Profesor Józefina Hrynkiewicz, ksiądz profesor Jerzy Lewandowski, profesor Józef Borzyszkowski, Leszek Mądzik i ojciec Daniel Ange odebrali w Galerii Porczyńskich w Warszawie tegoroczną nagrodę imienia Włodzimierza Pietrzaka, której fundatorem jest Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Nagroda honoruje i inspiruje twórczość i działalność w dziedzinie kultury i nauki, będące wyrazem postaw właściwych dla chrześcijańskiego humanizmu.

Tym samym laureaci uhonorowani laurem Pietrzakowym 26 czerwca w Galerii Porczyńskich w Warszawie dołączyli do szanownego grona nagrodzonych twórców kultury i nauki. Wspomnę tu tylko kilka nazwisk z tego szacownego grona: Augustyn Bloch, Roman Brandstaetter, Ernest Bryll, Paweł Jasienica, Jacek Kaczmarski, Krzysztof Kolberger, ksiądz Jan Twardowski, Włodzimierz Fijałkowski, ksiądz Marek Starowieyski, ojciec Jan Góra.

Ziemowit Gawski otwierając uroczystość wręczenia nagród 61. edycji, mówił laureatów tegorocznej nagrody łączy troska o człowieka w różnych wymiarach, z perspektywy różnych dziedzin, które reprezentują. Przewodniczący Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” podkreślił, że troska o człowieka jest rysem charakterystycznym kultury polskiej i za to, że tę kulturę polską laureaci sobą reprezentują i ubogacają, serdecznie im dziękujemy.

Kapituła nagrody 15 maja w składzie: ks. bp dr. Wiesław Mering, ordynariusz Diecezji Włocławskiej – przewodniczący kapituły, ks. bp Marian Duś, wiceprzewodniczący kapituły, ks. bp dr hab. Andrzej Franciszek Dziuba, i ze strony stowarzyszenia: Ziemowit Gawski, Karol Irmler, Marek Koryciński, Zbigniew Borowik – sekretarz, przyznała pięć nagród w kategoriach: nagroda specjalna, nagroda naukowa, nagroda artystyczna oraz nagroda zagraniczna.

Miłość do małej Ojczyzny

Nagrodę specjalną przyznano profesorowi Józefowi Borzyszkowskiemu – za prace naukowe i publicystyczne oraz za promocję kultury, dziejów i religii Kaszubów oraz całej „małej Ojczyzny” pomorskiej. Laudację wygłosił bp Wiesław Mering, o laureacie mówił: „Człowiek o niespożytej energii, społecznik, znawca Kaszubów i Kaszub, jest piewcą piękna swojej małej ojczyzny, czyli Pomorza”. Profesor Józef Borzyszkowski po studiach rozpoczął karierę naukową, uzyskując w 1992 r. tytuł profesora nauk humanistycznych. Pracuje na w Instytucie Historii Uniwersytetu Gdańskiego, pełni funkcję prorektora Elbląskiej Uczelni Humanistyczno- Ekonomicznej. Specjalizuje się w historii Polski i historii powszechnej wieków XIX–XX. Od 1986 do 1992 r. był prezesem zarządu głównego Zrzeszenia Kaszubsko- Pomorskiego. Zajmował stanowisko przewodniczącego zarządu Fundacji Biblioteki Gdańskiej, jest założycielem i prezesem Instytutu Kaszubskiego. W latach 1990–1996 był wicewojewodą gdańskim. Od 1991 do 1993 r. był senatorem, wybranym z listy ZKP. Należał do klubu parlamentarnego KLD i następnie PPL. Podczas laudacji ks. bp Wiesław Mering mówił: – Profesor jest osobą otwartą na współpracę z przedstawicielami różnych dyscyplin naukowych. Swoim entuzjazmem skutecznie zapala innych, co przynosi plon w postaci najrozmaitszych sesji, konferencji, seminariów naukowych.

Leszek Mądzik
Fot. Radosław Kieryłowicz

To jest bardzo cicha praca

Nagrodę naukową otrzymała profesor Józefina Hrynkiewicz, za badania nad „kwestią społeczną” w Polsce oraz modelem polityki społecznej ze szczególnym uwzględnieniem problematyki demograficznej. – To, co robię, wymaga kontynuacji. Zmiany społeczne, które zachodzą dzisiaj w Polsce, wymagają bardzo istotnej i wielkiej pracy, wymagają zrozumienia przyczyn pewnych zjawisk, którym musimy zapobiegać lub przeciwdziałać – mówiła wzruszona profesor J. Hrynkiewicz. – W „Civitas Christiana” znalazłam środowisko, z którym bardzo chętnie i systematycznie współpracuję – kontynuowała – to jest to środowisko, które dobrze rozumie procesy demograficzne i te procesy, które dzisiaj zachodzą w rodzinie, a których nie można ignorować.

Józefina Hrynkiewicz, absolwentka Wydziału Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego, adiunkt, a następnie profesor nadzwyczajny w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego (od 1988, wcześniej W latach 1997–2006 była rektorem Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach. Specjalizuje się w uwarunkowaniach i strategii rozwoju polityki społecznej, uwarunkowaniach społecznych rozwoju demograficznego oraz rozwoju samorządów społecznych, ruchów i inicjatyw obywatelskich. Jest autorem licznych książek i artykułów, a także ekspertyz, opinii i projektów badawczych z zakresu polityki społecznej. Współpracowała z takimi instytucjami jak: Instytut Spraw Publicznych od 2000 r., KSAP (od 1998), ZUS (przewodnicząca Rady Nadzorczej II Oddziału ZUS w Warszawie w latach 1996–1998), z Biurem Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu RP (w latach 1991-1995), Kancelarią Senatu RP (od 1990). W latach 1992–1993 doradca rządowy ds. polityki społecznej, następnie w latach 1994–1996 sekretarz Rady Nadzorczej Polskiego Radia SA, a w latach 1992–2002 była członkiem i wiceprzewodniczącą Rady Społeczno-Ekonomicznej przy Rządowym Centrum Studiów Strategicznych. Lata 2006–2008 to pełnienie funkcji dyrektora Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. Od 2001 roku jest członkiem Rady Społecznej Episkopatu Polski, od 1999 roku wiceprzewodniczącą Rządowej Rady Ludnościowej, a od lipca 2007 członkiem Rady Służby Publicznej przy Prezesie Rady Ministrów.

Prof. Józef Borzyszkowski i prof. Józefina Hrynkiewicz
Fot. Radosław Kieryłowicz

Nauka wielkiego Prymasa

Nagrodę naukową otrzymał ksiądz profesor Jerzy Lewandowski, za badania nad nauczaniem, myślą i posługą Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Polski, oraz za czynne zaangażowanie się w pastoralną wizję pracy Kościoła w Polsce. Ks. prof. Jerzy Lewandowski jest absolwentem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego i Uniwersytetu w Strasburgu. Tematem jego rozprawy doktorskiej zatytułowanej „Naród w dziejach zbawienia” była koncepcja narodu w nauczaniu kardynała Stefana Wyszyńskiego. Rozprawa została wydana również w języku francuskim. Postać wielkiego prymasa stała się przedmiotem badania, ale w szczególnej formie to jest z perspektywy pastoralnej, poddając badaniu jego posługę kapłańską. Obecnie ksiądz profesor jest kierownikiem Sekcji Teologii Dogmatycznej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz profesorem w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Spotkanie z drugim człowiekiem

Nagrodę artystyczną przyznano Leszkowi Mądzikowi, twórcy Sceny Plastycznej KUL za całokształt twórczości artystycznej, podejmującej z pasją pytania egzystencjalne człowieka oraz znajdowanie odpowiedzi na nie w przestrzeni sacrum. Leszek Mądzik to scenograf i reżyser teatralny. Ukończył Liceum Plastyczne w Kielcach. Bez powodzenia próbował dostać się do Akademii Sztuk Pięknych, sześciokrotnie, studiował historię sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W 1969 roku założył Scenę Plastyczną KUL, gdzie po roku zaczął wystawiać przedstawienia (pierwszym była oparta na scenariuszu Mądzika sztuka Ecce Homo wystawiona 24 marca 1970 roku). W przedstawieniach Mądzika dominuje ruch, obraz, a nadrzędną rolę pełni według twórcy światło. Jego interpretacjom towarzyszy także warstwa dźwiękowa, natomiast nie ma słowa. Sztuki prezentowane na deskach Sceny Plastycznej KUL prezentują filozoficzną refleksję o życiu i przemijaniu. Ta refleksja bardzo często bierze się z konkretnych przeżyć artysty. Leszek Mądzik współpracował m.in. z Ireną Byrską, Mieczysławem Kotlarczykiem, Jerzym Zawieyskim czy Teatrem Gong 2. Tworzył także w teatrach dramatycznych w Lublinie (Teatr im. Juliusza Osterwy), Łodzi i Warszawie (Teatr Studio) oraz z Teatrem Lalki i Aktora im. Hansa Christiana Andersena w Lublinie. Obecnie współpracuje z wieloma uczelniami teatralnymi w Polsce i na świecie, jest wykładowcą w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. W 1997 roku wyreżyserował swoją własną sztukę Pętanie na potrzeby Teatru Telewizji. Był tam też autorem scenariusza i scenografii. Jest honorowym obywatelem Kielc.

Głosiciel nadziei

Nagroda zagraniczna trafiła do ojca Daniela Ange, twórcy Szkoły Modlitwy i Ewangelizacji „Młodość-Światło” (Jeunese- Lumiere) – za pełną pasji pracę nad ewangelizacją młodych poszukujących Boga. O. Daniel Ange był członkiem benedyktyńskiej wspólnoty „Matki Bożej Ubogich”, potem misjonarzem i pustelnikiem, napisał wiele książek. Na początku lat 80. opuścił pustelnię i przyjął święcenia kapłańskie. Postanowił poświęcić się ewangelizacji i docieraniu do ludzi najbardziej oddalonych od Boga. W 1984 roku założył na południu Francji międzynarodową szkołę modlitwy i ewangelizacji dla młodych „Młodość-Światło” (Jeunesse-Lumiere). To wielki orędownik komunii między kościołami siostrzanymi Kościołem katolickim, greko-katolickim i prawosławnym.

Warszawską uroczystość zakończył występ zespołu „Kształty słów” skupionego wokół Stowarzyszenia „W Stronę Sztuki” z Lublina zajmującego się wspieraniem utalentowanej artystycznie młodzieży.

Patrycja Guevara-Woźniak

Artykuł ukazał się w numerze 08-09/2008.