Sześćdziesiąt lat minęło od czasu, gdy 18 czerwca 1950 roku ówczesny diakon Henryk Gulbinowicz przyjmował święcenia kapłańskie. Był to jubileuszowy Rok Maryjny. Kościół w tym roku ogłosił dogmat o Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny. Znamienne, że 60-lecie kapłaństwa, 40-lecie sakry biskupiej i 25-lecie otrzymania kardynalskiej purpury święcił wrocławski Kardynał na zakończenie Roku Kapłańskiego. Przewodniczący dolnośląskiej organizacji „Civitas Christiana” słusznie dostrzegł wspaniałą okazję do świętowania tych rocznic.

Urodzony w Wilnie, mieście Matki Boskiej Ostrobramskiej wrocławski Kardynał po przyjęciu święceń w Olsztynie, w tym mieście w 1950 roku rozpoczynał posługę kapłańską. Prowadzenie pracy duszpasterskiej w środowisku akademickim w tamtych czasach nie było łatwe. Do tego dochodziły obowiązki duszpasterza alumnów w Wyższym Seminarium Duchownym „Hosianum”. W tej pracy odznaczył się gorliwością, odwagą i umiejętnością głoszenia Ewangelii, stając się ulubionym duszpasterzem w Olsztynie.

W 1970 roku zostaje mianowany przez papieża Pawła VI administratorem apostolskim archidiecezji w Białymstoku, sakrę biskupią zaś przyjmuje z rąk sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. Na biskupstwie w Białymstoku pozostaje przez sześć lat, by w 1975 roku objąć archidiecezję wrocławską po śmierci kard. Bolesława Kominka. Zaczynał się blisko czterdziestoletni okres duszpasterstwa kard. Henryka Gulbinowicza na Dolnym Śląsku. Ta imponująca czasowo i bogata posługa Kościołowi naznaczona była odwagą, pokorą, spokojem, dobrocią i pogodą ducha, co miało niemałe znaczenie dla ludzi, którzy osiadali na tej ziemi przesiedleni po wojnie z Kresów południowo-wschodnich Rzeczypospolitej.

Jego dziełem była pomoc w zakorzenianiu tej napływowej społeczności na obcych im kulturowo ziemiach. To on przygotowywał wiernych Dolnego Śląska do spotkania z Ojcem Świętym Janem Pawłem II w 1989 roku z okazji Europejskich Spotkań Młodych Taize we Wrocławiu i ponownie z okazji udziału w 46. Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w 1997 roku, przygotowanie i udział wiernych w Peregrynacji Obrazu Matki Boskiej Jasnogórskiej i w obchodach Millenium Archidiecezji Wrocławskiej w 2000 roku, jak też odważna postawa i opieka nad społecznością archidiecezji w okresie stanu wojennego.

Kardynał Gulbinowicz obchodził w tym roku potrójny jubileusz

Za jego czasów liczne były powołania kapłańskie, prowadzona była ożywiona praca duszpasterska w parafiach, rozkwitało życie naukowe w kościelnych placówkach naukowych, troską otaczane były rodziny, starannie przygotowywano młodych do sakramentu małżeństwa. Wydarzeniem duszpasterskim na skalę ogólnopolską były organizowane od trzydziestu lat przez Papieski Fakultet Teologiczny Wrocławskie Dni Teologiczne.

W czasie biskupiej posługi kard. Gulbinowicza w archidiecezji rozwinęła się znacząco sieć parafii: zostały erygowane 132 parafie, zbudowano 58 kościołów parafialnych, liczne kaplice i domy parafialne. We Wrocławiu powstał Dom Księży Emerytów. W Kościele wrocławskim ksiądz kardynał angażuje się w pomoc ubogim i bezdomnym. Tu powołano schronisko im. św. Brata Alberta, Wrocławskie Towarzystwo Opieki nad Więźniami, Caritas Archidiecezji Wrocławskiej, Dom Samotnej Matki, zorganizowano sieć kuchni dla ubogich, dom dla narkomanów, hospicjum. Tu powstał z inicjatywy Kardynała Komitet ds. Pomocy Katolikom na Wschodzie. Na początku lat 90. na terenie Metropolii Wrocławskiej zostały erygowane diecezje: wrocławska, legnicka i świdnicka.

Kardynał Gulbinowicz z oddaniem angażował się w dialog z wiernymi greckokatolickimi i prawosławnymi, a także trudny proces pojednania polsko-niemieckiego, jakże istotny na Dolnym Śląsku.

Czas wyznaczający potrójny jubileusz kard. Gulbinowicza znaczy się gorliwą służbą Bogu, wiernością i oddaniem powołaniu kapłańskiemu, posługą duchową i materialną każdemu napotkanemu człowiekowi zgodnie z Jego biskupim zawołaniem „Patientia et Caritas” (Cierpliwość i Miłość), krzewieniem wysokiej kultury życia duchowego, poszanowaniem drugiego człowieka i mądrością w pełnieniu kapłańskiej posługi, czego ślady trwają w zarówno w archidiecezjach wrocławskiej, warmińskiej, jak i białostockiej.

Podczas jubileuszowego spotkania w siedzibie wrocławskiego „Civitas Christiana” obecni byli liczni przyjaciele Księdza kardynała

Nie sposób nie zauważyć symbolicznej wymowy faktu, że swój potrójny jubileusz obchodził kard. Gulbinowicz niejako na zakończenie Roku Kapłańskiego, i nie dostrzec w jego kapłańskiej i biskupiej drodze dojrzałego owocu służby Bogu i Kościołowi. Znakomitym akordem była uroczysta Msza św. dziękczynna we wrocławskiej archikatedrze, która odbyła się 29 maja.

Owe niecodzienne jubileusze wrocławskiego Kardynała z radością obchodzili wierni całej archidiecezji, jak również liczne środowiska i organizacje katolików świeckich, z którymi przez kilkadziesiąt lat dzielił los na Dolnym Śląsku, a także współpracował i się przyjaźnił.

8 czerwca kardynalskie jubileusze uczciło spotkaniem z Dostojnym Jubilatem wrocławskie środowisko Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”. Niezwykły kapłan i wspaniały człowiek pełen pogody ducha i radości istnienia przybył na spotkanie z bliskim sobie środowiskiem, w którym są ludzie pamiętający Wilno z czasów jego młodości, jak pani Więckiewicz. Przybył, co zostało przyjęte ze szczególnym wzruszeniem, wprost ze szpitala, gdzie musiał ratować szwankujące zdrowie.

O ukochanym Kardynale mówił przewodniczący dolnośląskiego „Civitas Christiana” Henryk Koch. Uczestnicy wzruszającej uroczystości dzielili radość ze spotkania z Dostojnym Jubilatem, wiernym przyjacielem i opiekunem goszczącej wspólnoty.

Spotkanie na Kuźniczej było znakomitą okazją do wyrażenia wdzięczności za dobro, jakiego doznało to środowisko od kardynała Gulbinowicza, Msze św. i modlitwy w intencji dolnośląskiej wspólnoty sprawowane na Jasnej Górze, w Henrykowie, Prudniku Lesie, we Wrocławiu w archikatedrze i bazylice św. Elżbiety, w siedzibie Stowarzyszenia, spotkania z załogami zakładów Inco Veritas w Borowie i we Wrocławiu, Lobbingiem Odrzańskim, wsparcie dla wielu inicjatyw „Civitas Christiana”, jak choćby Polsko-Czeskie Dni Kultury Chrześcijańskiej.

Wspólnota „Civitas Christiana” objęła jubileusze Księdza Kardynała modlitewnymi intencjami do Matki Boskiej Ostrobramskiej podczas ubiegłorocznej pielgrzymki do Wilna i do Matki Boskiej Częstochowskiej podczas tegorocznej XXX pielgrzymki na Jasną Górę 29 maja.

Henryk Koch podkreślał umiłowanie polskości, duszy naszego narodu na całej duszpasterskiej drodze kard. Gulbinowicza, poszanowanie godności drugiego człowieka, zrozumienie jego potrzeb i oczekiwań w podejmowanych wcale nierzadko przez Dostojnego Jubilata działaniach społecznych.

Słowa życzeń i szacunku kierowali do Kardynała obecni na spotkaniu naukowcy z wrocławskich uczelni, członkowie Lobbingu Odrzańskiego, uczestnicy Forum Gospodarczego w Krzyżowej, ludzie kultury, przedstawiciele różnych grup zawodowych, urbaniści i dziennikarze.

Obdarzony tak licznymi darami serca i umysłu Dostojny Jubilat dzielił się z zebranymi swoim bogatym doświadczeniem życiowym, mądrością życiową i kapłańską, gromadzoną po to, by dzielić się nią z bliźnimi. Przypomniał, że spotkanie na Kuźniczej odbywa się w dniu patronalnym św. Jadwigi, królowej Polski, postaci ważnej w naszych dziejach, która budowała najdalej na północny wschód wysunięty węgieł kultury łacińskiej poprzez związek małżeński z Władysławem Jagiełłą, który doprowadził do chrystianizacji Litwy. Kardynał Gulbinowicz podkreślał też wagę naszej współpracy z Kościołem w Czechach i czeskimi katolikami. Stamtąd przecież przed ponad tysiącem lat przyszło do nas chrześcijaństwo. Dziś my winni jesteśmy naszym czeskim braciom wsparcie w wierze.

Na sali panowała atmosfera prawdziwie chrześcijańskiej radości, iż wśród zebranych był znakomity mąż Kościoła, człowiek, który na swojej długiej kapłańskiej drodze potrafi tworzyć dobro, wspierać mądrość, zaszczepiać siłę niezbędną do wytrwania w tak wielu ludzkich sercach.

Być może w tym tkwi najgłębszy sens ludzkiego istnienia w wierności Chrystusowej Ewangelii i tak objawiają się znaki, które Bóg daje wspólnocie. Odczytywać je trzeba jako drogowskazy do nieba.

Oto sens i znaczenie czczenia megajubileuszy kardynała Gulbinowicza, jak je nazwał Henryk Koch.

zk