Pod koniec kwietnia tego roku nastąpiła chwila, na którą wszyscy długo wyczekiwaliśmy – oto na ołtarze został wyniesiony nasz Wielki Rodak – Jan Paweł II. 

W przededniu kanonizacji na wiele różnych sposobów przygotowywano się do tego wydarzenia. Jedni wspólnie oddawali się modlitwie, organizowali Msze dziękczynne, inni mieli możliwość osobistego uczestniczenia w uroczystościach w Watykanie, jeszcze inni mogli wziąć w nich udział za pośrednictwem mediów.

Formą przygotowania naszego, białostockiego Oddziału Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” było zorganizowanie 24 kwietnia wyjątkowego spotkania, na którym wspominaliśmy życie i działalność Jana Pawła II. Nasze spotkanie zostało ubogacone obecnością abp. Stanisława Szymeckiego – biskupa seniora, a wcześniej metropolity kieleckiego i białostockiego. Postać księdza arcybiskupa jest niezwykle barwna i ciepła, o czym świadczy jego niezwykła otwartość na każdego człowieka. Wspomnienia naszego gościa są bardzo ważne, ponieważ w swoim życiu miał on okazję poznać obydwu kanonizowanych papieży.

Abp Stanisław Szymecki 3 maja 1947 r. otrzymał święcenia diakonatu w kaplicy Seminarium Polskiego w Paryżu z rąk abp. Angela Giuseppe Roncallego, później papieża Jana  XIII. Biskup senior wspominał go jako człowieka niezwykle otwartego, wyjątkowej dobroci i pełnego poczucia humoru, kogoś, kto swoim sposobem bycia przetarł szlaki Janowi Pawłowi II. Po święceniach kapłańskich, w 1948 r. abp Stanisław Szymecki powrócił na rodzinny Śląsk, gdzie pełnił posługę wikariusza, a następnie proboszcza. Ponadto wykładał w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, w którym w latach 1966–1968 pełnił funkcję wicerektora, a następnie, do 1978 rektora. 27 marca 1981 r. został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji kieleckiej. Święcenia biskupie otrzymał 12 kwietnia 1981 r. w Kaplicy Sykstyńskiej z rąk papieża Jana Pawła II. W ciągu wielu lat miał okazję nawiązać z Ojcem Świętym bliską znajomość – już od czasów, gdy był rektorem Śląskiego Wyższego Seminarium Duchownego, aż po okres sprawowania posługi biskupa kieleckiego, a następnie białostockiego.

Wspomnienia naszego znamienitego gościa skłoniły nas do własnych refleksji nad pontyfikatami obydwu papieży. Dzięki temu postaci obydwu świętych stały się nam znacznie bliższe, bardziej namacalne. Biskup senior wykreował w swoich opowieściach dwóch wielkich ludzi, dla których losy i problemy drugiego człowieka były bardzo ważne. Mogliśmy ujrzeć św. Jana XXIII jako papieża pełnego humoru i dobroci. Wspominając Jana Pawła II, ksiądz arcybiskup podkreślał jego niezaprzeczalną rolę w rozwoju Kościoła katolickiego i podtrzymywania ducha w Polsce, ale również przytaczał piękne opowieści o swoim przyjacielu. Wysłuchaliśmy ciepłych wspomnień naszego gościa i sami też postanowiliśmy podzielić się naszymi przeżyciami z czasów pontyfikatu Jana Pawła II – emocjonalnymi, związanymi z jego obecnością, np. podczas pielgrzymki do Białegostoku. Nie mogło się obyć bez rozważań nad spuścizną pozostawioną przez Jana Pawła II dla nas, zarówno w wymiarze osobistym, jak i narodowym, ale także nad zadaniami, jakie jego nauczanie stawia przed „Civitas Christiana”. Te wzruszające i pełne radości historie na pewno stały się dla członków naszego Stowarzyszenia jeszcze większą motywacją, by dbać o dziedzictwo, jakie pozostawił po sobie św. Jan Paweł II.

Tomasz Filipowicz/kw