WIESŁAW JANUSZ MIKULSKI

Przypomnienie w okresie Wielkiego Postu sugestywnie dawniej obrazowanych naszych grzechów może być przyczynkiem do przemyśleń dotyczących dobra i zła, występku i cnoty

Urodził się w 1959 r. w Ostrołęce. Ukończył teologię w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie (dzisiejszy Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego), studia podyplomowe filologii polskiej o specjalności nauczycielskiej w Wyższej Szkole Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku (dzisiejsza Akademia Humanistyczna im. A.Gieysztora) oraz bibliotekarstwo w Państwowym Studium Kulturalno- Oświatowym i Bibliotekarskim w Ciechanowie. Debiutował jako poeta w 1992 r. na łamach „Zielonego Sztandaru”. Dotychczas ukazały się jego zbiory wierszy: „Ikar” (1995), „Dotykanie nieba” (1997), „Opadanie czasu” (2000), „Krajobrazy ciszy” (2002).

Wiesław Mikulski jest współautorem wielu antologii poezji, m.in.: „A Duch wieje kędy chce…” (Lublin 1994), „Modlitwy znane i na nowo odkryte” (Kraków 1996), „Miłość jak ziarno odwagi. Antologia poezji religijnej” (Białystok 2000), „Ogrody przeobrażeń” (Łódź 2001), Tom VI „Antologii Poezji Emigrantów” (USA 2001), „Krzyż – Drzewo Kwitnące” (Warszawa 2002), „Furtka słońca …” (Bydgoszcz 2004). Poezje Mikulskiego były publikowane w kilkuset pismach krajowych i polonijnych oraz na antenie kilku rozgłośni radiowych.

Wiesław Mikulski publikował w wielu pismach. Jest autorem książek: „35 lat naszej wspólnej drogi. Monografia Zespołu Szkół Zawodowych Nr 4 im. Adama Chętnika w Ostrołęce (1968 – 2003)”, „Dzieje ostrołęckiej <> . Monografia Zespołu Szkół Zawodowych Nr 4 im. Adama Chętnika w Ostrołęce (1968 – 2005)”.

Został odznaczony przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem Zasługi oraz przez Ministra Edukacji Narodowej – Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Otrzymał Nagrodę Zarządu Miasta Ostrołęki i odznakę honorową „Za zasługi dla miasta Ostrołęki”. Od redaktora naczelnego tygodnika „Niedziela” otrzymał medal „Mater Verbi”. Jest członkiem Związku Literatów Polskich.

Z cyklu „Tango słońca”

* *

kiedy otwieram bramy ciszy prowadzące do Ciebie orzeźwiający chłód świątyni ogarnia moja twarz

Twoje słowa ziarna wśród chwastów spraw wypuszczają pędy miłości w kształcie krzyża

dziękuję Ci za Twój Boski dom za spokój serca pokój który dajesz

Z cyklu „Tańczący pegaz”

* *

naucz mnie liczyć czas w banku Twojej łaski wyłuskiwać z kłosów dni ziarna Twego chleba

naucz mnie przepływać cieśniny ciszy do następnego świtu gdy niebo zamulone mgłą nie skrzy się gwiazdami

naucz mnie wzbijać się jak Ikar w niebo i nigdy nie opaść nie opaść na ziemię … Z cyklu „Tulipany w słońcu”

* *

bohaterom wojen i powstań polskich

w głębi ciebie tkwią

odłamki czasu

ślady gruzu na stopach zapach spalonych ulic którymi kiedyś spacerowałeś wśród kwitnących drzew teraz rozgrzane słońcem kamienne tablice płoną w ciszy znicze i pamięć tamtych lat …

Z cyklu „Wiry słońca”

DZISIAJ RANO

obudziłeś mnie nastawionym budzikiem kwarcowym jeszcze słońca było mało na niebie

jeszcze chmury wałkoniły się z wiatrem niosąc deszcz gdy przetarłem oczy stanąłem pod Twym Krzyżem i patrzyłem na Wizerunek Matki odlanej z gipsu i modliłem się wśród chmur w kąciku ciemnego pokoju …

Z cyklu „Przyjdź”

W CHOROBIE … MÓDL SIĘ …

pij wodę żywą ze zdrojów Pisma świętego …

ona ożywia duszę i daje siły ciału

Z cyklu „Wycieczki pamięci”

DZISIAJ W POLSCE

r o s n ą n a m o r d e r y

b o h a t e r y maleje miłość …

Z cyklu „Wołanie świtu”

* *

Noc to zimna drabina osamotnienia zroszona deszczem przewiana chłodem. Coraz wyżej i boleśniej do nieba …

Z cyklu Ikar

Twój Krzyż

to mój drogowskaz który na drodze stoi

i ściąga burz pioruny i deszcz do oczu moich

Twoje Pismo na drodze mojej świeci

jak słońce co oświeca ogrzewa i piecze …

WIESŁAW JANUSZ MIKULSKI

Najnowszy numer kwartalnika nosi tytuł "Praca przyszłości - przyszłość pracy"