Postać ks. Bolesława Domańskiego (1872-1939) jest ciągle żywa w świadomości mieszkańców rodzinnego Pomorza a zwłaszcza Krajny i Kaszub. Jego korzenie były związane z Kaszubami. Z rodzinnej ziemi, z tradycji rodzinnej wyniósł szacunek dla solidnej pracy, nauki, ofiarnej służby społeczeństwu oraz zaangażowanie w działanie na rzecz polskości. Na miejsce wręczenia nagrody jego imienia wybrano Lębork, urocze miasto nad Łebą. Uroczystość odbyła się w sali sesyjnej neogotyckiego ratusza. Laureatów i gości powitał Waldemar Jaroszewicz przewodniczący Oddziału Pomorskiego. Nagrody wręczył Jacek Stróżyński przewodniczący Kapituły Nagrody mającej siedzibę w Pile.

Od lewej: Jerzy Wiktor Podlewski wójt gminy Zakrzewo, Piotr Hoffmann (przyjął nagrodę w imieniu Barbary Tuptyńskiej z Brodnicy), Marianna Filip, biskup Jan Bernard Szlaga, ks. płk Sławomir Żarski
Fot. Karol Irmler

Większość swego kapłańskiego życia ks. Domański spędził w Zakrzewie, małej wsi koło Złotowa, czyniąc z niej centrum życia politycznego, społecznego, kulturowego Polaków w Niemczech. Przyczynił się do zmian gospodarczych i zamożności Polaków w całym powiecie złotowskim. Rozbudził życie religijne i poczucie narodowe. Mówił o tym podczas uroczystości red. Maciej Roślicki, prezes Stowarzyszenia „Służymy innym” im. ks. dr. B. Domańskiego, zwracając uwagę na aktualność Pięciu Prawd Polaków ogłoszonych na Kongresie Berlińskim w 1938 r.: „Jesteśmy Polakami. Wiara ojców naszych jest wiarą naszych dzieci. Polak Polakowi bratem. Co dzień Polak Narodowi służy. Polska matką naszą, nie wolno mówić o matce źle.”

Celem Nagrody im. ks. dr. Bolesława Domańskiego, ufundowanej przez Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”, jest nie tylko popularyzowanie postaci patrona, ale także ludzi, podobnie jak on wyjątkowych. Wyróżniamy osoby, które postawę chrześcijańską łączą z twórczą pracą naukowo-oświatową, kulturalną i społeczno-gospodarczą. Wyrażana wdzięczność, uznanie i szacunek za dokonania laureatów, wskazują na rolę i wagę pracy społecznej jako współczesnego wyrazu autentycznej postawy patriotycznej.

W tym roku nagrodzeni zostali: – biskup prof. dr hab. Jan Bernard Szlaga ordynariusz pelpliński – za działalność naukową i pasterską. Wiele lat kierował Katedrą Egzegezy Ksiąg Narracyjnych Nowego Testamentu na KUL. Był prorektorem tej uczelni. Współpracował przy redagowaniu Encyklopedii Katolickiej (do 1996 r.). W 1996 został wybrany na przewodniczącego Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski. Jest członkiem Rady ds. Ekumenizmu.

– Jerzy Wiktor Podlewski – za wybitne zasługi dla społeczeństwa i gminy Zakrzewo. Sprawuje urząd wójta gminy Zakrzewo. Od 36 lat cieszy się pełnym zaufaniem mieszkańców. Kontynuuje działania ks. Patrona na polu gospodarczym. Ma tutaj wspaniałe osiągnięcia. Zakrzewo należy do najlepiej utrzymanych gmin na Pomorzu. Z inicjatywy wójta, Zakrzewo szczyci się herbem przedstawiającym Matkę Bożą Radosną i Znak Rodła.

– Marianna Filip – za pracę z osobami i rodzinami zagrożonymi wykluczeniem społecznym. Godnie wypełnia testament ks. Patrona w działalności społecznej. Od wielu lat jest przewodniczącą Zarządu Miejskiego Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Lęborku. W społeczności lokalnej cieszy się wielkim autorytetem. Wspólnie z władzami samorządowymi miasta i powiatu organizuje pomoc ludziom chorym, starszym i ubogim. W pomieszczeniach udostępnionych przez ks. Henryka Krenczkowskiego, proboszcza parafii, stworzyła świetlicę socjoterapeutyczną „Betlejem”, gromadzącą dziesiątki dzieci, które przygarnęła z pobliskich ulic.

– ks. pułkownik Sławomir Żarski – za integrację społeczeństwa Wrocławia w duchu chrześcijańskim i narodowym. Jest człowiekiem wielkiego serca i doskonałym organizatorem. W 1995 r. został uhonorowany godnością Capellus di Sua Sanita przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Szczególnym jego sukcesem jest praca we wrocławskiej farze, która podczas jego duszpasterskiej posługi została wyniesiona do godności Bazyliki Mniejszej. Parafia św. Elżbiety w Wrocławiu stała się w krótkim czasie centrum integracyjnym i kulturalnym Wrocławia, ważnym miejscem współtworzącym tożsamość wrocławian. Od 2004 r. ksiądz pułkownik pełni funkcję wikariusza generalnego Wojska Polskiego.

– Barbara Tuptyńska – za działalność na rzecz osób niepełnosprawnych. Zawsze była człowiekiem otwartego serca, który wychodził naprzeciw wszystkim potrzebującym, ale szczególnie osobom niepełnosprawnym i doskonale zna problemy tych ludzi, ich rodzin. Założyła w Brodnicy Towarzystwo Rodziców Dzieci Specjalnej Troski. Utworzyła warsztaty terapii zajęciowej. Od 1998 organizuje Festiwale Artystyczne Osób Niepełnosprawnych, które dzisiaj mają już rangę ogólnopolską. W 2000 r. zorganizowała Festiwal Pieśni Biesiadnej dla osób niepełnosprawnych. Była pomysłodawcą utworzenia w Brodnicy świetlicy i biblioteki dla osób niepełnosprawnych. Od 2005 r. pełni funkcję przewodniczącej Wojewódzkiej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych przy marszałku województwa kujawsko-pomorskiego.

Sylwetkę patrona nagrody przybliżył red. Maciej Roślicki
Fot. Karol Irmler

Artykuł ukazał się w numerze 06/2007.