Wkraczamy wraz z Jakubem, Janem i Piotrem na górę Tabor. To w tym miejscu postać Jezusa przemienia się i jaśnieje pełnią chwały. Wiemy, że to wizja boskiej godności Jezusa. Uczniowie na ten widok są zmieszani, boją się. Widzą coś, co ich zaskakuje i zdecydowanie przerasta. Tymczasem Jezus nie chciał ich przestraszyć tylko umocnić. Spójrzmy zatem na przemienione oblicze Jezusa.

Scena przemienienia się Jezusa wobec swoich uczniów, którą wskazuje nam liturgia słowa drugiej niedzieli wielkopostnej stanowi zaproszenie do niezwykle ciekawego ćwiczenia duchowego. Jezus proponuje przemienienie każdemu człowiekowi. Jak ma się to dokonać? Gdzie jest moja góra Tabor, gdzie oblicze Jezusa jaśniejące niepojętą chwałą? Okazuje się, że bardzo blisko. Może nawet tak blisko, że często umyka naszemu postrzeganiu. 

Wystarczy stanąć przed lustrem i spojrzeć na swoje oblicze. I to wystarczy? Przecież moje odbicie w lustrze wcale nie jaśnieje chwałą. Często jest zmęczone, głupkowate, a najczęściej bywa nijakie. To prawda. Jednakże zrób pewien eksperyment. Stań przed lustrem, spójrz na swoją twarz, popatrz sobie głęboko w oczy i szczerze, z głębi duszy i serca przeproś samego siebie za to co złego zrobiłeś sam sobie. Nie innym, ale właśnie sobie. W czym sam siebie skrzywdziłeś. I nie uciekaj wzrokiem. Patrz sobie głęboko w oczy. Jak trzeba to zapłacz, ale nie uciekaj od patrzenia sobie głęboko w oczy. Staraj się tak wytrwać przez kilka minut. Nie pospieszaj sam siebie. Następnie, nadal patrząc w swoje własne lustrzane odbicie, zacznij sam siebie chwalić. Za wszystko, co dla siebie zrobiłeś dobrego. Nie dla innych - dla siebie. Wytrwaj tak również kilka minut. Uśmiechnij się do siebie. Jeśli odczujesz taką potrzebę to pogłaszcz siebie po głowie, albo po policzku. Bądź sobą, nie udawaj. 

I co się stanie? Zobacz jak przemieniło się twoje oblicze. Jest jakieś inne, jaśnieje. Jest mniej znużone, ale najważniejsze, że wreszcie nie jest nijakie. 

Oczywiście możesz potraktować powyższe ćwiczenie jak kolejny motywacyjny, psychologiczny zabieg. Tymczasem, jeśli podejdziesz do tego z wiarą, poprzedzisz modlitwą do Ducha Świętego, zobaczysz, że to sam Jezus przemienił twoje oblicze, pozwolił odnaleźć swoją boską twarz w twoim lustrzanym odbiciu. Stwierdzisz wtedy, że warto po tym wszystkim wzbudzić w sobie modlitwę dziękczynienia i uwielbienia. 

Życzę ci powodzenia podczas fascynującego spotkania ze samym sobą w Jezusie.

/mdk