XVI Łomżyńskie Dni Społeczne, które odbyły się 10 grudnia 2011 r., były poświęcone postaci św. Maksymiliana Marii Kolbego. Konferencję zorganizowały Akademia Społeczna oraz Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” w Białymstoku i Łomży. Patronem medialnym było Diecezjalne Radio Nadzieja w Łomży.

Zgromadzonych w auli Wyższego Seminarium Duchownego im. Papieża Jana Pawła II w Łomży powitał rektor seminarium ks. dr Wojciech Nowacki, który przypomniał sylwetkę św. Maksymiliana i wspomniał o 2011 r., który był Rokiem Świętego Maksymiliana, a odbywające się spotkanie jest jego zwieńczeniem.

Następnie zgromadzonych powitał dr Tadeusz Kowalewski z Akademii Społecznej w Łomży, inicjator i organizator szesnastu edycji Dni Społecznych w Łomży.

Pierwszy referent dr Krzysztof Sychowicz (IPN Białystok), mówił o wystawie poświęconej postaci o. Kolbego w 70. rocznicę jego męczeńskiej śmierci. Wystawa została przygotowana przez IPN Białystok przy współpracy Stowarzyszenia „Rycerstwo Niepokalanej” Archidiecezji Białostockiej w oparciu o zbiory oo. Franciszkanów z Niepokalanowa. Zgromadzeni mieli okazję obejrzeć m.in. oryginalne zdjęcia o. Maksymiliana Kolbego, jak również zdjęcia miejsc, w których przebywał – od Grodna przez Japonię aż po Oświęcim.

Nstępnie o. prof. dr hab. Leon Dyczewski z Akademii Społecznej w Lublinie, profesor KUL wspomniał o swojej książce „Źródła wielkości”, która stanowiła podstawę jego wystąpienia „Święty Maksymilian – obrońca i patron godności i praw człowieka”. Prelegent przypomniał, że św. Maksymilian oddał życie za współwięźnia w obozie w Oświęcimiu – Franciszka Gajowniczka. Według ojca profesora postawa św. Maksymiliana była ukoronowaniem wszystkich ofiar poniesionych w czasach okupacji, gdyż podobnie jak on kilka innych osób również oddało życie za współwięźniów. O. Leon Dyczewski podkreślił, że dzięki postawie Maksymiliana odrodziła się znowu wiara w to, że prawdziwy świat ciągle istnieje, a ich oprawcy nie muszą go ostatecznie zniszczyć. Był to także symbol zwycięstwa nad całym systemem pogardy. Ojciec Profesor nazywa sposób postępowania św. Maksymiliana „metodą bezprzemocową”, którą proponowali światu także m.in. Mahatma Ghandi czy Martin Luther King.

Ks. prof. dr hab. Tadeusz Guz (KUL) w swoim wystąpieniu „Podstawy myśli filozoficznej św. Maksymiliana Marii Kolbego” odwołał się do filozoficznych tekstów świętego. Kolbe widział upodabnianie się człowieka do Boga jako ciągłą wędrówkę krokami nieskończonymi, do wieczności. Uważał on, że jedyną przyczyną wszelkiego istnienia jest sam Bóg i to do niego człowiek powinien się odwoływać.

Kolejny prelegent ks. infułat Stanisław Strzelecki z Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku mówił o Rycerstwie Niepokalanej jako dziele św. Maksymiliana. Rycerstwo Niepokalanej zostało założone przez Maksymiliana Kolbego w 1917 r. i było m.in. reakcją na zajścia 16 października 1917 r. w Rzymie, gdzie odbywały się manifestacje z czarnymi sztandarami, gdy świętowali wrogowie Kościoła 200. rocznicę powstania masonerii. Do głównych zadań rycerstwa należała obrona i ekspansja wiary w Boga w imieniu Maryi. Od stycznia 1922 r. jako oficjalny organ prasowy rycerstwa ukazuje się „Rycerz Niepokalanej”. Ks. Strzelecki przybliżył słuchaczom plan św. Maksymiliana, który chciał, aby ta organizacja strzegła wiary w Boga, opiekowała się wyznawcami wiary katolickiej i nawracała heretyków. Według ks. infułata św. Maksymilian zalecał rycerstwu dwa rodzaje prostych środków: naturalne i nadprzyrodzone. Do pierwszych należy świadectwo dobrego chrześcijańskiego życia, modlitwa, pokuta oraz trud zbawienia, własnego i innych. Drugie to czerpanie z dobrych środków społecznego przekazu, autentycznej kultury, a także odpowiedzialne zaangażowanie w sprawach publicznych rozumiane w sensie troski o dobro wspólne.

Ks. prałat Henryk Korża, ukazał św. Maksymiliana jako patrona „Ruchu Trzeźwości”. Ksiądz Prałat nazwał alkoholizm dżumą, która zabija człowieczeństwo w ludziach. Członkowie Ruchu dzielą się na: MI1 „Rycerstwo dla wszystkich” – każdy może do nich należeć, jeśli nieobce są mu problemy związane z uzależnieniami i również chce nieść pomoc innym. To rycerstwo wypełniali swoim życiem m.in. kard. Stefan Wyszyński i Jan Paweł II. Kolejną grupą jest MI2, która stanowi elitę rycerstwa. Jej członkowie gromadzą się, mają prawa tak jak inne stowarzyszenia. Ostatnia z grup to MI3, która znajduje się przy Komisji Episkopatu Polski. Główną zasadą „Ruchu Trzeźwości” jest oddanie Niepokalanej, aby „promieniować na otoczenie, zdobywać dla niej dusze, by przed nią także serca bliźnich się otwarły”.

Andrzej Dyczewski z Akademii Społecznej w Lublinie ukazał „Obraz Ojca Maksymiliana Kolbego w poezji”. Posłużył się trzema wierszami. Pierwszym z nich był utwór ks. Jana Twardowskiego „O umarłych, którzy się chwalą”. Postaci, które zostały przedstawione w wierszu chwalą się, w jaki sposób umarli. Jednak gdy bramy niebios przekracza św. Maksymilian, wszyscy milkną. Utwór byłego żołnierza Armii Krajowej Macieja Kononowicza „Ojciec Kolbe”. Zakonnik został w nim przedstawiony jako człowiek z długa brodą, pielgrzym oraz więzień. Autor porównał go do Don Kichota, który „w cudzy los wtargnął, w cudzy zgon”. Wiersz Zbyszko Bednoża „Kolbe – dobry apostoł”ukazuje misyjna działalność zakonnika, szerzącego Dobrą Nowinę na całym świecie.

XVI Łomżyńskie Dni Społeczne zakończono modlitwą „Anioł Pański”, poprowadzoną przez rektora WSD w Łomży, ks. dra W. Nowackiego.