Rekolekcyjne Dni Skupienia dla członków Oddziału Okręgowego Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” w Toruniu odbyły się w dniach 16-18 marca

Około 30 członków Oddziału Okręgowego Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” z Torunia uczestniczyło w trzydniowych Rekolekcyjnych Dniach Skupienia, które odbyły się w Diecezjalnym Domu Rekolekcyjnym pw. św. Wojciecha na bydgoskich Piaskach. Rekolekcje głosił ks. prałat dr Roman Kneblewski, asystent kościelny Stowarzyszenia dla oddziałów w Bydgoszczy i Ślesinie. Nauki rekolekcyjne nosiły tytuł „Zwrócić się ku Chrystusowi”.

Podczas pierwszej konferencję rekolekcjonista zwrócił uwagę na słuchanie Słowa Bożego. Przytoczył pytanie, jakie Jezusowi zadał jeden z uczonych w Piśmie: „które jest pierwsze ze wszystkich przykazań” i odpowiedź Jezusa: „Pierwsze jest: ťSłuchaj Izraelu, Pan Bóg nasz, Pan jest jedyny…Ť”. Chodzi o to, aby nie było czczej gadaniny, ale „zwrócenie się ku Chrystusowi” całym naszym sercem. Ważna jest nasza postawa, nasze skupienie na modlitwie i adoracji. Przez wieki modlący modlili się do Boga, zwracając się w kierunku wschodzącego słońca. Przez całe wieki także świątynie były orientowane ku wschodowi. Świątynie były budowane na planie krzyża, a o poranku poprzez okienko w apsydzie słońce padało na patenę. Kapłan podczas Mszy św. także zwrócony był ku wschodowi.

…między naukami rekolekcyjnymi

Rekolekcjonista zwrócił uwagę na tradycyjny ryt rzymski, w jakim przez wiele wieków sprawowana była Msza św. Ten tradycyjny ryt ułatwia zwrócenie się do Chrystusa. Na jednej osi powinien znajdować się krzyż, tabernakulum i kapłan. Wpatrywanie się w Ukrzyżowanego – m.in. przez kapłana podczas mszy – jest kontemplacją, podobną do tej, na jakiej trwała Maryja w Ogrójcu. Tam nie było narracji, ale było skupienie, przylgnięcie do Jezusa.

Podczas drugiej konferencji rekolekcjonista omówił różnice między „nową” Mszą św. a tą sprawowaną w tradycyjnym rycie rzymskim. Ks. Kneblewski przypomniał, że Sobór Watykański II nie zakazał łaciny, a jedynie dopuścił możliwość posługiwania się językiem lokalnym. Podkreślił, że oba sposoby sprawowania Mszy św. są jednakowo ważne, i dodał, że bł. Jan Paweł II pragnął stopniowo wracać do tradycyjnego rytu rzymskiego, zapraszając w tym celu do współpracy kard. Josepha Ratzingera. Powołał komisję kardynałów, aby zbadali, czy kiedykolwiek ten tradycyjny ryt został zabroniony. Na przeszkodzie powrotu do tradycji stanęli biskupi amerykańscy. Dopiero Benedykt XVI powoli pokonuje tę przeszkodę, zachęcając do powrotu do tradycyjnej liturgii Mszy św., którą nazywa „skarbem Kościoła”; na środku ołtarza stawiany jest krzyż, a sam Papież komunikuje jedynie na klęcząco.

Rekolekcjonista wskazał, że tradycyjna Msza św. daje większe poczucie sacrum i jest chrystocentryczna. Podczas dwóch pierwszych konferencji uczestnicy rekolekcji byli przygotowywani do duchowego uczestnictwa we Mszy św. w tradycyjnym rycie rzymskim. W sobotę natomiast uczestniczyli we mszy, podczas której pieśni po łacinie prowadził kantor, jednocześnie organista w parafii Najświętszego Serca Jezusa. Lekcja i Ewangelia były czytane w języku polskim.

Podczas trzeciej konferencji rekolekcjonista przypomniał o konieczności zwrócenia się do Chrystusa i to nie tylko fizycznie do ołtarza, ale całym życiem. Musimy zwrócić się ku Chrystusowi, podjąć się dzieła kontrrewolucji, zwłaszcza moralnej i obyczajowej, oraz przywracać ducha tradycji.

Podczas czwartej konferencji rekolekcjonista mówił o konieczności właściwej postawy podczas adoracji, która powinna odbywać się w ciszy i na kolanach, a gdyby one były chore, to powinien uklęknąć duch. Ks. Kneblewski wrócił do symboliki miejsc w świątyni przy ołtarzu. Ku wschodowi powinien być zwrócony ołtarz, po stronie południowej powinna być czytana lekcja, po północnej Ewangelia, gdzie też powinien zasiadać biskup. W centrum może usiąść jedynie papież. Północna strona (symbolika grzechu) oznacza, że biskup powinien docierać z Ewangelią do pogan. Rekolekcjonista mówił również o historii Europy, oświeceniu, i stwierdził, że ta epoka nie była żadnym postępem. Natomiast XIII w., nawet koniec XII w., można nazwać okresem rozkwitu, budowy uniwersytetów, wielkiego rozwoju filozofii.

Niedzielną Mszę św. z ostatnią konferencją poprzedziła modlitwa poranna, podczas której ks. Kneblewski mówił o znaczeniu krzyża w naszym życiu, nawiązując do Ewangelii o podwyższeniu węża. Wskazał, że krzyż obecnie jest odrzucany, bo ludzie często mówią, „dlaczego ja tak muszę cierpieć?”. Przypomniał też słowa Chrystusa do płaczących niewiast, aby płakały raczej nad sobą i własnymi dziećmi. Rekolekcjonista nazwał Krzyż lekarstwem, który jest tajemnicą naszego Odkupienia. Nie ma innej drogi niż Droga Krzyżowa. Opisał symbolikę krzyża: pionowa belka na stałe wbita w ziemię jest naszym odniesieniem do Boga, belka pozioma symbolizuje odniesienie do innych, czyli życie społeczne, które musi zasadzać się na odniesieniu do Boga.

Rekolekcjonista przypomniał napis widniejący na bramie wjazdowej prowadzącej na dziedziniec Zamku Królewskiego na Wawelu: „Si Deus nobiscum quis contra nos” („Jeśli Bóg z nami, któż przeciwko nam” z Listu św. Pawła do Rzymian), która była dewizą dynastii Jagiellonów. To z tymi słowami polskim królom udało się doprowadzić Rzeczpospolitą do największej świetności.

Każdy z uczestników otrzymał od rekolekcjonisty Biuletyn „Nova et Vetera” poświęcony tradycji katolickiej. Ksiądz rekolekcjonista zachęcał nas także do korzystania ze strony internetowej http://www.youtube. com/user/TubaCordis.

Uczestnicy rekolekcji obejrzeli godzinny film o wielkotygodniowych procesjach „Semana Santa” w hiszpańskiej Sewilli pokazujący odmienny niż w Polsce zwyczaj przeżywania dni poprzedzających Zmartwychwstanie Pańskie.