Dominującą grupę rysunkowych dzieł w bogatej kolekcji Barbary Piaseckiej Johnson tworzą prace poświęcone tematom sakralnym. Są to sceny ze Starego i z Nowego Testamentu oraz liczne wizerunki świętych.

Aż dwadzieścia lat musieliśmy czekać, by zobaczyć kolejną odsłonę prezentującą kolekcję dzieł sztuki Barbary Piaseckiej Johnson. W 1990 roku w komnatach Zamku Królewskiego odbyła się wystawa wybranych eksponatów tej kolekcji zatytułowana „Opus Sacrum”. Składała się ona z pięćdziesięciu obrazów i rysunków oraz czterdziestu rzeźb i obiektów rzemiosła artystycznego. Były to wyłącznie dzieła najwybitniejszych mistrzów sztuki europejskiej od średniowiecza po przełom XIX i XX wieku, i zgodnie z tytułem wystawy („Opus Sacrum”) przedstawiały tematy i sceny religijne. Można było wtedy podziwiać obrazy tak wspaniałych malarzy, jak Fra Filippo Lippi („Św. Jan Ewangelista”), Sandro Botticelli („Madonna z Dzieciątkiem i trzy anioły”), Łukasz Cranach Starszy („Madonna z Dzieciątkiem”), El Greco („Chrystus na krzyżu”), Caravaggio („Ekstaza św. Franciszka”), Rubens („św. Paweł”) czy Jan Vermeer van Delft („Św. Praksada”). Może warto jeszcze przypomnieć, iż aranżacje tej niezapomnianej ekspozycji opracował specjalnie zaproszony z Włoch Franco Zeffirelli, sławny scenograf i reżyser filmowy, autor m.in. takich głośnych filmów, jak „Brat Słońce i siostra Księżyc” (o św. Franciszku z Asyżu) czy „Jezus z Nazaretu”.

Światowy rynek sztuki, który ze względów czysto komercyjnych zainteresowany jest przede wszystkim wprowadzaniem nowych artystycznych postaw i tendencji, nie uległ w ciągu tych ostatnich dwudziestu lat żadnej zmianie. Sztuka przedstawiająca, nie mówiąc już o scenach religijnych, nie mieści się w obszarach twórczości promowanej przez międzynarodowych marszandów. Na tym więc tle współczesnego kolekcjonerstwa, ściśle związanego z nowinkarskimi propozycjami rynku sztuki, zbiory Barbary Piaseckiej Johnson jawią się jako głęboko przemyślane i jasno określone założenie opierające się na dwóch podstawach: fundamentalnych wartościach ideowych (chrześcijańskich) i najwyższych walorach artystycznych.

Giovanni B. Castello, „Pokłon Trzech Króli”

Potwierdza to nowa wystawa w warszawskim Zamku Królewskim zatytułowana „Mistrzowie rysunku” i ukazująca 87 dzieł rysunkowych, głównie autorstwa artystów francuskich i włoskich.

Wśród przeważnie czarno-białych lub sepiowych prac na papierze takich mistrzów jak Leonardo da Vinci, Sandro Botticelli, Guido Reni, Giovanni Battista Tiepolo i innych, swoimi barwami wyróżnia się gwasz na pergaminie Giovanniego B. Castello (1445?1539). Miniatura przedstawia scenę „Pokłonu Trzech Króli”, która choć opisana tylko w Ewangelii według św. Mateusza (Mt 2, 1?12), jest jednym z najczęściej przedstawianych w sztukach pięknych wydarzeń z życia Chrystusa. Badacze artystycznego dorobku tego cenionego przez współczesnych mu malarza doszukują się analogii z graficznymi pracami o tej samej tematyce mistrzów niemieckich Albrechta Dürera i Martina Schongauera.

Dziękując pani Barbarze Piaseckiej Johnson za możliwość pokazania jej kolekcji w Polsce, dyrektor Zamku Królewskiego prof. Andrzej Rottermund przypomniał: „Widzowie nie często mają okazję obcować z dziełami sztuki rysunkowej. Ze względu na kruchość i wrażliwość na światło podłoża, przeważnie papierowego, nie są one prezentowane szerokiej publiczności. Przechowywane w zamkniętych tekach i pudłach, udostępniane są jedynie wąskiemu gronu badaczy w celach naukowych”