Duch Święty zstępuje na uczniów Chrystusa i uzdalnia ich do dawania świadectwa, a także do poznawania tajemnic samego Boga. Spełniają się tym samym słowa Chrystusa, który jeszcze przed Wniebowstąpieniem zapowiada nadejście Parakleta, czyli Ducha Pocieszyciela. Dziś jest szczególny czas na to, aby otworzyć swoje serce na Jego działanie, aby czerpać z Jego objawienia i doświadczać pocieszenia w życiu codziennym. Bez Ducha Świętego nasze chrześcijaństwo byłoby bierne, ale z Jego Mocą może stawać się coraz bardziej dynamiczne.

Fragment Ewangelii janowej przeznaczony na Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest nie tylko zapowiedzią tego, jak będzie działał zesłany Paraklet, ale jednocześnie zanurza nas w tajemnicy Trójcy Świętej jako jednego Boga w trzech Osobach. Kim zatem jest Duch Święty? Z całą pewnością nie jest tylko mocą Boga, chociaż ma moc stwarzania i uświęcania. Jest Osobą, a zatem można z Nim wejść w międzyosobową relację. Jest Bogiem, wobec czego jest wszechobecny i wszechmogący. Z tekstu            Ewangelii dowiadujemy się, że jest Duchem Prawdy i ujawnia prawdę, dając moc do dawania świadectwa.

Samo intelektualne podejście do wiary i jej zasad, pełne zrozumienia najbardziej zawiłych struktur i dogmatów teologicznych, pozostawia chrześcijanina w postawie statycznej. Mniej więcej wiemy, o co chodzi, kto jest kim, jak i po co dokonało się zbawienie w Chrystusie, ale na tym w zasadzie koniec. Możemy co najwyżej dziękować na modlitwie, za to, co zostało nam objawione. Tymczasem Duch Święty nadaje nam dynamikę, polegającą na gotowości do odważnego głoszenia Dobrej Nowiny.

Chrześcijaństwo to w istocie posłanie, aby nieść Dobrą Nowinę każdemu człowiekowi. Oczywiście to posłanie następuje po doświadczeniu miłości i bliskości ze strony Jezusa i uznania w Nim Pana i Zbawiciela, jednakże samo przyjęcie Go za swego Pana nie wystarczy. Trzeba żyć w rzeczywistości posłania do innych. Sami jesteśmy na to za słabi, ale tutaj przychodzi nam z pomocą Duch Święty – umacnia, oświeca, objawia i prowadzi. Życie w Duchu Świętym to nieustanne doświadczanie żywej wiary i odkrywanie nowych perspektyw jej krzewienia. To także radość uczestniczenia w dziele zbawczym samego Boga.

/ab