Chrystusa, naszego Pana. Amen.

/wj