Oddaniem modlitewnego hołdu pomordowanym pod ścianą straceń w niemieckim obozie koncentracyjnym Auschwitz oraz złożeniem kwiatów w celi śmierci św. Maksymiliana Kolbe rozpoczęła się 20 maja XXX Sesja Kolbiańska. Organizowana przez katolickie stowarzyszenie „Civitas Christiana” w Oświęcimiu, Centrum św. Maksymiliana w Harmężach, Starostwo Powiatowe, Urząd Miasta oraz Państwową Wyższą Szkołę Zawodową w Oświęcimiu wpisała się w obchody roku św. Maksymiliana i 70. rocznicę jego męczeństwa.

W sesji uczestniczyli: posłanka PiS Beata Szydło, prezydent Oświęcimia Janusz Marszałek, starosta oświęcimski Józef Krawczyk, sekretarz rady głównej „Civitas Christiana” Henryk Koch, członkowie stowarzyszenia z południowej Polski, franciszkanie z Harmęż i Rychwałdu, liczna grupa uczniów oświęcimskich.

Przesłaniem sesji było „Przekraczać własne życie” i jaki ma to sens dla współczesnego człowieka. Nauczycielem w tej sprawie był św. Maksymilian oraz wielu mu podobnych, „którzy przekraczają własne życie dla zgodności z tym, co znajduje zaszczytną pochwałę, lecz mało naśladowców” przypomniał prowadzący obrady Edward Szpoczek. Zaproszeni wykładowcy w swoich wypowiedziach skoncentrowali się na św. Maksymilianie, który nie tylko oddał życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka, ale wszystkie, poprzedzające to wydarzenie myśli, decyzje i czyny ukierunkowywał na miłość do Boga, Maryi i ludzi, co wynikało z Dziejów Apostolskich, gdzie czytamy: „Będziecie moimi świadkami” (Dz 1, 8) i Ewangelii: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13).

Ojciec prof. Leon Dyczewski OFMConv z KUL nie miał wątpliwości, że św. Maksymilian był owszem świadkiem Jezusa, wręcz bohaterem, ale w stopniu najwyższym był „Szaleńcem Miłości”. Jego życie rodzinne i zakonne, działalność duszpasterska, wydawnicza, misyjna w Japonii, postawa wobec Żydów, którym udzielił schronienia w Niepokalanowie, odważna walka z wrogami Kościoła, wreszcie świadectwo wiary i miłości po aresztowaniu i osadzeniu w obozie wobec więźniów i prześladowców musiało doprowadzić go do decyzji podczas apelu obozowego.

Wykładowcy i organizatorzy XXX Sesji Kolbiańskiej z grupą teatralną Verbum

Analizę życia św. Maksymiliana przeprowadził o. prof. dr hab. Grzegorz Bartosik OFMConv z UKSW. Wyjaśnił, jak rozumieć słowo szaleniec, gdy odnosi się to do św. Maksymiliana – „szaleńca Niepokalanej”. Słowo to oznacza radosną, dynamiczną postawę życiową zmierzającą do czynienia dobra mimo pojawiających się ogromnych trudności. W życiu o. Kolbego było bardzo wiele przeciwności zarówno zewnętrznych, np. masoneria, ateizm, jak i wewnątrz zakonu, bo burzył utarte schematy, porywał się z „motyką na słońce”. Był uznawany za „wariata”, który wymyślał coś, co dla przeciętnych wydawało się nie do zrealizowania, na przykład budowa klasztoru w Niepokalanowie na bagnistym terenie, wydawnictwo, Rycerstwo Niepokalanej, radio i telewizja, placówki misyjne na Dalekim Wschodzie. Szaleńczo zapatrzony w Maryję docierał za Jej wstawiennictwem do Jej Syna, który wspierał dzieła tego „Don Kichota”.

Doktor Marek Rembierz z UŚ w Katowicach spojrzał na św. Maksymiliana okiem filozofa inspirowanego myślami Karola Wojtyły (Osoba i czyn) o. Józefa Bocheńskiego, Tadeusza Kotarbińskiego, ks. Józefa Tischnera. Przypomniał, że o. Kolbe był beatyfikowany jako wyznawca, a dopiero później, głównie dzięki bł. Janowi Pawłowi II, kanonizowany jako męczennik. Przeprowadzona analiza antropologiczna życia, a zwłaszcza czynu o. Kolbego pokazała, że nie był on dziełem zbiegu okoliczności lub awersji religijnej jego oprawców. Podczas obozowego apelu o. Maksymilian podjął przez lata świadomie kształtowaną decyzję o oddaniu swojego życia, by właśnie je przekroczyć. Nie unicestwić, uciec od jego trudu, ale opowiedzieć się po stronie jego godności, wielkości, która prowadzi ku przyszłości. Bo ta ofiara, to danie siebie, zmierzała do pełnego odzyskania siebie, co w obozie miało ogromne znaczenie etyczno-moralne dla niego i współwięźniów.

Sesję zakończył występ grupy teatralnej „Verbum” z Zespołu Szkół nr 1 w Oświęcimiu pod kierownictwem Anny Chodackiej. Korzystając z obrazów byłych więźniów obozu Mieczysława Kościelniaka, Mariana Kołodzieja i archiwalnych zdjęć z muzeum, przedstawili Mękę Świętego Maksymiliana Marii Kolbego na podstawie dramatu Kazimierza Brauna Maximilianus.