Drugą częścią tytułu niniejszego komentarza świadomie nawiązuję do swojego felietonu opublikowanego na łamach naszego portalu w czerwcu ubiegłego roku: „Wilk i Zając, czyli filmy, których nie oglądała Barbara Nowacka” – kto ciekaw może go przeczytać, ja tylko ze swojej strony dzielę się moim spostrzeżeniem, że pani minister właśnie zaczęła wypadać z kierowanego przez siebie rewolucyjnego walca, a tym samym przystąpiła do gwałtownej ucieczki. Ale cóż, po pierwsze rewolucja zawsze kieruje się tą samą zasadą, że pożera własne dzieci, a po drugie – i to jest moja złośliwa uwaga – nie życzę pani „ministrze” by przed walcem uciekła.

Czas na uporządkowanie faktów: w poniedziałek 27 stycznia pani Barbara Nowacka w trakcie międzynarodowej konferencji pt. „My jesteśmy pamięcią. Nauczanie historii to nauka rozmowy” powiedziała że, i tu obiegający media cytat: „na terenie okupowanym przez Niemcy polscy naziści zbudowali obozy, które były obozami pracy, a potem stały się obozami masowej zagłady”. Po normalnej w takich okolicznościach medialno-polityczno-społecznej burzy, jaka się w związku z tym wzbudziła, sama pani Nowacka, jak i przychylne jej z musu środowiska zaczęły się tłumaczyć, że było to przejęzyczenie i chodziło o to, że na terenach polskich niemieccy naziści zbudowali obozy. Autorka kłamliwych słów wypowiedzianych w międzynarodowej przestrzeni publicznej za swoje słowa oczywiście również przeprosiła ale … i tu mój komentarz – nic to nie zmienia. Słowa padły i najprawdopodobniej już opuściły naszą przestrzeń medialną, w przyszłości na pewno będą używane przez nieprzychylne Polakom środowiska na Zachodzie i w Izraelu.

Wyobraźmy sobie, że całkowicie słuszne naciski na dymisję pani Nowackiej przyniosą efekt, nie dlatego, że pan premier się wstydzi za wypowiedź osoby, która odpowiada u niego za oświatę, ale przede wszystkim dlatego, że jego politycznemu obozowi spadają sondaże, a ponadto dlatego, że pani Barbara jest reprezentantem Lewicy, a więc ugrupowania względem KO satelickiego, które właśnie zaczęło być przez główny nurt reżimowy zaorywane, że przypomnę tylko przykład ujawnienia wykształcenia pani Katarzyny Kotuli, co obserwowaliśmy w ostatnich dniach. Nie jest tu istotny sam fakt umieszczenia jej wraz z byłym prezydentem Aleksandrem Kwaśniewskim w gronie „wykształconych” „osób magisterskich” Lewicy, nie to że lewicowi „intelektualiści” lubią robić za intelektualistów nie mając nawet tytułu magistra, który sobie uzurpują, nie jest tu istotą rzeczy to że kłamią, bo kłamstwo w lewicowym paradygmacie jest narzędziem jak każde inne, ale to że ujawnienie w tym konkretnym wypadku nastąpiło w danym momencie i do tego przybrało określone rozmiary medialne. Oba casusy z pewnością staną się narzędziem w ręku premiera, który konsoliduje swój własny obóz i nie potrzebuje przystawek. A więc tu wracam to początku mojego felietonu. Barbarę Nowacką właśnie zaczął gonić walec. To, że mi jej nie szkoda to jedno, ale kwestia kosztów historycznych jakie poniesie Polska z jej powodu to coś zupełnie innego. Otóż wyobrażam sobie, że za czas jakiś zachodni, albo nasi rodzimi „intelektualiści” będą komentować obecne wydarzenia w sposób następujący: „Zobaczcie jak w wyniku kampanii antysemickiej uczciwa, mówiąca prawdę, osoba straciła stanowisko rządowe.” W wypadku, w którym nie straci powiedzą „że o mało nie straciła i tylko ledwo, ledwo oświecone siły postępu w Polsce ją utrzymały”. Może jakiś „oświecony” reżyser nakręci o niej film, a może książkę ktoś napisze, za którą dostanie dużą nagrodę?

Poza tym wszystkim, i to już nie jest tylko kwestia mojej wyobraźni, słowa wypowiedziane przez panią Nowacką utrwalą się w lewicowym, międzynarodowym obiegu oraz przejdą do historii lewicowych prawd. Jednym słowem Polsce rzeczona pani zaszkodziła na tyle, że powinna z przestrzeni publicznej zniknąć, a że diabeł będzie wyganiał Belzebuba, to odrębna kwestia.

/mdk