Włocławek pielgrzymuje do Warszawy

Są chwile, które trzeba przeżyć, by w nie uwierzyć;
Są ludzie, którzy dowodzą, że istnieje:
– wiara, nadzieja i miłość niosące z sobą prawdę.

27 września 2014 roku włocławski oddział „Civitas Christiana” po raz kolejny zorganizował pielgrzymkę do Warszawy, w której licznie uczestniczyli członkowie i sympatycy naszego stowarzyszenia. W stolicy powitał nas asystent kościelny oddziału, o. Hieronim Tarłowski, który został skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii i klasztorze oo. Reformatów św. Antoniego Padewskiego w Warszawie. Podczas mszy świętej w homilii nawiązał do postaci św. Wincentego a’ Paulo, którego dzień wspomnienia liturgicznego przypadał na 27 września – w dniu jego śmierci w 1660 r. Przypomniał, jak wielki wkład wniósł on w dzieło chrześcijańskiego miłosierdzia. Wszystkie instytucje, które założył św. Wincenty, powstały, by ulżyć ludzkiemu cierpieniu. Niósł pomoc duchową ludziom zaniedbanym religijnie. Swym przykładem, wpatrzony w swego Mistrza Jezusa Chrystusa i Matkę Miłosierdzia, skutecznie ewangelizował. Był założycielem Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia zwanych szarytkami. Po mszy św. ojciec Hieronim przedstawił nam krótką historię klasztoru, który zawdzięcza swoje powstanie królowi Zygmuntowi III Wazie, stanowiąc wotum dziękczynne za zdobycie Smoleńska 13 czerwca 1611 roku. Klasztor należy do najpiękniejszych świątyń reformackich w Polsce. Na uwagę zasługuje drewniany główny ołtarz z krucyfiksem i postaciami świętych oraz w bocznych nawach obrazy opłakiwania Chrystusa, św. Franciszka i św. Antoniego. W krużgankach znajdują się tablice mieszczan warszawskich i żołnierzy poległych w II wojnie światowej.

Po uczcie duchowej zostaliśmy zaproszeni na poczęstunek, w czasie którego złożyliśmy ojcu Hieronimowi życzenia imieninowe. Był czas na spacer po warszawskiej Starówce i nawiedzanie zabytkowych kościołów, m.in. Bazyliki Archikatedralnej Św. Jana Chrzciciela, jednego z najważniejszych miejsc sakralnych kultury i tradycji narodowej Polski. W Kaplicy – Mauzoleum Kardynała Stefana Wyszyńskiego odmówiliśmy modlitwę o rychłą beatyfikację Prymasa Tysiąclecia. W kościele jezuitów pod wezwaniem Matki Boskiej Łaskawej – Patronki Warszawy, przykuła nasz wzrok piękna dwunastowieczna rzeźba Matki Boskiej Łaskawej wykonana w drewnie. Matka Boża trzyma w obu dłoniach połamane strzały. Symbolizują one miłosierdzie i łaskawość okazywaną człowiekowi przez powstrzymywanie boskiego gniewu.

Następnie nawiedzaliśmy kościół św. Marcina i Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Świątynia zachwyca pięknem, szczególnie ogromny krucyfiks wiszący w prezbiterium. Zachowała się dolna część krucyfiksu umieszczonego na prawym bocznym filarze głównej nawy. Górna część rzeźby, wykonana w żelazie, została zainstalowana po wojnie. Symbolizuje powstanie stolicy z gruzów. Ta wymowna kompozycja otoczona jest tablicami upamiętniającymi walki i cierpienia narodu polskiego. Spacer po Starówce zakończyliśmy nawiedzeniem kościoła św. Anny, głównego ośrodka duszpasterstwa akademickiego. 10 listopada 2010 roku w Kaplicy Loretańskiej kościoła umieszczono pamiątkowy krzyż sprzed Pałacu Prezydenckiego. Pielgrzymując po Warszawie we wrześniu nie można ominąć zabytkowych nekropolii, szczególnie Starych Powązek, założonych 4 listopada 1790 r. W nastrój zadumy wprowadziły nas słowa upamiętnione na tablicy przy bramie św. Honoraty: „Gdy zgaśnie pamięć ludzka dalej mówią kamienie”. Ten słynny cytat kardynała Stefana Wyszyńskiego najlepiej oddaje ducha nekropolii, jej ciszę wołającą o pamięć, piękno i ulotność życia ziemskiego. Zwiedzając Powązki wskrzesiliśmy pamięć znanych aktorów, piosenkarzy, pisarzy, poetów, ludzi nauki, artystów innych sztuk, warszawskich kupców, żołnierzy powstań narodowych. Powązki to ukryta historia Warszawy – skarbnica rzeźb i oryginalnych nagrobków. Odwiedziliśmy również cmentarz wojskowy na Powązkach, który jest miejscem pochówku poległych w czasie wojny i pokoju. Zwiedzaliśmy poszczególne kwatery: na Łączce, Dolinę Katyńską, Kwaterę Smoleńską i Kwaterę Harcerzy Armii Krajowej „Zośka”. Spoczęli tu uczestnicy powstań, wojny polsko-bolszewickiej i żołnierze polegli we wrześniu 1939 r. Odwiedzając groby złożyliśmy hołd wszystkim bohaterom, którzy walczyli i oddali życie w obronie ojczyzny, pamiętając o słowach A. Mickiewicza „Jeśli zapomnę o nich, Ty Boże na niebie zapomnij o mnie”. Nasza tożsamość byłaby niepełna, gdyby nie groby naszych przodków.

27 września również był dniem obchodzonej w całym kraju 75. rocznicy powstania Podziemnego Państwa Polskiego. Modliliśmy się za naszą ojczyznę, aby była wierna chrześcijańskim wartościom. Na długo w naszej pamięci i sercach pozostaną te święte miejsca na pielgrzymim szlaku. Wrzesień z jesienną pogodą, z drzewami zmieniającymi barwę swych liści wyraźniej uświadomił nam odwieczną prawdę o przemijaniu. Dziękujemy Cecylii Pejas, przewodniczącej włocławskiego oddziału za zorganizowanie tej pielgrzymki, która miała wyjątkowy, religijno-patriotyczny charakter.