Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię – to hasło roku duszpasterskiego 2014–2015 i źródło inspiracji dla uczestników Ogólnopolskich Rekolekcji Wielkopostnych, odbywających się 12–14 marca w Rokitnie.

Rokitno to wieś położona w województwie lubuskim, którego terytorium niemal całkowicie pokrywa się z obszarem diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Tę niewielką miejscowość, zamieszkiwaną przez niespełna 500 osób, corocznie nawiedzają rzesze pielgrzymów, a to za sprawą cudownego wizerunku Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej.

W marcu tego roku do grona czcicieli Matki Bożej z Rokitna dołączyło 50 członków Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” z oddziałów w całej Polsce. Rekolekcje wielkopostne prowadził ks. dr Grzegorz Chojnacki, asystent kościelny Stowarzyszenia na ziemi lubuskiej, prodziekan ds. studenckich Uniwersytetu Szczecińskiego.

Sakrament pokuty i pojednania był pierwszym punktem „ćwiczeń duchowych” zaplanowanych na rekolekcyjny czas. W Godzinie Miłosierdzia sprawowano Eucharystię, podczas której, w homilii ks. dr Grzegorz Chojnacki życzył uczestnikom spotkania „odpoczynku”: „odpocząć to począć się na nowo”, oraz zachęcał do refleksji nad hasłem przewodnim rekolekcji Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię: „Nawrócenie – metanoja to zmiana myślenia. Spróbujcie popatrzeć na swoje myślenie i działanie z innej perspektywy, z perspektywy Ewangelii”. Rekolekcjonista akcentował również szczególny charakter pracy w Stowarzyszeniu, wskazując, że człowiek stanie się narzędziem w rękach Boga, gdy zmieni sposób patrzenia na pełnione przez siebie funkcje: „nie Ty przejmuj funkcję, ale niech funkcja przejmie Ciebie, wówczas zadania, które wykonujesz, nabiorą nowego sensu i wartości”. Po wspólnej Mszy św. odmówiono Koronkę do Bożego Miłosierdzia, zawierzając Mu ten rekolekcyjny czas.

Paradyż – pocysterski kompleks klasztorny oddalony od Rokitna ok. 30 km był kolejnym przystankiem rekolekcyjnych rozważań. W kościele seminaryjnym, przed Najświętszym Sakramentem odśpiewano Gorzkie Żale. „Duszo oziębła, czemu nie gorejesz? Serce me, czemu całe nie truchlejesz?…” – te słowa przy dźwiękach paradyskich organów wybrzmiewały szczególnie głęboko.

Myślą przewodnią kazania pasyjnego wygłoszonego przez ks. dr. Chojnackiego był fragment z Księgi Koheleta: Martwa mucha zepsuje naczynie wonnego olejku. Parafrazując rekolekcjonistę: naczynie pełne olejku symbolizuje człowieka, mucha to metafora wewnętrznych rozterek. Z „muchą” można sobie radzić na różne sposoby: można ją zabić – zemścić się; można ją rozgnieść – okazać gniew; błagać ją – co symbolizuje bezradność; uciec od niej – pozwolić, by zawładnął nami strach i lęk; można na nią narzekać – użalać się nad sobą, ale można też ostrożnie wydobyć ją z naczynia – bo to właśnie okazywane sobie dobro i miłość dają przebaczenie i nadają sens istnieniu…

Na zakończenie wspólnej modlitwy wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Marek Koryciński odczytał stanowisko „Civitas Christiana” odnośnie do sytuacji wokół abp. Józefa Michalika, metropolity przemyskiego, a w latach 1986–1993 biskupa zielonogórsko-gorzowskiego, wyrażającego troskę o dobro Kościoła i jego pasterzy w Polsce.

Pierwszy i drugi dzień wielkopostnych rekolekcji zakończono Apelem Jasnogórskim w bazylice rokitniańskiej, przed cudownym wizerunkiem Matki Bożej. Modlitwę poprzedzało krótkie rozważanie rekolekcjonisty, w którym wskazał na nieustanną aktualność słów kard. Wojtyły wypowiedzianych w 1976 r.: „Stoimy w obliczu ostatecznej konfrontacji między Kościołem a anty-Kościołem, Ewangelią a jej zaprzeczeniem”, i zachęcał do odważnego stawania w prawdzie i opowiadania się za prawdą.

NAUKI REKOLEKCYJNE
* Pamiętaj więc skąd spadłeś, nawróć się i pierwsze czyny podejmij (Ap 2,5)
Tematem przewodnim pierwszej konferencji była UFNOŚĆ. Siła ufności ukazuje się w sposób szczególny dzięki dobremu łotrowi, który słyszy od Jezusa już dziś ze mną będziesz w raju. Niezwykle mocno w tym kontekście wybrzmiewają również słowa z Ewangelii według św. Łukasza: Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!
* Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca, i dam każdemu z was według waszych czynów (Ap 2,23)
Kluczem do zrozumienia tej nauki jest SUMIENIE. W Starym Testamencie to nerki i serce symbolizowały miejsce poruszeń, poczucia winy oraz refleksji nad sobą i swoim postępowaniem. Sumienie jest jednym z wrodzonych darów od Boga, jest miejscem, w którym Bóg przemawia do człowieka i bez względu na wszystko człowiek nie może się go wyzbyć.
* Bo natchnął ich serca Bóg, by wykonywali Jego zamysł (Ap 17,17)
„Wbrew naszej chęci nawet Bóg nie udziela łask swoich” – pisał ks. Michał Sopoćko. Modlitwa i praca – ora et labora za św. Benedyktem z Nursji – to słowa, w których streszcza się trzecia nauka rekolekcyjna. Już św. Ignacy Loyola mawiał: „Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a pracuj tak, jakby wszystko zależało od ciebie”.

Kalwaria rokitniańska – to 32 stacje rozważań Męki Pańskiej usytułowane wzdłuż pięciokilometrowej trasy, którą uczestnicy rekolekcji przebyli w meleksach ufundowanych przez diecezjalnych biskupów. Godzinna przejażdżka między dwoma jeziorami, Lubikowskim i Rokitniańskim, sprzyjała zarówno refleksji, jak i integracji.

Zawołanie: „Matko, która nas znasz!” podczas przechodzenia do kolejnych stacji drogi krzyżowej przeżywanej przed wizerunkiem Matki Cierpliwie Słuchającej miało szczególne znaczenie, bo kto, jeśli nie Ta, która cierpliwie słucha, ma najlepiej znać swoje dzieci?

Punktem kulminacyjnym rekolekcji była Eucharystia pod przewodnictwem biskupa zielonogórsko-gorzowskiego dr. Stefana Regmunta oraz wspólna kolacja, podczas której bp Regmunt nawiązał do aktualnej sytuacji społecznej i politycznej w naszym kraju, dziękując Stowarzyszeniu za zajmowanie jednoznacznego stanowiska w sprawach ważnych dla Kościoła i narodu.

W dzień zakończenia rekolekcji pielgrzymi odwiedzili Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie, gdzie odmówili Koronkę do Bożego Miłosierdzia i udali się pod figurę Chrystusa Króla Wszechświata w geście błogosławieństwa, która od 2009 r. góruje nad miastem.

Każdy z punktów programu przygotowanego dla uczestników rekolekcji miał sprzyjać trzem sferom: podjęciu refleksji nad własną kondycją duchową, odnalezieniu swojego miejsca w Stowarzyszeniu i jego działaniach oraz pogłębianiu relacji międzyludzkich i tworzeniu wspólnoty – a to wszystko w pięknej scenerii zabytkowych pereł ziemi lubuskiej.

Tekst i zdjęcia: Marta Cielińska

Galeria zdjęć z rekolekcji wielkopostnych

mm