Taki temat towarzyszył tegorocznemu spotkaniu księży asystentów Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”, które odbyło się w dniach 12–13 listopada 2018 r. w Porszewicach.

Gospodarzem  spotkania  był  ks.  dr Dariusz  Wojtecki,  asystent  krajowy  Stowarzyszenia,  który  do  poprowadzenia  spotkania  zaprosił  ks.  prof.  Arkadiusza  Wuwera,  wykładowcę  UŚ  oraz  Przewodniczącego  Sekcji  Wykładowców  Katolickiej  Nauki  Społecznej.  Ks.  Wuwer  przygotowane  rozważania oparł na katechezie Jana Pawła II z września  1998  r.  pt.  „Duch  Święty  a  znaki  czasu”  oraz  Jego  odniesieniach  do  trzech  zadań  asystenta  kościelnego  w  wymiarach: religijno-duchowym,  edukacyjnym  oraz  społeczno-patriotycznym.

Rozpoczynając rozważania religijno-duchowe, ks. Wuwer przywołał słowa Jana Pawła II: „aby rozeznać znaki Boże w rzeczywistości, należy uwolnić się od jakichkolwiek światowych roszczeń i przyjąć Ducha, który przenika wszystko nawet głębokości Boga samego”. Podkreślił, iż znaczenie zadań asystenta kościelnego swój początek bierze w rozważaniach własnego kapłaństwa i sposobie jego sprawowania. Zaznaczył, iż mało jest takich, którzy pamiętają, że Wszechmocny Bóg jest Panem czasu. Dodał, że dzisiejsza duchowość nie jest transcendentna ani religijna, jest to duchowość wyrażana w poszukiwaniu schematów filozoficznych, estetycznych, religijnych czegoś, co pozwala wykraczać poza codzienność.

Słowa Jana Pawła II – „Chrystus jako pierwszy przezwyciężył w sobie samym szatańską pokusę posługiwania się środkami właściwymi dla świata” – rozpoczęły drugie rozważania, poświęcone edukacyjnej funkcji asystenta kościelnego. Ks. Wuwer w sposób szczególny podkreślił potrzebę zauważenia zastąpienia w dzisiejszych czasach wiary w Boga, wiarą w nowoczesne mity, takie jaki mit demokracji, nauki, czy mit postępu.

W ostatniej trzeciej medytacji ks. Wuwer, nawiązując do nauczania Jana Pawła II, wyróżnił cztery kategorie. Pierwsza to fundament i źródło, ponieważ refleksja teologiczna w relacji; człowiek, naród, państwo, obywatelskość, chroni ten system przed konsekwencjami braku zrozumienia czy przeakcentowania.

Druga kategoria to dom i powietrze. Kiedy próbujemy budować Królestwo Boże w kategoriach ewangelicznych, wydaje się, że krążymy wokół zagadnienia domu, który jest najpiękniejszym lub najbardziej po-żądanym pragnieniem człowieka, a więc duchowym domem. Miejsce, gdzie człowiek się czuje bezpiecznie, gdzie pragniemy wracać. To wszystko, co stanowi tożsamość i zakorzenienie – możemy nazwać domem. Natomiast powietrze to Ojczyzna. Dość często nie uświadamiamy sobie, że nią oddychamy, dopiero wtedy, jak jej za-braknie, zaczynamy się dławić. Nadrzędną kategorią, która spaja dom i powietrze jest język, marzenia, wspólny los oraz kultura. Nawiązując do nauczania Jana Pawła II, przywołał zrozumienie przynależności człowieka do Ojczyzny, określanej przez Ojca Świętego jako zasadę obywatelstwa światowego. Należy prze nią rozumieć, iż im bardziej jesteśmy tożsami z własnymi wartościami, tym łatwiej możemy porozumieć się z drugą osobą, otwartą na tak rozumiany patriotyzm i podobnie przeżywającą swoją tożsamość.

Trzecia kategoria to sprawiedliwość połączona z miłością. Sprawiedliwość powinna być dopełniona miłosierdziem, a miłość nie może wyłącznie emanować ziemia i niebo realizowana w kategoriach miłość i odpowiedzialność. Ponieważ miłość i odpowiedzialność opisują pełnię człowieczeństwa i jego relacji społecznych. W tym duchu wzmacnianie postaw patriotycznych jest pomocne do wzmacniania cnót i postaw obywatelskich. Jeśli nie ma miłości bez ofiary, to nie ma patriotyzmu bez poświęcenia człowieka. Ostatnia czwarta kategoria to ziemia i niebo realizowana w kategoriach miłość i odpowiedzialność. Ponieważ miłość i odpowiedzialność opisują pełnię człowieczeństwa i jego relacji społecznych. W tym duchu wzmacnianie postaw patriotycznych jest pomocne do wzmacniania cnót i postaw obywatelskich. Jeśli nie ma miłości bez ofiary, to nie ma patriotyzmu bez poświęcenia.

Warto także podkreślić, iż podczas tegorocznego spotkania księży asystentów odbyło się spotkanie z władzami Stowarzyszenia, które było reprezentowane przez: Tomasza Nakielskiego, Sławomira Józefiaka, Zbigniewa Połoniewicza oraz Macieja Szepietowskiego. Podczas spotkania omówiono założenia zmierzające do ujednolicenia realizowanych projektów, kwestie statutowe oraz przekazano informacje dotyczące spraw administracyjno-organizacyjnych.

Spotkanie księży asystentów „Civitas Christiana” zakończyła uroczysta Eucharystia, której przewodniczył JE Ks. bp Artur Miziński, Sekretarz Generalny Konferencji Episkopatu Polski. Podczas homilii podkreślił zadanie służby asystenta, która powinna przejawiać się poprzez realizację dwóch płaszczyzn. Pierwszą jest towarzyszenie członkom Stowarzyszenia w ich działaniach, podejmowanych przedsięwzięciach, a przede wszystkim troska o ich duchową formację. Zauważył, iż duchowa formacja nie jest możliwa do zrealizowania bez właściwej formacji i rozwoju duchowego asystentów, co stanowi drugą płaszczyznę. Na zakończenie dodał, iż rozwojowi własnej duchowości powinna towarzyszyć pogłębiona relacja z Bogiem, ponieważ gdy tylko On będzie najważniejszy, gdy w nim będziemy odnajdywać siebie, tylko wtedy będziemy w stanie zawsze odpowiedzieć: słudzy nieużyteczni jesteśmy, wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.

Kamil Sulej

/md