Obecny rok, szczególnie od lipca, wypełnia moje życie obfitością aniołów. Znajduję je niemal na każdym kroku, gdziekolwiek jestem, cokolwiek czytam, na cokolwiek spojrzę – tam widzę i spotykam aniołów. W strofach moich wierszy także. I w tych wcześniej napisanych. W miejscach, gdzie najmniej mógłbym się ich spodziewać. A jednak... Pomyślałem: czyżby groziło mi jakieś niebezpieczeństwo i zaistniała potrzeba otaczania mnie przez zastępy aniołów, aby mnie chroniły, roztaczały nade mną wzmożoną opiekę? Niebezpieczeństwo dotyczące bardziej sfery fizycznej, czy bardziej duchowej? Być może mój Anioł Stróż próbuje mi to uświadomić, organizuje obronę. Nie zawsze o nim pamiętam, przyznaję...

Pewnej lipcowej niedzieli wychodząc z kościoła po Eucharystii, wziąłem ze szklanego naczynia zwiniętą kartkę z fragmentem Psalmu przypisanego na tę niedzielę. Oto co przeczytałem:

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, aby ich ocalić. Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, szczęśliwy człowiek, który znajduje w nim ucieczkę. (Ps 34 [33], 2-3, 4-5, 6-7, 8-9)

Uznałem, że było to skierowane do mnie słowo Boże, poważny sygnał do przemyślenia. Przyjąłem je z wdzięcznością.

Wrócę jeszcze pamięcią do lipcowych dni, podczas których miała miejsce ogólnopolska promocja antologii literackiej o aniołach „Aniołom swoim dał rozkaz”, wydanej przez Wydawnictwo Św. Macieja Apostoła, (Lubliniec 2024). Współautorzy antologii, właściciele Wydawnictwa oraz zaproszeni goście spotkali się w „Domu Pracy z Młodzieżą” w Sanktuarium św. Michała Archanioła w Miejscu Piastowym (woj. podkarpackie). Promocji antologii towarzyszył bogaty program wydarzeń, m. in.: wykład dyrektora Centrum Duchowości Michalickiej ks. dr. Andrzeja Żarkowskiego nt. „Zgromadzenie Św. Michała Archanioła w perspektywie historycznej, duchowej i duszpasterskiej”; szybki konkurs „anielski” z nagrodami; wykład Rafała Jaworskiego, który nakreślił „Rozwój nauki o aniołach od czasów przedchrześcijańskich”. Autorzy antologii, obecni na promocji, czytali swoje wiersze. Po raz pierwszy uczestniczyłem w takim projekcie. Spotkałem się z ludźmi, którzy piórem zaklinają rzeczywistość, przelewają na papier swoje tęsknoty, ukryte pragnienia, w strofach ujawniają marzenia, niespełnione oczekiwania. Zobaczyłem nowe miejsce na mapie Polski, urokliwe, z Aniołem Stróżem Polski na cokole. Słowem, warto było…

Przedziwna była mistyka kończącego się pierwszego wieczoru promocji – prelegent mówiący o aniołach i one same spoglądające na mnie z wielu zgromadzonych obrazów i ikon. Zdało mi się w pewnym momencie, że jeden z nich mrugnął do mnie wesoło, filuternie. Lecz gdy przyjrzałem się uważniej, okazał się aniołem płci żeńskiej! O! – pomyślałem, to coś zupełnie nowego w angelologii! Uważniej zacząłem oczyma studiować ową postać „anielicy”. Dostrzegłem więcej cennych szczegółów oraz to, że dłonią przesyła mi pocałunek… Poczułem się nagle anielsko… Na szczęście ocknąłem się szybko ze snu i wróciłem do rzeczywistości ogólnopolskiej promocji antologii literackiej o aniołach.

Pozostała jednak pamięć o krótkotrwałym, acz szczęśliwym śnie. Chęć poznania mojego Anioła Stróża, strzegącego mnie „w dzień i w nocy”, „strzegącego duszę i ciało moje” , okazała się mrzonką. Angelologia nie pozostawia złudzeń – opowiada się za twierdzeniem, że są to nieśmiertelne byty duchowe. Lecz już ikonografia nie jest taka jednoznaczna. Różne można zobaczyć namalowane „aniołki”: w postaci dzieci, młodzieńców, dziewcząt, dorosłych – poważnych.

Na swój osobisty użytek twierdzę, że pośród żywych, stąpających po ziemi, także można napotkać aniołów. Dla potwierdzenia, zupełnie niedawno, bo we wrześniu, podczas parafialnego festynu, miałem okazję wysłuchać koncertu pięknego anioła – wokalistkę Magdę Anioł z pięknych głosem i Bożym sercem. A cóż powiedzieć o Michale Aniele? A o Aniele Ślązaku – mistyku i poecie ze Śląska? Listę pozostawiam otwartą...

Dodam jeszcze, że niespodziewanie na anioła natrafiłem także w sierpniu, w kościele protestanckim ewangelicko-metodystycznym w Dąbrównie uczestnicząc w spotkaniu za zaproszenie Oficyny Wydawniczej „Retman”. Gdy go ujrzałem, zmierzał właśnie na skrzydłach ze sklepienia w moim kierunku trzymając w dłoniach wieniec laurowy, jakby chciał mi go wręczyć.

Pewnego dnia, jeszcze niedawno, bo we wrześniu, pojawił się także w nazwie restauracji w Świętej Lipce: „Niebieski Anioł”. Takich zdarzeń przytrafia mi się o wiele więcej. Są ulotne, w ferworze codziennych spraw i obowiązków najczęściej nie jestem w stanie zatrzymać ich obecności.

Zachęcam gorąco do odwiedzenia wyjątkowego na mapie Polski miejsca – Piastowego Miejsca na Podkarpaciu. Tak bowiem nazywa się to „anielskie” miasto. Miejsce aniołów, niezliczonej liczby aniołów, napotykanych niemal na każdym kroku – w miejscach publicznych, w kościołach, klasztorach, parkach, instytucjach, zwyczajnie na ulicach miasta zawładniętego przez byty duchowe wyobraźnią ludzką i talentem przedstawiane w różnoraki sposób w formie rzeźb, ikon i obrazów. Jednym z nich, usytuowanym na terenie Sanktuarium Świętego Michała Archanioła, jest Anioł Stróż Polski. Tak nazwana jest rzeźba wyniesiona na wysokim cokole, licznie odwiedzana przez mieszkańców miasta – Piastowego Miejsca, pielgrzymów i grupy turystyczne. Odwiedzający modlą się do Anioła Stróża Polski z prośbami o Boże łaski i miłosierdzie dla umiłowanej Ojczyzny.

/ab