Naszym zadaniem jest rozpalanie ognisk katolicyzmu społecznego i polskości

Uczestnicy I MOFK -S w Szeligach k. Ełku
Fot. Piotr Patejuk

W Szeligach k. Ełku odbyła się II sesja Międzyokręgowego Ośrodka Formacji Katolicko-Społecznej. Została ona zorganizowana przez Oddziały Okręgowe „Civitas Christiana” w Olsztynie i Białymstoku. W ramach sesji zaprezentowano materiał filmowy zawierający wypowiedź przewodniczącego Ziemowita Gawskiego na Górze Świętej Anny. Następnie przewodniczący nakreślił je i rozwinął trwającą obecnie konfrontację cywilizacji łacińskiej z cywilizacją, która wyrosła z oświeceniowego ducha Rewolucji Francuskiej. Ta sytuacja wymaga od nas działań zmierzających do odbudowania nowej jakości Polski, budowania od nowa kultury narodu. Wydaje się, że nie ma już żadnej świętości. Jak zaraza wylewa się kultura nihilistyczna i krępuje ducha narodu.

Przewodniczący Ziemowit Gawski przytoczył wypowiedź arcybiskupa Grenady, który powiedział, że dzisiejszy świat przypomina pociąg, którego lokomotywą jest kultura nihilistyczna. Pociąg ten z ogromną prędkością pędzi do przepaści, nieuchronnej katastrofy. Tego pociągu nie da się już zatrzymać – sprawy poszły tak daleko. Cóż więc robić? Trzeba wysiąść z tego pociągu, trzeba rozpalić ogniska, trzeba tańczyć i śpiewać, bo może ktoś będący w tym pociągu jeszcze to zauważy i zechce wysiąść z niego, zanim razem z pędzącym pociągiem runie w przepaść. Trzeba rozpalić ogniska normalności.

„Co zatem ze stowarzyszeniem na tle obecnej rzeczywistości?” – zapytał przewodniczący Ziemowit Gawski. Ma ono swoją nazwę, ma swoje imię. To imię je definiuje – jest Katolickim Stowarzyszeniem „Civitas Christiana”. Słowo „katolickie” sytuuje nas bardzo wyraźnie w hierarchii „Bóg – Honor – Ojczyzna”. W tradycji naszego środowiska mówimy: Bóg – człowiek – rodzina – naród. W tym porządku jedno wyrasta z drugiego i tak też jest zależne. Nasze stowarzyszenie nosi nazwę „civitas” – łacińskie określenie na społeczność. To społeczność zorganizowana, która ma wspólne cele, zadania, ideały. Do „civitas” dołączamy „christiana”, czyli wspólnotowość chrześcijańską. Tę cywilizację, w której od ponad tysiąca lat żyje i współkształtuje nasz naród.

Z tego wynika podstawowe zadanie, które sformułował bł. Jan Paweł II: „Budujcie civitas christiana”. To wcale nie znaczy: budujcie swoje stowarzyszenie. Znaczy: budujcie je na polskiej ziemi, aby Polska naprawdę stała się civitas christiana. Tą społecznością, która jest wierna swojej własnej tradycji, kulturze, w niej wzrasta, podnosi się. To do nas skierowane jest pytanie, na które powinniśmy sobie ciągle odpowiadać: jak to uczynić, co zrobić, żeby tak było?

Mówimy w stowarzyszeniu o potrzebie pracy formacyjnej, tzn. takiej pracy, która będzie przygotowywała i uzdalniała do podejmowania ważnych działań. W formacji mającej wymiar duchowy, katolicko-społeczny i patriotyczny, która ma działać poprzez zespoły formacyjno-zadaniowe.

Czym mają być zespoły formacyjno- zadaniowe? Mają być rozpalanymi ogniskami katolicyzmu społecznego i polskości. Na polskiej ziemi. Tymi ogniskami, o których mówił arcybiskup Grenady. Trzeba wysiąść z pociągu, który ciągnie lokomotywa pod nazwą „kultura nihilistyczna”, która ciągnie także naszą ojczyznę do grobu.

Niech zatem powstają ogniska katolicyzmu społecznego i polskości, które oby płonęły jak najmocniej, aby było ich jak najwięcej.

Z kolei Tomasz Nakielski, przewodniczący Oddziału Okręgowego w Olsztynie, po dokonaniu wprowadzenia do pracy Międzyokręgowego Ośrodka wystąpił z referatem o zrzeszeniach katolickich będących źródłem i przejawem życia Kościoła. Przedstawił charakterystykę pojęcia: formacja chrześcijańska. Zagadnienie nowych ruchów religijnych i ich zadań apostolskich jest bowiem cząstką większej całości zagadnień związanych z formacją chrześcijańską katolików świeckich. Przedstawił też szerszą charakterystykę zrzeszeń religijnych, jako jednego z niezwykle istotnych środowisk formacji. Następnie odniósł wspomniane treści do życia Kościoła na terenie Archidiecezji Warmińskiej. W Radzie Ruchów Katolickich Archidiecezji Warmińskiej, której przewodniczy Tomasz Nakielski, zgromadzonych jest niespełna 40 podmiotów. Z różnych przyczyn jakaś część działa poza radą. Trudno jednoznacznie odpowiedzieć, czy jest to liczba zadowalająca, ale z pewnośabsolcią te ruchy są bogactwem Kościoła warmińskiego.

Drugi dzień sesji rozpoczął się wykładem ks. dr. Dariusza Wojteckiego z Białegostoku, wykładowcy WSD Archidiecezji Białostockiej, UKSW w Warszawie, współautora dokumentu Konferencji Episkopatu Polski „W trosce o człowieka i dobro wspólne”, asystenta kościelnego Oddziału Okręgowego w Białymstoku. Uczestnicy sesji wysłuchali wykładu „Kim jest człowiek, że o nim pamiętasz?”. Wykładowca mówił o koncepcji społeczeństwa, która jest ściśle związana z koncepcją człowieka. Społeczeństwo może być: zbiorowością, wspólnotą osób, które mają swoją godność, są stworzone na obraz i podobieństwo Boże, a następnie odkupione przez Zbawiciela. W dalszej części wykładu ks. dr Dariusz Wojtecki mówił o świadomości przemijania, która towarzyszy każdemu z nas. Następnie mówił o ofercie zbawienia i odpowiedzi, którą znajdujemy w słowie Bożym. O zadaniu człowieka – odkryciu planu Bożego. Całe życie człowieka powinno być skierowane na tę rzeczywistość. Życie ma sens, gdy odkryjemy plan Bożej miłości i go realizujemy. Trzeba go naprawiać, inwestować, daje nam wówczas kierunek, sens życia. Przychodzi spełnienie, głęboka radość…

Na koniec uwagę słuchaczy skupił wykładowca na koncepcji społeczeństwa obywatelskiego, która w Polsce ciągle nie istnieje. Kto jest dla kogo? Lęk, który nas ogarnia, przenosi się w przestrzeń społeczną. Boimy się zakładać rodziny, mieć dzieci, boimy się starości, oddając rodziców do domów starości. Byle nie uwzględniać trudu i odpowiedzialności. Przestrzeń wolności może być skierowana ku dobru, pięknu i prawdzie, ale może też być samowolą w służbie swoim zmysłom. Nie potrafimy się cieszyć, że Bóg nas wybrał przed stworzeniem świata. Skupiamy się na pytaniu: co ja z tego będę miał? Ale: jak żyć, aby podobać się Panu Bogu? Odwrócenie tej logiki powoduje swoistą rewolucję… Kim naprawdę jest człowiek? Dzieckiem Boga…

Jako współautor dokumentu Konferencji Episkopatu Polski „W trosce o człowieka i dobro wspólne” ks. dr Dariusz Wojtecki dokonał również wprowadzenia do jego treści, bo uczestnicy sesji w kolejnym punkcie programu, podzieleni na grupy, opracowywali poszczególne rozdziały, aby na koniec dokonać podsumowania i dyskutować nad ważnymi kwestiami poruszanymi w dokumencie.

Sesję zwieńczyła Msza św. w kościele pw. bł. Rafała Kalinowskiego w Ełku.