UCHWAŁA Walnego Zebrania Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” z dnia 23 czerwca 2012 r. w sprawie głównych zadań na lata 2012-2016.

§ 1.

1. W zsekularyzowanym świecie jesteśmy świadkami licznych działań i wystąpień skierowanych przeciwko Bogu i chrześcijaństwu. W kulturze relatywizmu nie ma miejsca na ewangeliczny przekaz o miłości Boga do człowieka. W konsekwencji, przestrzeń społeczno-polityczna kształtowana jest w oderwaniu od transcendencji, bez integralnej wizji osoby ludzkiej, domagającej się pełnego poszanowania godności i fundamentalnych praw.

2. Polska jest również miejscem światopoglądowego sporu o wizję człowieka, kultury, rodziny, narodu i państwa, a nade wszystko o miejsce Boga i religii w przestrzeni publicznej. Ponad tysiącletnia narodowa wspólnota, która w swej historii doświadczyła zarówno wielu momentów chwały, jak i chwil tragicznych, stoi w obliczu dramatycznego przełomu. Zagrożeniem bowiem jest wypieranie wartości cywilizacji chrześcijańskiej, które od wieków stanowiły jej fundament i spoiwo. Szczególny niepokój budzą próby oderwania młodego pokolenia od wiary, tradycji, historii i kultury narodowej.

3. U progu 1050 rocznicy Chrztu Polski, naszym obowiązkiem jest troska o Ojczyznę silną duchem i kulturową tożsamością. Sprzeciwiając się laicyzacji życia społecznego, podkreślając więź polskości z katolicyzmem, będziemy tworzyć i upowszechniać kulturę inspirowaną Ewangelią, przepełnioną troską o godność człowieka i dobro wspólne. Problematykę dziejów ojczystej kultury i Narodu uznajemy za priorytetowy kierunek naszych działań formacyjno-programowych i edukacyjnych, przyjmując na nadchodzącą kadencję następujące hasło programowe:

„Kultura Narodu ochrzczonego u podstaw ładu społecznego i moralnego w Ojczyźnie.

4. Zgodnie z naszą tożsamością i Deklaracją Ideowo-Programową Stowarzyszenia, Walne Zebranie wyznacza następujące hasła określające kierunki działalności na lata 2012 – 2016. *„Bóg w Ojczyźnie umiłowany” – ukazanie społecznego wymiaru wiary, zgodnie z którym należy kształtować różne obszary życia, budując trwały ład moralny i społeczny w naszej Ojczyźnie.

* „Człowiek w Ojczyźnie uszanowany” – podkreślenie, że godność człowieka, będąca przyrodzoną i niezbywalną wartością, leży u podstaw kultury narodowej i jest warunkiem kształtowania demokratycznego porządku społecznego.

* „Rodzina Bogiem silna – podstawą życia narodowego i państwowego” – promowanie i umacnianie chrześcijańskiego charakteru instytucji małżeństwa i rodziny oraz podjęcie starań o wprowadzenie w wymiarze państwowym i samorządowym polityki prorodzinnej.

* „Naród idący ku przyszłości” – ukazywanie dziejowej perspektywy godności i wolności Narodu i podkreślanie zakorzenienia polskości w chrześcijaństwie i jego wielkiego wkładu w kształtowanie kultury, wskazującej człowiekowi jego cel i przeznaczenie.

5. Za realizację uchwały odpowiedzialna jest Rada Główna, którą Walne Zebranie zobowiązuje do opracowania i przyjęcia rocznych programów pracy w wymiarze formacyjnym, programowym i organizacyjnym z uwzględnieniem wszystkich struktur, jednostek i form organizacyjnych Stowarzyszenia.

§ 2.

Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.

DEKLARACJA PROGRAMOWA

Jako katolicy i Polacy, zrzeszeni we wspólnocie Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana, odpowiedzialni przed Bogiem i własnym, nieustannie formowanym sumieniem, w trosce o dobro wspólne, stajemy wobec wyzwań i nadziei, zagrożeń i szans, jakie niosą ze sobą globalne przemiany cywilizacyjno-kulturowe. Potwierdzamy wolę udziału w urzeczywistnianiu chrześcijańskiej wizji przyszłości Polski i uświęcaniu współczesnego Świata oraz nasze przywiązanie do wartości wpisujących się w polską tradycję narodową słowami: Bóg, Honor i Ojczyzna.

Odczytując „znaki czasu”, bogatsi o dwudziestoletnie doświadczenie realizacji naszej misji, będziemy nadal zgodnie ze wskazaniem błogosławionego Jana Pawła II budować na polskiej ziemi civitas christiana – chrześcijańską społeczność obywatelską i sprawiedliwe państwo, służące godności człowieka i jego pełnemu rozwojowi, jako osoby żyjącej we wspólnocie rodziny, Narodu i całej ludzkości.

Chcemy być znakiem chrześcijańskiej nadziei, ale również znakiem sprzeciwu wobec wszystkiego, co w nią godzi.

Godność człowieka

Bóg, stwarzając człowieka na swój obraz i podobieństwo, nadał mu niepowtarzalną i niezbywalną godność, która jest fundamentem porządku społecznego i niezbędnym warunkiem kształtowania wszystkich dziedzin życia ludzkiego. Dlatego w nauczaniu społecznym Kościoła zasada godności człowieka stanowi podstawę dla pozostałych zasad. Człowiek jest bytem jedynym, niepowtarzalnym, obdarzonym wolnością, świadomością i rozumnością. Te przymioty dopełnia godność nadprzyrodzona, wynikająca z wyjątkowych relacji z Bogiem, najpełniej wyrażonych w tajemnicy Wcielenia i Odkupienia.

Sprzeciwiamy się poglądom i działaniom, mającym na celu podporządkowanie człowieka procesom gospodarczym, celom politycznym, ideologiom czy doktrynom partyjnym. W dobie współczesnej w rozmaity sposób neguje się prawdę o istocie człowieczeństwa, budując cywilizację godzącą w przyrodzoną i transcendentalną godność osoby ludzkiej. W sposób szczególny niepokój budzą koncepcje indywidualistyczne, kolektywistyczne, absolutyzujące wolność, a relatywizujące prawdę.

Dlatego pragniemy w duchu nauczania społecznego Kościoła nadal podejmować refleksję nad zagadnieniem godności ludzkiej, zwłaszcza w aspektach: przestrzegania naturalnych i przyrodzonych praw, świętości i integralności życia, chrześcijańskiej koncepcji rodziny oraz godności człowieka jako obywatela i pracownika. Chcemy podejmować działania, których celem i podmiotem zawsze jest człowiek. Takiego rozumienia wypełniania misji działalności publicznej będziemy wymagać od władz państwowych i samorządowych.

Kultura

Kultura obejmuje ”wszystko, czym człowiek doskonali i rozwija wielorakie uzdolnienia swego ducha i ciała; stara się drogą poznania i pracy poddać sam świat pod swoją władzę; czyni bardziej ludzkim życie społeczne tak w rodzinie, jak i w całej społeczności państwowej przez postęp obyczajów i instytucji; wreszcie w dziełach swoich w ciągu wieków, wyraża, przekazuje i zachowuje wielkie doświadczenia duchowe i dążenia w tym celu, aby służyły one postępowi wielu, a nawet całej ludzkości” (KDK 53). Zarówno kultura osobista każdego człowieka, jak i wszelka działalność kulturotwórcza: indywidualna i zbiorowa, a także kultura społeczna rozumiana jako stan zbiorowej świadomości – powinny sprzyjać integralnemu rozwojowi osoby ludzkiej i dobru wspólnemu.

Główne narzędzia i zjawiska globalizacji: pieniądz, rynek, środki przekazu, oświata i polityka wykorzystywane są często do kwestionowania bądź ośmieszania wartości kultury chrześcijańskiej oraz duchowych i materialnych fundamentów kultur narodowych. Niepokoją również działania, które sprzyjają negowaniu prawdy, z towarzyszącym mu relatywizmem poznawczym, etycznym i religijnym. Szczególne znaczenie mają media, które nie wykorzystują swoich możliwości oddziaływania do propagowania wartości kulturowych, inspirowanych ewangelicznym przesłaniem.

Uznając, że kultura jest głównym polem ewangelizacji i ważnym nurtem działalności katolicko-społecznej, chcemy poprzez różne formy swej aktywności, umacniać i wzbogacać jej narodowy i regionalny wymiar. Inspirowani Dobrą Nowiną i nauką Kościoła, będziemy nadal działać na rzecz ochrony i rozwoju dziedzictwa kulturowego narodu.

Rodzina

Małżeństwo i rodzina stanowią naturalną wspólnotę życia i miłości. To trwała i niezbywalna instytucja i środowisko człowieka oraz konstytutywny pierwiastek wspólnoty narodowej. Rodzina jest również najważniejszym ośrodkiem wychowawczym i szkołą życia społecznego. Wymaga więc szacunku i współdziałania wielu podmiotów, w tym społeczeństwa, państwa i Kościoła w wypełnianiu jej wielowymiarowych zadań. Przestrzeganie praw rodziny, respektowanie jej systemu wartości i troska o najmłodszych obywateli, a także pomoc w wykonywaniu wielorakich funkcji rodziny, są naczelną powinnością państwa.

Obserwujemy działania różnych instytucji i środowisk tworzących ideologie, które wspierają hedonistyczny styl życia, prowadzący do braku szacunku dla godności osoby ludzkiej od poczęcia do naturalnej śmierci. Poprzez środki masowego przekazu kwestionuje się trwałość małżeństwa – kobiety i mężczyzny – pomniejszając wartość odpowiedzialnego rodzicielstwa. Szkoła w swoich założeniach przestaje być miejscem kształtowania postaw i środowiskiem wspomagającym rodziców w wypełnianiu ich funkcji „pierwszego i najważniejszego wychowawcy”. Kwestionowany jest model rodziny wielopokoleniowej, autorytet pokoleń przodków i wartość dziedzictwa kultury polskiej. Niepokojącym zjawiskiem jest polityka edukacyjna m.in. ograniczająca nauczanie historii ojczystej, a także marginalizująca nauczanie religii. W ten sposób ignoruje się podstawowe prawo rodziców do wychowywania dzieci w systemie ich wartości. Brak aktywnej i długofalowej polityki prorodzinnej i troski o dzieci – przyszłych żywicieli – pogłębia kryzys demograficzny i jego skutki.

Jako stowarzyszenie o charakterze formacyjno-edukacyjnym będziemy poprzez Ośrodki Formacji Katolicko- Społecznej, sympozja, sejmiki, warsztaty i konferencje przygotowywać kompetentne kadry do promowania wartości małżeństwa i rodziny w celu tworzenia prorodzinnej polityki państwa i samorządów. Poprzez organizowanie z innymi podmiotami konkretnych inicjatyw wspierających rodzinę, pragniemy kształtować jej pozytywny obraz w naszej Ojczyźnie.

Naród

Naród jest wielką, wspólnotą dziejów i kultury, stanowiącą “rodzinę rodzin”, której niezbywalnym prawem jest budowanie własnej przyszłości przez wychowanie młodego pokolenia w duchu narodowej tradycji, silnie związanej z chrześcijaństwem oraz przez stanowienie konstytucyjnych ram ustroju politycznego i społeczno-gospodarczego chroniącego byt narodowy. Miłość własnej Ojczyzny, wyrażana przez szacunek dla narodowej tradycji, gotowość do obrony podstawowych praw Narodu i jego bytu, a także krytykę i sprzeciw wobec tego, co w życiu Narodu i państwa niegodziwe, jest podstawową powinnością każdego obywatela.

Dostrzegamy zaniżanie oceny własnej Narodu polskiego, który przecież od chwili przystąpienia do wspólnoty narodów chrześcijańskich, współtworzył europejskie dziedzictwo kulturowe. Nasila się zjawisko redukowania wzorców patriotycznych jedynie do dbałości o region i „małą ojczyznę”. Patriotyzm stanowiący rzeczywiste podwaliny nowoczesnego społeczeństwa, staje się dla niektórych środowisk opiniotwórczych przeszkodą w budowaniu wspólnoty europejskiej.

Uznajemy zatem za konieczne stałe uczestnictwo w procesie kształtowania poczucia polskości, która jest wyrazem świadomości i więzi narodowej. Jest to niezbędny element w procesie edukacji patriotycznej młodego pokolenia. Naszym obowiązkiem jest umocnienie suwerenności kulturowej i zachowanie tożsamości narodu ochrzczonego przed ponad tysiącem lat, a jednocześnie ożywianie i uwspółcześnianie chrześcijańskiego dziedzictwa Europy. Wyrażać się to będzie w trosce o język ojczysty, dbałości o jego piękno, czystość i bogactwo, w stałym poznawaniu historii ojczystej, wydobywaniu z niej pięknych kart, ale również nazywaniu po imieniu zła, jakie miało w niej miejsce.

Państwo

Państwo, jako wspólnota polityczna, która jest dobrem wspólnym wszystkich obywateli, umożliwia rodzinie i narodowi uzyskać pełnię warunków swojego rozwoju. Celem instytucji politycznych w demokratycznym państwie winno być stworzenie obywatelom takich warunków materialnych, kulturowych, moralnych i duchowych, aby mogli oni pełniej realizować swoje człowieczeństwo we wspólnocie Narodu i państwa. Również w życiu ekonomicznym państwa człowiek powinien zajmować pozycję centralną, a proces rozwoju gospodarczego i modernizacja kraju nie mogą stać w sprzeczności z tradycyjnym systemem wartości, który konstytuuje narodową tożsamość. Wspólnota polityczna powinna służyć społeczeństwu obywatelskiemu, tworząc odpowiednie warunki do działania dla podmiotów społecznych, które podejmują działania w różnych obszarach życia publicznego.

Państwo polskie, które w coraz mniejszym stopniu bierze odpowiedzialność za funkcjonowanie tak ważnych dziedzin, jak zdrowie, edukacja, pomoc społeczna, bezpieczeństwo socjalne obywateli, pilnie potrzebuje modernizacji i głębokiej reformy swych instytucji. Chroniąc interesy jedynie silniejszych grup społecznych i wpływowych środowisk politycznych, stwarza się zagrożenie dla godności i praw człowieka we wszystkich wymiarach życia społecznego. Niepokoi również pogłębiający się kryzys samorządu terytorialnego, spowodowany jego nadmiernym upolitycznieniem, które prowadzi do korupcji i nepotyzmu. Państwo przekazując część swoich obowiązków samorządom, nie może pozbawiać ich autonomii. W świetle tych zjawisk, szczególnie bolesny jest brak pracy i perspektyw rozwoju dla wielu ludzi młodych, często dobrze wykształconych, którzy zamiast pomnażać dobro własnego kraju, zmuszeni są do emigracji i pracy często poniżej swoich zawodowych kwalifikacji.

Opowiadamy się za chrześcijańską koncepcją demokratycznego, sprawiedliwego i solidarnego państwa pomocniczego. Powinno ono pozostawić swobodę działania różnym podmiotom życia społecznego w sferze polityki, gospodarki i kultury, a jednocześnie pobudzić społeczności i jednostki do aktywnego, samodzielnego wykonywania wielorakich zadań na różnych poziomach życia publicznego: państwowym, regionalnym i lokalnym. Dostrzegając rodzące się zagrożenia dezintegracji państwa uważamy, że szczególnym obowiązkiem obywateli i władz Rzeczypospolitej jest przestrzeganie zasady unitarności państwa oraz troska o majątek narodowy i naturalne bogactwa oraz o równomierny rozwój poszczególnych regionów. Deklarujemy udział w tworzeniu ładu demokratycznego w Polsce, przede wszystkim poprzez podejmowanie konkretnych inicjatyw społecznych i szerzenie idei społeczeństwa obywatelskiego opartego na wartościach i zasadach wynikających ze społecznego nauczania Kościoła.

Polska w Europie

Polska będąc członkiem UE, obok znacznego potencjału ludzkiego i cywilizacyjnego, wnosi do wspólnego dziedzictwa Europy swoje bogactwo duchowe oraz historyczne doświadczenie religijne i humanistyczne, umiłowanie wolności i pokoju, przyczyniając się w ten sposób do pomnażania i wzbogacania ogólnoludzkiego dobra wspólnego. Proces integracji państw Europy obok czynników ekonomicznych i politycznych powinien uwzględniać tożsamość kulturową poszczególnych narodów oraz wartości moralne i duchowe, które dało Europie chrześcijaństwo.

Postępujący proces laicyzacji Europy, eliminowanie wartości religijnych z życia publicznego oraz szerzący się fundamentalizm laicki w niemal wszystkich dziedzinach życia człowieka, powoduje niszczenie cywilizacji europejskiej. Naruszenie fundamentów etycznych wyrosłych na chrześcijaństwie grozi unicestwieniem kultury europejskiej i zamiast obiecywanej wolności przynosi dyktaturę relatywizmu, która jest wymierzona wprost w samego człowieka. Aborcja, eutanazja, zapłodnienie in vitro, eksperymenty genetyczne, klonowanie, sztuczna inteligencja są tylko pozornie nakierowane na dobro człowieka. Faktycznie godzą w jego przyrodzoną godność i powodują coraz większe zagubienie jego tożsamości. Jesteśmy zdecydowanie przeciwni narzucaniu krajom członkowskim Unii Europejskiej jednolitych rozwiązań prawnych w tak ważnych kwestiach.

W obywatelskiej debacie o przyszłości Europy, przeżywającej wielowymiarowy kryzys, nie może zabraknąć głosu chrześcijan. Konieczna jest nowa formuła integracji europejskiej, będąca podstawą do współpracy i pojednania poprzez dialog teologiczny, duchowy, etyczny i społeczny. Pragniemy uczestniczyć w tym dialogu rozwijając wzajemne kontakty i współpracę z ruchami i stowarzyszeniami katolickimi, przyczyniając się do tworzenia nowej rzeczywistości solidarnej Europy.

W duchu Nowej Ewangelizacji

Adhortacja apostolska Jana Pawła II Christifideles laici ukazuje formację świeckich jako priorytet duszpasterski: „Formacja nie jest przywilejem zastrzeżonym tylko dla niektórych ludzi, ale prawem i obowiązkiem wszystkich”. Każdy chrześcijanin świecki ma do wypełnienia zadania zarówno wewnątrz wspólnoty kościelnej (ad intra) jak i na zewnątrz, w stosunku do świata (ad extra). Świat natomiast jest szczególnym „miejscem teologicznym” realizacji powołania świeckich i drogą do świętości poprzez życie rodzinne, zawodowe, społeczne, polityczne oraz uczestnictwo w kulturze.

Doświadczając skutków głębokiej sekularyzacji, przeciwstawiamy się tej „kulturze”, która eliminuje Boga z horyzontu ludzkiego życia i promuje radykalny relatywizm. Wiara chrześcijańska daje jedyną pełną odpowiedź na problemy, jakie życie stawia przed każdym człowiekiem i społeczeństwem. „Jest wiele problemów, które muszą być rozwiązane, lecz żaden z nich nie będzie rozwiązany, jeśli Bóg nie będzie postawiony w centrum, jeśli nie stanie się na nowy sposób widzialny w świecie, jeśli nie zajmie decydującej pozycji w naszym życiu i jeśli nie wejdzie w świat poprzez nas” (Benedykt XVI).

Nowa Ewangelizacja wymaga od nas dawania świadectwa tożsamości chrześcijańskiej. Dlatego istotnym zadaniem Stowarzyszenia jest i będzie szerzenie wśród świeckich znajomości nauki społecznej Kościoła, która stanowi integralną część ewangelizacji i chrześcijańskiej formacji. Trzeba, abyśmy wchodzili we współczesne areopagi ekonomii, kultury, mediów i polityki z odpowiednią wiedzą fachową i kompetencją, a przede wszystkim z żywą świadomością swojego chrześcijańskiego powołania.

Współczesny Świat i Polska potrzebują kultury inspirowanej Ewangelią, tworzonej w duchu pomocniczości, solidarności, troski o dobro wspólne i poszanowania godności człowieka. Tę kulturę pragniemy tworzyć przede wszystkim w środowiskach życia, pracy i działalności publicznej naszego Stowarzyszenia.

Ideały i kierunki działania wskazane w niniejszej deklaracji winny łączyć członków naszego Stowarzyszenia tak, aby nie pominąć w nim żadnego powołania, talentu i kwalifikacji osób skupionych we wspólnocie “Civitas Christiana”.

Katolickie Stowarzyszenie “Civitas Christiana” otwarte jest na współpracę ze wszystkimi, którym bliskie są ideały cywilizacji łacińskiej: prawda-dobro-piękno. Pragniemy współtworzyć płaszczyzny spotkania oraz integracji wszystkich osób i środowisk, utożsamiających się z ideami, zasadami i celami naszej działalności.

WŁADZE STATUTOWE

ZIEMOWIT GAWSKI – Przewodniczący Stowarzyszenia

MAREK KORYCIŃSKI – Wiceprzewodniczący Rady Głównej

TOMASZ NAKIELSKI – Wiceprzewodniczący Rady Głównej

ROMUALD GUMIENNIAK – Sekretarz Rady Głównej

RADA GŁÓWNA

1. Gawski Ziemowit

2. Goździewicz Ewelina

3. Gumienniak Romuald

4. Hoffmann Piotr

5. Irmler Karol

6. Jankowiak Piotr

7. Jaroszewicz Waldemar

8. Józefiak Sławomir

9. Kantor Tadeusz

10. Kazimierczuk Teresa

11. Koch Henryk

12. Korpak Monika

13. Koryciński Marek

14. Kostęska Alina

15. Kowalewski Tadeusz

16. Kowalik Sławomir

17. Majewicz Paweł

18. Nakielski Tomasz

19. Pażucha Stanisław

20. Pejas Cecylia

21. Pilich Ryszard

22. Połoniewicz Zbigniew

23. Porczyk Maria-Magdalena

24. Pruska Bożena

25. Ryczek Estera

26. Rzymkowski Tomasz

27. Sułek Marcin

28. Sutowicz Piotr

29. Sychowski Marcin

30. Szałata Joanna

31. Szepietowski Maciej

32. Szulc Wacław

33. Tyras Izabela

34. Wencław Bogusława

35. Zembrzycka Beata

ZARZĄD

Sławomir Józefiak – Prezes Zarządu

Teresa Kazimierczuk – Członek Zarządu

Maciej Szepietowski – Członek Zarządu

GŁÓW NA KOMISJA REWIZYJNA

Burian Jolanta – Przewodnicząca

Marchlik Hanna – Wiceprzewodnicząca

Frankiewicz Stanisław – Sekretarz

Łata Agnieszka

Mucha Halina

Ostaszewski Jarosław

Rybczyński Zbigniew